Fronda21-22

teresu narodowego. Zamiast tego z powodów taktycznych na pierwszyplan wysunięto kwestię żydowską.„On nie jest nasz" - napisał w dzienniku o najwyższym w krajunakładzie pewien zdeklarowany publicysta-socliberał o światowejsławy węgierskim architekcie Imre Makoveczu. 9Na łamach byłejgłównej gazety partyjnej, w ustach niegdysiejszej pupilki KC to „nasz"oznaczało, że ci, którzy nie są zwolennikami systemu partyjnego, względnie„post-partii" i jej koalicjanta, nie są nasi. „On nie nasz" - tak zawsze mówionow ruchu komunistycznym, kiedyś jeszcze po rosyjsku. Jeśli ktoś był nasz,oznaczało to, że był kimś spośród nas, że z nami mu było po drodze, nie z innymi.Taki to był prosty świat. Dzielił się na siły postępu i reakcjonistów, nafaszystów i antyfaszystów. Na naszych i na nie-naszych. Dla nas nawet poupadku komunizmu sytuacja nie uległa zmianie. Są „oni", reakcyjni, faszystowscyantysemici i jesteśmy „my", którzy z całych sił walczymy, by nie zanikłacałkiem „droga postępu" i nie nastąpił triumf „sił faszystowskich".Umieszczenie kwestii żydowskiej w świadomości społecznej przyniosłojeszcze inne korzyści. Jeżeli przeciwko komuś został lub mógł zostać sformułowanyzarzut w związku z rolą, jaką odgrywał w systemie Kadara, a historyczniemiał on żydowskie pochodzenie - wykorzystywał tarczę tegoż pochodzenia,by stać się nietykalnym. I to w końcu zatruło życie publiczne, gdyżod tego momentu każda krytyka, słuszna czy niesłuszna, dotykająca Żyda czynie-Żyda, zmieniała się w antysemityzm, a krytykującemu przypinano łatkęantysemity, faszysty, skrajnego prawicowca. Prowadziło to do uchylania sięod merytorycznej odpowiedzi, a w przypadku słusznych zarzutów - do unikaniaosobistych konsekwencji. Kolejną pośrednią korzyścią było to, że przypięciełatki antysemity osobom spoza nomenklatury, które wybrały aktywnąlub bierną opozycję przeciwko systemowi Kadara, dawało to możliwość bezpardonowegoich dyskredytowania w oczach nie znającej węgierskiego życiapolitycznego, a interesującej się Węgrami zachodnioeuropejskiej i północnoamerykańskiejinteligencji, głównie lewicowej lub liberalnej. Bycie antysemitąbowiem, o czym już wcześniej była mowa, w krajach rozwiniętych jestnadzwyczaj niesałonowe, a jednocześnie człowiek obdarowany łatką antysemitylub faszysty jest niemal pozbawiony możliwości udowodnienia, jak absurdalnejest takie oskarżenie.Antykomunizm byłej demokratycznej opozycji, określającej się jako liberal-ZIMA-2000 105