Fronda21-22

go oskarżenia o handel walutą. Oferty więcej nie ponawiał. Podczas rozmowywtrącił mimochodem, jakby chcąc podkreślić humanitarność systemu komunistycznego,że Laszló Rajk, jako wróg narodu, powinien zostać stracony,a jednak darowano mu życie.Dopiero kilka lat później, po wypuszczeniu z więzienia, Mindszenty dowiesię, że Gabor go okłamał, a Laszló Rajk został powieszony 15 października1949 roku. Kardynał dobrze zapamiętałten dzień. Był prawdopodobniejedynym postronnym świadkiemegzekucji Rajka. Owego dnia strażnicynie zrobili więźniom o piątej ranocodziennej pobudki, prymasaobudził jednak hałas na więziennymdziedzińcu. Chociaż było to zabronione,wspiął się do okna i wyjętymz buta gwoździem wydrapał w gęstejdrucianej siatce niewielką dziurę,przez którą mógł spojrzeć na zewnątrz.Zobaczył grupę odświętnieubranych ludzi, wśród których poznał Petera Gabora, swoich oficerów śledczychoraz dziennikarzy z notesami i ołówkami. Otaczali oni ubranego w samąbieliznę człowieka, który stał pod szubienicą. Kiedy kat założył pętlę naszyję skazańca, ten wykrzyknął: „Umieram niewinnie!" W tym momencierozległ się rechot zgromadzonych wokół osób, a prymas Mindszenty z oknaswej celi udzielił skazanemu rozgrzeszenia. Chwilę później Laszló Rajk zawisłna szubienicy.Świadków egzekucji nie opuszczał dobry humor. Poszli do gabinetu dyrektorawięzienia, jedli, pili, bawili się, a w pewnym momencie - w przypływiedobrego samopoczucia - kazali wezwać do siebie Mindszentyego, żebypowiedział, jakie ma życzenia. Kardynał, kiedy trafił z ciemnej celi w samśrodek rozhukanego i pijanego towarzystwa, przypomniał sobie scenęz Ewangelii, kiedy związanego Jezusa przyprowadzono na rozbawiony dwórHeroda. I chociaż z niego pokpiwali i pytali o życzenia, postanowił - tak jakjego Mistrz - uparcie milczeć. Odprawili go więc, a na koniec powiedzieli, żeniedługo jego los podzieli papież. Kiedy prymas znów znalazł się w celi, padł92FRONDA 21/22