Conference proceedings - Zbornik Radova[1].pdf - Univerzitet u ...

UVODZaštita kulturne baštine pripada oblasti javne i kolektivneodgovornosti od izuzetnog značaja za dobrobit društvene zajednice injen identitet, nezavisno od toga da li je reč o kulturama malihzajednica ili o multikulturalnosti globalnog društva. Kulturni značaju međunarodnim dokumentima definiše se kao estetska, istorijska,naučna, socijalna i duhovna vrednost za prošle, sadašnje i budućegeneracije.[1]Savremeni pogled na kulturno dobro obuhvata i njegovuokolinu, bez obzira da li je reč o urbanom ili ruralnom okruženju,kao i takozvanoj netaknutoj prirodnoj celini. Konvencija o predelu[2] koju su usvojile zemlje EU u Firenci 2000. godine, definišepredeo kao određeneo područje čiji je karakter rezultat delovanja iinterakcije prirodnih i/ili ljudskih faktora, ističući da predeo imavažnu ulogu za opšti interes u oblasti kulture. Ističe se i da predeodoprinosi formiranju lokalnih kultura, te da predstavlja jedan odosnovnih elemenata evropskog prirodnog i kulturnog nasleđa kojidoprinosi dobrobiti čovečanstva i jačanju evropskog identiteta.Navedeni dokument predstavlja prekretnicu u globalnom poimanju idefinisanju najužih veza koje postoje između kulturnog dobra injegovog okruženja.Imajući u vidu ovakva gledišta, menadžmet zaštite kulturnebaštine u smislu sistemskog planiranja preventivne i kurativnekonzervacije obuhvata ne samo zaštitu kulturnog dobra već iintervencije u degradiranom prostoru koji okružuje kulturno dobro.O meri zaštite predela i kulturnog dobra kao integralnevrednosti, razmišlja se još od Atinske konvencije iz 1931. godine [3]koja se bavila očuvanjem originalnog okruženja objekata kulturnebaštine, pa sve do savremenog trenutka u kojem naučni rezultati umenadžmentu rizika unose nove metodologije u procese upravljanjakulturnom baštinom.[4]~ 510 ~