Njohuri themelore fetare – 7.pdf - El-Hikmeh

- Po! Pastaj?- Edhe unë, ashtu bëra! Pastaj pashë një ëndërr të bukur!- A do të ma tregosh?- Do të ta tregoj, po... Po as unë s’e di se si të ta tregoj! Jam aq i lumtur sa... Hiçtë mos isha zgjuar, më mirë do të ishte... Të vazhdoja të flija duke parë ëndërr...- Tani vërtet më bëre kureshtare! Eja, ma trego!- Do të ta tregoj, po nuk do të qeshësh me mua, mirë?- Të jap fjalën, nuk do të qesh!Ahmeti ende ishte nën ndikimin e ëndrrës. Nga fytyra ende nuk i ishin fshirëshenjat e lumturisë. U përqëndrua dhe nisi të tregonte:- Hë, në fillim sikur më erdhën dy vetë. Nuk e di si ishin, nuk dukeshin, por unëe ndieja se ishin aty. Më thanë: “Eja, o djalë i mirë, eja se kemi ardhur për të tëmarrë!..U ngrita menjëherë nga shtrati. Megjithëse nuk e dija se kush ishin dhe ku do tëmë çonin, dola nga shtëpia bashkë me ta. Më kishte pushtuar një kënaqësi dhe sigurie madhe! Më kapën për krahësh dhe sikur fluturuam drejt qiejve! Pas një farë kohearritëm në një vend shumë të bukur. “Këtu do të jetosh ti - më thanë - e ke bërë haktë jetosh këtu!”Pashë djathtas e majtas dhe u habita. Kurrë s’kisha parë një vend të tillë!Pallate e vila dhe poshtë tyre lumenj që rridhnin! Kishte të ngrëna e të pira nga tëgjitha llojet. Gjithkush hante ç’t’i donrte zemra! Njerëzit dukeshin shumë të lumtur. Epërshëndesnin dhe e pyesnin njëri-tjetrin me shumë mirësi. Askush nuk zemërohejme tjetrin, përkundrazi, silleshim me shumë brishtësi dhe hijeshi! Kudo ishtegjelbërim. Zogjtë këndonin pa prá. Ujrat e pastra si kristal rridhnin me një shushërimëshumë të këndshme. Duke parë ujin, ndjeva se më kish marrë etja. Kur ja tek m’uzgjat një gotë ujë! E mora dhe, duke thënë “Bismil’lah!”, nisa të pi. Nga brendandieva prehje, ndieva qetësi...“Ç’ishte kjo?” - Pyeta.“Ishte sherbet”, - më thanë - “ta dha Allahu!”“Mirë, po ç’është ky vend?” - Pyeta.“Xhenneti!” - Më thanë.“E pse erdha unë këtu, përse më sollën këtu?” - I pyeta.59