Fronda21-22

Pomimo to uważała się za „pogankę", „rebeliantkę". Nie potrafiła pogodzićsię z faktem, że jest istotą grzeszną, i twierdziła, że nie wie, czy kiedykolwieknawiedził ją Duch Święty, lecz choć potępiała kalwińskie dogmaty,nie odrzucała ich bez namysłu. Cały czas rozważała kwestięwszechmocy Boga, wiary i niewiary, a przede wszystkimśmierci i perspektywy pozagrobowej. Mimo że stroniła odinstytucji Kościoła, jej stosunek do życia był głęboko religijny,traktowała je jako groźną, ale i fascynującą tajemnicę,którą należy kontemplować, mając na uwadze krzyżowaniesię perspektywy eschatologicznej z doczesną. To chyba najdziwniejszyprzypadek „zbłąkanej owieczki", przerażonejniemożnością bycia jedną ze Stada, a jednocześnie zakochanejw Pasterzu.Nie tylko w sprawach wiary Emily Dickinson opierała sięna własnych przeświadczeniach, nie interesowały ją pośredniesprawozdania. Obawiając się nieuczciwości ludzkiej, wolałasama badać życie i naturę, nawet mając nikłą ilość „preparatów". Jej sposóbmyślenia i funkcjonowania opierał się prawie wyłącznie na wierze, któranie potrzebowała głębszych uzasadnień:Nie widziałam nigdy Wrzosowiska -Nie widziałam nigdy OceanuA wiem, jak Wrzos wygląda - z bliska -I czym jest Grzmot Bałwanów.Nie rozmawiałam z Bogiem -Nie bywałam w zaświatach -A przecież znam do Nieba drogę,Jakby istniała Mapa(tłum. Stanisław Barańczak)Emily Dickinson to jeszcze jedna postać w literaturze, która zawsze będziezagadką, która wymyka się wszelkim próbom porządkowania, bowiem352FRONDA 21/22