Fronda21-22

Wiele czynników zatem należy uwzględnić, żeby postawić tezę: Kościółkatolicki wydaje się słabnąć, ale ludzka religijność, która została bez mistrza,nadal jest spragniona wiary i prawdy. To wina - i błąd - tych, którzy już oddziesięcioleci zamiast wiary dają ludziom do ręki kamienie, naiwnie sądzącbyć może, iż epoka ta nie czeka na wiarę, lecz na mgliście zarysowaną sprawiedliwośćspołeczną. Tak w każdym razie głoszą liczni kaznodzieje w błędnymprzekonaniu, że ludzkość przechodzi przemianę (stąd popularnośćTeilharda de Chardin), że zmienia między innymi religię, że chce stworzyćglobalny humanizm i religijny pluralizm. Te fałszywe nauki wszędzie już jednakponoszą fiasko, a ich strzępy zatykają autentyczne źródła wiary.Kryje się w tym wszakże niebezpieczeństwo, bo i dziś - jak zawsze - istniejąreligie dynamiczne, systemy religijne i ideologie, które czekają na to,żeby swoich (religijnych) rywali, a wśród nich przede wszystkim katolicyzm,osłabić i zneutralizować. Taką ideologią był komunizm, dzisiaj jest nią liberalnyhumanizm i religia mahometańska. Nie jest naszym zadaniem poświęcaćim w tym miejscu więcej uwagi, możemy jedynie stwierdzić, że nie działająone w duchu „pluralizmu", że uważają go za porażkę Rzymu, nie zaś za„nową myśl" Watykanu. Czyli że bardzo dobrze wiedzą, iż bez władzy niemożna kierować ludźmi i że wiernym trzeba też dać nadzieję na zwycięstwo.Właśnie tej nadziei brakuje dzisiaj w szerokich kręgach katolików. Przyzwyczajonoich do tego, że w „nowym świecie" (pluralistycznym, humanistycznym,nieskończenie tolerancyjnym) „triumfalizmem" byłoby dążenie doodzyskania centralnej pozycji. Nie tylko dążenie, ale nawet wspominanieZIMA-2000223