Fronda21-22

stawowymi, że pragnienie dokładności coraz bardziej oddala mnie od przedmiotu.Dość zatem. Niech pozostanie jak jest.- Słyszałem, że byłeś w kościele. Jeśli tracisz czas w taki piękny majowydzień, to musisz być do tego przekonany. A mi wydawało się, że jestemostatnim, który poważnie bierze sprawę religii - Tomasz czeka! na mnieprzed domem.- Przeceniasz się. To nie Anglia ani Niemcy - odpowiedziałem. Pachniałemjeszcze kadzidłem, myśli pozostały na nabożeństwie, wraz z aniołamiprzebywałem w niebie. Te słowa Tomasza były niczym chluśnięcie lodowatąwodą. W podobnych sytuacjach pierwsze zdania mają zadanie maskujące.Mówimy cokolwiek, by zyskać na czasie.- Takich, dla których chrześcijaństwo to miły mit, jest wielu. Zgadzamsię. Wiedzą, że trzeba poświęcić jajka na Wielkanoc i podzielić się opłatkiemw Boże Narodzenie. Pan Jezus uczył życzliwości wzajemnej. Ot, cała nauka -przez chwilę milczał, czekając widać na moją reakcję. Gdy ta nie nastąpiła,ruszył dalej: - Zresztą, na dobrą sprawę tego samego nauczają teraz twoiprzywódcy. Grzęzną w sentymentalnej bladze doczesnej, wciąż się całująi głaszczą, z ich ust spływa potok dialogu, jedności, pokoju, pomyślności, postępui dobroci, za który zbierają oklaski. Nie do zniesienia ta ich dobroć.- Co ci przeszkadza? Niech się ściskają i całują - starałem się osłabić jegozarzuty. Byłem zaskoczony tonem, jaki przybrała nasza rozmowa.- I ty się pytasz co mi przeszkadza? Ty, którego miałem za człowieka poważnego- znowu zaległa cisza. O co mu chodzi? Nigdy w ten sposób ze mnąnie rozmawiał. Chce mnie sprowokować? Może ośmieszyć. Byłem nieufny. -Ja, ja nie mogę. Muszę wiedzieć, jak się mają rzeczy. Czym jest sąd i karai wieczność. Czy jestem godny żyć. I czy ktoś taki jak Bóg jest godny istnienia.Bo jeśli nie, to... - machnął ręką.- To co? Dokończ - przestałem biernie słuchać. Coś we mnie drgnęłoi zrobiło mi się go nagle żal. Wstydziłem się własnej nieufności. - Dobrze,grajmy w otwarte karty - chciałem go teraz zmusić, by nazwał rzecz po imieniu.Niech, u diabła, przestanie machać rękami i krzywić się. Niech powieo co mu chodzi.ZIMA-2000 297