Fronda21-22

przebiegała nie pomiędzy twórcami przemian ustrojowych a siłamizainteresowanymi w ratowaniu starego systemu, ale międzysztucznie wywołanym, wirtualnym skrajnie prawicowym niebezpieczeństwema liberalno-postkomunistycznymi obrońcami demokracji, jednoczącymisię w organizacji-przykrywce: Karcie Demokratycznej. 17Tym można wytłumaczyć fakt, że odkąd postkomuniści i dawna partia demokratycznejopozycji, Związek Wolnych Demokratów 18 , dzięki antyfaszystowskiemusojuszowi wspólnie zaczęli rządzić krajem, kwestia żydowskaprzestała być już pierwszoplanowym tematem, a faszystowskie zagrożeniew ciągu jednej chwili znikło. Ni stąd, ni zowąd „faszyści" nagle zapadli siępod ziemię, ponieważ udało się ich zmarginalizować."Odkąd ukazała się książka Michaela Wolffsohna Deutschland Akte [AktaNiemiec], wiemy (a prowadzone w archiwach Stasi badania Wolffsohna sąpoza wszelkimi wątpliwościami), że neofaszystowską kampanię w RFN między25 grudnia 1959 a styczniem 1960 roku, na którą składało się 470 antysemickichwybryków (malunki na ścianach, profanowanie grobów itd.) organizowałai nadzorowała Stasi. Inicjatywą Wydziału XX/4 Stasi była równieżpubliczna zbiórka pieniędzy podczas procesu Eichmanna w 1961 roku, narzecz jego obrony sądowej, prowadzona przez zachodnioniemiecki ruchskrajnie prawicowy. Z materiałów tych wynika, że za organizacjami skrajnieprawicowymi stała Stasi, ona pokrywała ich wydatki, planowała i kierowałaakcjami (np. drukiem formularzy, zbiórką pieniędzy itp.). Ten sam wydziałw ramach Akcji „J" troszczył się, by do najważniejszych zachodnioniemieckichgazet dostała się odpowiednia liczba zarówno plugastw, jak i obaw, wyrażanychw formie listów od czytelników. Wolffsohn wspomina także, że ci,którzy już wówczas wskazywali na możliwość prowokacji Stasi, byli wyśmiewaniprzez należących do „głównego nurtu" nieomylnych (albo wtajemniczonych)i do tej pory nie doczekali się z ich strony żadnych przeprosin. 20ZIMA-2000 109