Fronda21-22

Węgierski dominikanin, o. Bela Jacint Hankovszky, wspominał, że kilkalat później abp Ijjas odwiedził ciężko chorego księdza, któremu lekarze dawalizaledwie kilka godzin życia. Przewodniczący episkopatu zapytał go: -Synu, jakie masz ostatnie życzenie przed śmiercią? - A tamten wyszeptał: -Żeby ksiądz arcybiskup natychmiast podał się do dymisji. - Ów ksiądz nieumarł jednak, lecz zosta! w niewytłumaczalny sposób uzdrowiony przy grobiekard. Mindszentyego.W roku 1989 publicysta Laszló Lengyel zauważył, żez ostatnich 140 lat przez 124 lata Węgrami rządziły zaledwietrzy osoby: cesarz Franciszek Józef przez 68 lat, admirałMiklós Horthy - 24 lata, a Janos Kadar - 32 lata.Wszystkich wyniosły do władzy interwencje obcych wojsk(Franciszka Józefa - Rosjanie, Horthyego - Rumuni, Kadara - Sowieci),wszyscy, znienawidzeni przez lud, zaczynali swe rządy od wydawania wyrokówśmierci (123 egzekucje po Wiośnie Ludów, 65 - po obaleniu WęgierskiejRepubliki Rad, 229 - po rewolucji roku 1956), wszystkim udało się jednakobłaskawić węgierskie społeczeństwo.Kadar zosta! odsunięty od władzy w roku 1988. Trwała już gorbaczowowskapierestrojka, ale sekretarz generalny partii nadal obstawał przy „obroniezdobyczy komunizmu". Jego referat, wygłoszony podczas konferencji partyjnejw maju 1988 roku, tak przepełniony był stalinowską nowomowa i konfrontacyjnymstylem, że przeraził nawet jego współtowarzyszy, którzy ocenzurowalidokument i zezwolili na puszczenie w telewizji zaledwie urywków.Jeszcze w tym samym miesiącu wymuszono na nim rezygnację ze stanowiskaprzewodniczącego partii. Odsunął się od wielkiej polityki, zaszył w swojejwilli na Wzgórzach Budańskich i przestał się nawet pokazywać publicznie.Zapraszany na różne posiedzenia, odmawiał, tłumacząc siępogarszającym stanem zdrowia. Wiosną 1989 roku zdecydował się jedyniena udzielenie cyklu wspomnieniowych wywiadów zatytułowanych Testamentdla tygodnika „Magyarorszag". Dr Gyórgy Retsagi, który był wówczas osobistymlekarzem Kadara, stwierdził, że właśnie ów cykl rozmów pogorszyłznacznie stan zdrowia pacjenta: konfrontacja z własnym życiorysem w obliczuśmierci rozjątrzyła jakąś niezagojoną ranę w jego wnętrzu i nie dawałamu spokoju.Z1MA-2000 95