Fronda21-22

i szkody polityczne. Życiową kwestią rozkwitającejdemokracji jest odwaga walki, niech nie czyni więcnajmniejszych ustępstw jakimkolwiek antysemickim nastrojom."W ten oto sposób antysemityzm stał się ab ovo jedynym wysiłkiem nowegodemokratycznie wybranego rządu w kierunku likwidacji postkomunistycznejdominacji w kluczowych środkach masowego przekazu. To, żew mediach istotna część inteligencji z byłej nomenklatury nie chciała pozmianie systemu oddać bez walki zajmowanych pozycji, jest całkowicie naturalne.To, że przed tą zmianą z różnych powodów niezajmujące takich pozycjiinne ambitne grupy inteligenckie dążyły do „zamiany miejsc", także rozumiesię samo przez się. Dwie rzeczy czynią szczególną tę całkiemzwyczajną historię. Jedna, jak już zauważono, polega na tym, że „zwycięscyżołnierze upadłego systemu" (taką trafną nazwę nadał im Laszló Gy. Tóth)z przyczyn taktycznych zmienili ten problem w „kwestię żydowską", drugazaś - że do swej walki pozyskali sojusznika w postaci byłej opozycji demokratycznejwraz z towarzyszącym jej szerokim zapleczem inteligenckim. I niepotrzeba jeszcze dodatkowo poruszać tematu opiniotwórczego, określającegonasze życie i politykę wpływu mediów, zwłaszcza elektronicznych. A doczego są zdolne nowoczesne środki masowego przekazu i jaka jest odpowiedzialnośćposługujących się nimi, w następujący sposób określił Mihaly Babitsw pracy pt. Zdrada umiejących pisać: „Ducha czasów należy poszukiwaćwśród umiejących pisać. Oni wprawiają w ruch stulecie, mają coraz większąwładzę w tym papierowym (i dodajmy: ekranowym - uwaga M.S.) wieku.Nowoczesne dziennikarstwo coraz bardziej zwalnia społeczeństwo z myślenia,myśli dostarcza mu gotowych (...), a za wszystko to w coraz bardziej wyłącznysposób odpowiedzialni są umiejący pisać" 25 .Dlatego w nowoczesnej masowej demokracji tak ważne, może i najważniejsze,jest posiadanie czwartej władzy: mediów. Pracująca na kluczowych stanowiskachw mediach dość monolityczna grupa władzy dużo zrobiła dla przemianustrojowych w ostatnich latach państwa partyjnego. Wielu jej członkówczuło się kreatorami polityki, podobała im się ta rola i niechętnie by się z niąrozstali. Ich powiązania, kontakty osobiste i „kręgosłup" polityczny pchały ichw kierunku opcji postkomunistyczno-liberalnej. Można uznać za proces naturalnycoraz mocniejsze akcentowanie zgodności interesów elit świata dziennikarskiegoz silami postkomunistyczno-liberalnymi, występującymi przeciw114FRONDA 21/22