Njohuri themelore fetare – 7.pdf - El-Hikmeh

Edhe Zoti kishte dashur ta falte atë njeri që, megjithëse kishte aq shumëmëkate, ishte penduar dhe ishte lutur me gjithë zemër për falje. Dhe, pa u kuptuar, ekishte afruar njeriun te vendi ku kishte për të shkuar.Engjëjt i kishin matur të dyja largësitë dhe kishin parë se njeriu ndodhej më afërvendit ku kishte për të shkuar. Engjëjt e mëshirës ishin gëzuar shumë! E kishin marrëshpirtin e njeriut dhe e kishin çuar.Të dashur fëmijë!Mësuam, kështu, se sa i duan engjëjt e mëshirës njerëzit e mirë, se ata nukndahen prej tyre dhe se si u ndihmojnë njerëzve të mirë në çaste të vështira! Në këtërrëfim, Profeti ynë na mëson edhe një tjetër detyrë të tyre.Sa të mirë që janë engjëjt e mëshirës, apo jo! Jo vetëm sa jemi në këtë jetë, poredhe pasi të vdesim, ata na dalin për zot e s’na lenë vetëm!Atëherë, themi se, për njerëzit, vdekja nuk është ndonjë gjë për t’u trembur! Erëndësishme është të fitojmë dashurinë e engjëjve të mëshirës që e njohin shumëmirë jetën e pastajme që ne nuk e njohim aspak dhe të fluturojmë e të ikim bashkëme ta!Lexim letrarEdhe Allahu të do ty!Engjëlli merr trajtën që dëshiron. Këtë ta shohim nën dritën e një hadithiprofetik.Një herë e një kohë, një njeri po shkonte mik te një i njohuri i tij në një fshattjetër.Me që Zoti e dinte qëllimin e mirë të njeriut, deshi ta gëzonte e t’i tregonte se kjoqë po bënte, ishte një punë e mirë. Dhe për këtë ngarkoi me detyrë një engjëll.Engjëlli mori trajtë njeriu, i doli udhëtarit para dhe e përshëndeti:- Selamu alejkum! Paqe ty!- Alejkum selam! Ia ktheu përshëndetjen udhëtari.23