Fronda21-22

lamenty nad „śmiercią Boga", „śmiercią poezji", „upadkiem Zachodu" głębokoporuszały czytelników, ale też potrafiły doskonale współbrzmieć z peerelowskąmitologią z jej fiksacjami: wojenną, antyzachodnią i antychrześcijańską.Ta ostatnia chyba jest warta szczególnego podkreślenia. Jak już zauważyłem,Różewicz to poeta niewiary, co dotyczy także jego stosunku wobecchrześcijaństwa, zwłaszcza katolicyzmu. Wspomniany już Drewnowski wypowiadającsię o tym aspekcie twórczości autora Kartoteki pisał wręcz o ateizmieRóżewicza i o laickim, materialistycznym charakterze wpisanej w jegotwórczość wizji świata. Nawet gdy uznać, że owe formuły są zbyt jednoznaczne,zbyt arbitralne, to jednak wyjaśniają one wyjątkowość pozycji Różewiczaw literaturze PRL, ale przecież nie tylko w niej. Myślę tu o roli pisarzajako świadka i zarazem uczestnika procesów duchowychprowadzących do desakralizacji sporych odłamów XX-wiecznej kultury.IIO tym, jak bardzo niezmienna jest owa pozycja Różewicza przekonuje także,a może zwłaszcza jego ostatnia książka.Matka odchodzi to po Naszym starszym Bracie kolejne w ostatniej dekadzietak osobiste i rodzinne chciałoby się rzec dzieło Różewicza. Książka bowiemw całości poświęcona jest zmarłej w 1957 roku matce pisarza, Stefanii MariiZIMA-2000 383