Fronda21-22

Trzeba zatem ponownie zwrócić się do zwykłych ludzi, bo ich cierpliwośćw końcu się wyczerpie. To oni będą tymi, którzy wrócą do Kościoła. Widziałemto w Polsce, w stopniu o wiele większym niż gdziekolwiek indziej. NaZachodzie nie widuje się takich rzeczy, które widziałem w Polsce.Jak Kościół powinien przezwyciężyć ten kryzys sekularny? Zachowując dystansczy angażując się publicznie?Myślę, że papież nie powinien być „osobą publiczną". Widzi Pan, „osobamipublicznymi" są prezydent Stanów Zjednoczonych, prezydent Francji, czy jakakolwiekinna osobistość ze sfery polityki. Może i jest to dobre dla polityków,ale z pewnością owo prezentowanie się jako „osoba publiczna" nie pasujedo papieża, ponieważ w sposób nieunikniony angażuje go w działaniadrugorzędne, nie będące istotą jego misji. Papież staje się jedną z wielu postaciświata świeckiego, a nie sakralną, jedyną w swoim rodzaju osobistością.Ludzie chcą, aby ich przywódców otaczała aura sakralności, nie chcą, aby ichprzywódcy wypowiadali się przy każdej okazji, ponieważ otaczający ich światmówi bez przerwy, mówi bez wytchnienia, tak jak ja teraz (śmiech). Tylko żeja mogę sobie na to pozwolić, bo nie jestem papieżem. Papież nie powinientego robić.Zatem owo uczestnictwo w światowym wyścigu jest postawą niejasnąi po prostu bezużyteczną. Kościół zawsze był zaangażowany w życie publiczne,czasem w sposób wspaniały, czasem w sposób mniej dobry, ale zawszew nim uczestniczył. Nie musimy więc tutaj „odkrywać Ameryki". To tak, jakz owym „wchodzeniem Polski i Węgier do Europy". Przecież Polska i Węgryzawsze były w Europie. Zawsze chroniły Europę! Sobieski, Hunyady i innibronili Europy! Nie musimy więc „wchodzić do Europy".Trzeba na nowo uświadomić to papieżowi: „Nie musisz być «osobą publiczną))".On jest osobą publiczną przez sam fakt swojego istnienia, przezsprawowanie swej sakralnej misji. Nie musi upodabniać się do modeluwspółczesnej osoby publicznej, by nią być.Według Pana siła cywilizacji liberalnej nie ma precedensu w historii. Przybierawręcz apokaliptyczne rozmiary. Czy jesteśmy skazani na pesymizm?Z1MA-2000 165