Fronda21-22

z tajemnic katolicyzmu, jak gwiazdy bledną w świetle wschodzącego słońca.Człowiek stara się dotrzeć do miejsca, w którym zrozumie. Im bardziej jednakzgłębia świętą wiarę, tym bardziej odkrywa, że stanął wobec ściany. Chceiść dalej i uderza głową w mur. Nie może pojąć. Słyszy choćby, że krew przytroczonegodo krzyża Syna Bożego ma obmywać z grzechu. Powiedzmy sobiete słowa głośno - czy nie są one bełkotem małego dziecka? A jednakw nie wierzyłem. I wierzyło w nie miliony milionów innych ludzi. I wierzyłem,że są one prawdą. I im bardziej się zdumiewałem tymi tajemnicami, tymbardziej podziwiałem nieskończoną mądrość Boga i pragnąłem ją odsłonićprzed Tomaszem. Bałem się o niego. Widział dość, by drwić, za mało wszakże,by uwielbić. A ja wiedziałem, że w końcu świat wymknie mu się z rąki dosięgnie go przeznaczenie wszystkich niedowiarków.* * *W naszym środowisku, wśród ludzi wykształconych, szybko się bogacących,pokolenia, które pierwsze skorzystało na upadku komunizmu, nie znałemnikogo, kto podchodziłby do tych spraw poważnie. Zbyt skupialiśmy sięna tym świecie i rozkoszowaliśmy jego ponętami, by mieć czas, odwagę i wolępostawienia pytań, które zadręczały Tomasza.Nie chcę przez to powiedzieć, że religia nie odgrywała żadnej roli. Przeciwnie,mam świadomość, że wielu z nas zachowywało tradycję i szanowałoinstytucję Kościoła. Rytm chrztów, komunii i pogrzebów nadal wyznaczałbieg naszego życia. Chrześcijaństwo zatem budziło respekt jako forma i dziedzictwo- przyznaję to uczciwie. To jednak było wszystko. O uczuciowym zaangażowaniu,o ofierze z siebie, o naśladowaniu Chrystusa w życiu codziennym,o pokucie, postach, sakramentach nie mogło być mowy.Tomasz zaś gardził szacunkiem i formami. Gdyby się okazało, że wiarabyła tylko pożytecznym mitem, podpalałby kościoły, obalał i niszczył ołtarze.300 FRONDA 21/22