c z y t a j b u r z b u d u j

Jeden butINa schodach le¿y but bez pary.Wymkn¹³ siê ze zbyt pe³nej lub dziurawej torbynie chc¹c siê jeszcze teraz przeprowadzaæ.Nie le¿y, ale stoi, jakby siê ba³id¹c po schodach rozlaæto, co wype³nia go po brzegi:te ¿ywe œlady wci¹¿ ruchliwej stopy,która gdzieœ sobie teraz posz³a.Przesta³o naraz mieæ znaczenie,czyj jest, czy jestwci¹¿ czysty, czy znów brudnyjaki ma kszta³t i kolorczy jest na lew¹, czy na praw¹ nogê,czy stopa by³a mêska czy kobiecastara czy m³oda– niewa¿ne jest, czy by³troskliwy czy uwiera³,i tak ju¿ bêdzie, póki siê nie znajdzie tamtendrugi.Jeœli go zgubi³ ten, co tu zamieszka³,mo¿e go zauwa¿y schodz¹c w dó³.Gorzej, gdyby wyjecha³bo któ¿ wraca po jeden butw dodatku takico ju¿ niejedno przeszed³.9