Fronda21-22

- Grosglik ma bzika! - myślał ogarniając spojrzeniem to morze domów, sklepówi fabryk żydowskich. - ona ma ładny kawałek choroby - dodał wesoło prawiei już nie myślał o jego obawach spolszczenia Łodzi, bo czuł w tej chwili, patrzącna żydowską potęgę miasta, że jej nic i nikt złamać nie potrafi. -A szczególniej Polacy! - myślał oddając ukłon Kozłowskiemu (...).Nie, już nie myślał o obawach bankiera, ale ta zmowa na Borowieckiegoskłopotała go mocno.Był zaangażowany w tym interesie, tylko z tej strony go obchodziła ichfabryka, bo czy Karol straci, nic go to nie obchodziło, ale sam nie lubił nawetryzykować, a teraz czuł, że jeśli się zmówili na niego, to go ogryzą do ostatniejkosteczki.- To jest kein geszeft! - myślał i teraz dopiero zobaczył jasno przyczyny najrozmaitszychprzeszkód, jakie ich spotkały.Zrozumiał, dlaczego przedsiębiorca, który miał im prowadzić roboty mularskie- cofnął się. Oni mu zabronili robić!Kwestionowano im plany i zwlekano z ich zatwierdzeniem. Ich robota!Komisja budowlana przerywała im robotę i zmusiła do zgrubienia ścian. Ichdenuncjacje!Niemieckie nadreńskie firmy odmówiły im kredytu na maszyny. To równieżoni zrobili!A te wieści fałszywe, złe, głupie, jakie krążyły o Borowieckim po Łodzi, a któreźle musiały oddziaływać na ich przyszły kredyt. Któż je rozpuszczał? LudzieGrosglika, Szai i Zukera.- To jest sto razy kein geszeft! Oni go zjedzą! - myślał coraz posępniej, alewchodząc w ulicę, na której była ich fabryka, zaczynał już pracować nad sposobamiwycofania się z tego interesu."ZIMA-2000293