Fronda21-22

ne względami religijnymi. Tak więc religijne względy są usunięte z sądu dosłownie- ale i w przenośni, jako logiczne argumenty - jako nieracjonalne.Jak na ironię, logika limitowania wolności Kościoła łatwo może być rozciągniętana wolność indywidualną, którą tak ewidentnie chroni PierwszaPoprawka. Jeżeli Kościół może nie nalegać na to, aby jego członkowie, którzysą ustawodawcami, sprzeciwiali się, powiedzmy, prawu do aborcji z powoduzasad wiary, to jednostki, które sprzeciwiać się będą temu prawu, żetak powiem, indywidualnie, opierając się na nauce Kościoła, też mogą potencjalniebyć wykluczone z gry politycznej. Rozważmy dla przykładu reakcjęnowojorskiego kongresmana Georga J. Hochbruecknera na artykuł biskupa:„Jeżeli pójdziemy logicznie za rozumowaniem biskupa, skończy się to tym,że nie będzie katolickich reprezentantów w rządzie. Jeżeli szedł będziesz zanauką Kościoła, zostaniesz pokonany, bo będziesz pionkiem papieża. Jest topozycja z góry skazana na porażkę, w którą się takim wystąpieniem wpuszczapolityków." Tak więc, w imię obrony wolności religijnej jednostki, jejwolność indywidualna zostaje ukrócona. Myślę, że teraz jest już oczywiste,iż celem tej sytuacji nie jest ekspansja religijnej wolności, ale ochrona państwaprzed religijnym wpływem.I to jest, podsumowując, rzeczywista istota klauzuli religijnej PierwszejPoprawki; nie jest nią ochrona wolności Kościoła czy też jednostki religijnej,lecz ochrona państwa przed wpływem Kościoła lub religijnych jednostek. Jakdługo ani Kościół, ani pojedynczy wierzący nie odważą się osądzać prawnychuzasadnień ustroju bądź poszczególnych praw, lecz będą działać w obrębiesystemu na jasno określonych religijnych podstawach, tak długo będą cieszyćsię tolerancją; wolność religijna służy wtedy zaledwie jako ochrona celówpaństwa. Lecz kiedy tylko Kościół bądź jednostka naruszają granice wyznaczoneprzez „umowę tolerancyjną", państwowa ochrona przed poglądamireligijnymi zagwarantowana w Pierwszej Poprawce wymaga, aby owe poglądybądź, co gorsza, aktywność religijna - zostały odwołane.Tak więc np. ortodoksyjne chrześcijaństwo znajduje się w podwójnym niebezpieczeństwie.Po pierwsze, narusza zasadniczy mit wolności religijnej, głosząc,że wolno mu dyscyplinować sumienia swoich wiernych. Kościół utrzymuje,że wolność religijna jest wolnością Kościoła. Po drugie, Kościółutrzymuje, że jego wierni i posłuszni członkowie muszą mieć zapewnione pełneuczestnictwo w procedurach politycznych, nawet jeśli na ich głosowanieZIMA-2000 235