Fronda21-22

filozofów, a potem, kiedy poniósł kompletne fiasko i kiedy rewolucja udaremniławszelkie tego rodzaju dążenia, kontynuował wysiłki, by pozyskać innegrupy interesu: wolteriańską z ducha burżuazję, klasę robotniczą, inteligencję,partie polityczne, dzisiaj zaś prasę i telewizję. Należy stwierdzić, żei te próby nie przyniosły mu sukcesu i że dziś Kościół usiłuje co najwyżej pozbieraćto tu, to tam jakieś resztki. Do tego stopnia, że obecny papież kierujeewangelizację do niezorganizowanych rzesz i do rozczarowanych przedstawicieliTrzeciego Świata, bo Zachód, jak o tym mówią i piszą liczni poważniobserwatorzy od Spenglera i Toynbeego do Marcela Gaucheta, neguje religię,jest zdesakralizowaną częścią świata. Ci sami myśliciele i pisarze twierdzą, żenie ma odwrotu, przynajmniej dopóki - chodzi o bliżej nieokreśloną przyszłość- przemysłowe, hedonistyczne, obojętne społeczeństwo nie znajdziesię w sytuacji kryzysowej. Tymczasem radykalne sekty wykorzystują, rzecz jasna,okazję i wiele z nich atakuje właśnie liberalny modernizm, jak gdybyw przeczuciu kryzysu.To nie paradoks, że w tym rozczarowanym do religii świecie (mówimy0 Zachodzie), który w nic nie wierzy, właśnie w łonie Kościoła spotykamy ludzi(księży, teologów, dyplomatów, zakonników), którzy entuzjastycznie odnosząsię do „umowy", którą Kościół zawarł z liberalnym społeczeństwem1 którą uroczyście przypieczętował II Sobór Watykański. W rozmaitychwypowiedziach księży na łamach czasopism i w telewizji czytamy i słyszymyjak to współczesna epoka i współczesna filozofia wiążą się z demokracją,z liberalizmem, a nawet z krytyką i odrzucaniem przykazań i nauk religijnych,z ignorowaniem dokumentów papieskich. Gdy pojawia się taka skierowanaprzeciwko Rzymowi krytyka, jak ta, którą znajdujemy u francuskiego biskupaGaillota i u niemieckiego duchownego Drewermanna, to zabierająca publicznieZIMA-2000 215