Fronda21-22

otoczył nas kołdrą; i byliśmywewnątrz, na zawsze znowu już.I to mówiłem mu, ale nie do końca,bo słyszałem trzask, a potem huk, jakbyobsuwała się ziemia, pomyślałem,koniec, no to ładnie, i widziałem ten dach,krach, zwyczajny krach.Było trochę odskładane.I było już przygotowanejak w ręku los,widziałeś nas, twoich,wydanych, obdartych,nagle poddanych5.Nawet gdy nie przyjdzie burzaczekaj na grzmot, na grom!„Starałam się zdążyć,córka przyjechała z miasta,a jej pociąg zakrył stukotgromów, a jej stukanie do drzwipierwsze krople;zerwałyśmy kilka kwiatów, lewkonie,bławatki i te, co rosną koło studni,malwy czerwone, i z nimiposzłyśmy, Ave Maria,do kościoła, niosąc kwiaty,Stella Maris, a potem na grób;o Jasna Gwiazdo morska,o porcie tonących,fala przed namiweszła przez próg"12FRONDA 21/22