Fronda21-22

jeszcze przed chwilą żywe, łaknące, ktoś, człowiek. A potem żałosny zezwłok,wyprężony i sztywny. Zobaczyć to, a potem żyć. Oddychać, żartować, śmiaćsię, rozmawiać, odczuwać pożądanie wobec innych ciał. Jeść, pić, spać. Zdradzaćśmierć. Zresztą - nagle zmienił się na twarzy i zaczął się śmiać, choć byłto śmiech zły, znieprawiony, nieszczery - być może. Być może masz rację. Alboprawie ją masz. Tylko, że z tego nic nie wynika - mówił wyraźnie pokonującopór wewnętrzny. - Już się jej pozbyłem, rozumiesz? Uczyniłem z niej to,czym zawsze była. Zdjąłem z niej zasłonę bólu i tkliwości. Uwolniłem od pamięcii tęsknoty.Dlaczego był taki okrutny? Mówił o Marii jak o znoszonym ubraniu czyzużytej zabawce.* * *Drugi sen był jeszcze gorszy. Znalazłem się w ciemnej, olbrzymiej sali.Czułem osobliwy smród, nie mogłem wszelako ustalić, co jest jego źródłem.Przez chwilę stałem tak i rozglądałem się dookoła. Wreszcie w jednym z kątówdostrzegłem coś jakby płomienie ognia. Może nawet nie płomienie. Raczejsamotne iskry, skwierczenie, błysk, czerwień. Zwróciłem się w tę stronę.Im szybciej starałem się iść, im więcej wysiłku wkładałem, tym celbardziej się ode mnie oddalał. W pewnym momencie westchnąłem i zatrzymałemsię. Czułem, że smród dławi moje gardło, wyciska z oczu łzy. Dusiłemsię, kaszlałem, łkałem, nic to jednak nie pomagało. I kiedy chwyciłemsię za szyję i miałem upaść, nagle snop iskier wzbił się tuż przede mną i w jaskrawymświetle ognia zobaczyłem mego .przyjaciela.Przerażający to był widok. Bo to co zobaczyłem było tylko częścią przyjaciela,a ściślej - jego głową. To znaczy miał on ludzką głowę zatkniętą na308FRONDA 21/22