Fronda21-22

tyczność legitymacji Demianiuka. W rezultacie ekspertyza ujrzała światłodzienne dopiero w czasie apelacji przed Sądem Najwyższym. Cichy udziałw sprawie miała także Polska, ponieważ sprawa dotyczyła zbrodni dokonanychna jej terytorium, więc Demianiuk zgodnie z prawem międzynarodowympowinien być sądzony przed polskim sądem.Zaangażowanie międzynarodowej dyplomacji okazało się marginesemsprawy. Kampania medialna wokół procesu zamieniła się w pole bitwy międzynajróżniejszymi grupami interesu. Przeciw Demianiukowiwystąpiły środowiska lewicowe, zawsze gotowe walczyć z „faszyzmem"oraz sympatycy Kraju Rad z całego świata. Sowieckiejprowokacji łatwo uległy środowiska żydowskie, dla którychproces Demianiuka jako nowego Eichmanna zamienił sięw symboliczny proces Ukraińców i narodów Europy Wschodniej jako „pomocnikówHitlera". W samym Izraelu rozpętano zbiorową histerię, którejkulminacją była tajemnicza śmierć jednego obrońców Demianiuka (wypadłz okna w przeddzień ujawnienia ważnych dowodów), oblanie kwasem izraelskiegoadwokata oraz radosne skandowanie „Śmierć, śmierć, śmierć!" poogłoszeniu wyroku śmierci.Niewinności Demianiuka dowodziła prężna ukraińska diaspora. DlaUkraińców była to kolejna bitwa w propagandowej wojnie z ZSRR, dla któregoistotnym elementem dyplomatycznej legitymizacji stworzenia UkraińskiejRepubliki Sowieckiej miał być wrodzony antysemityzm Ukraińców,który okiełznać może jedynie władza Moskwy. Zgodnie z propagowanymi odlat 20-tych stereotypami, o przyrodzonej Ukraińcom nienawiści do Żydówmiały świadczyć pogromy dokonywane w czasie powstań kozackichw XVII wieku, często ukazywane jako prefiguracja działań SS.Za Demianiukiem opowiedzieli się także amerykańscy politycy konserwatywni,którzy podobnie jak Ukraińcy całą sprawę uważali za prowokacjęKGB. Znaleźli oni niewygodnych sojuszników w postaci historyków-rewizjonistówHolocaustu. Niektóre tezy rewizjonistów, między innymipoddanie w wątpliwość dokonywanych po latach zeznań więźniów obozów,znalazły potwierdzenie w czasie przesłuchań przed Sądem Najwyższym Izraela.Jednak wsparcie rewizjonistów było dla Demianiuka i jego sympatykówo tyle kłopotliwe, że ułatwiało oskarżenia o antysemityzm oraz groteskowezarzuty o współpracę z Ku-Klux-Klanem.ZIMA-2000 267