PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

w przypadku tłumaczeń tekstów z podręcznikaNew Headway Beginner. Dlatego zmieniałem niecoposzczególne zdania, na przykład do zdań w formietwierdzącej dodawałem zdania przeczącei pytające. Poza tym w miarę przerabiania corazto nowych tematów całkowita liczba zbiorów rosła.Kilka razy zdarzyło się, że nawet w przypadku10 zdań do przetłumaczenia dla każdego ucznia,żadne z nich nie powtarzało się. Przy 26 uczniachoznaczało to konieczność losowania z minimum10 x 26 = 260 zdań.Czy indywidualizacja nieposzła za daleko?Można się spytać, czy koniecznym byłoprzygotowywanie tak dużej liczby zestawówz różnymi zdaniami. Akurat w tej klasie tak. Wieluuczniów cechowało się dysfunkcjami związanymiz brakiem umiejętności koncentracji, szczególniew przypadku pozostawania przez dłuższy czasw pozycji siedzącej. Nie przystali na moją propozycję,aby, szczególnie przy końcu lekcji, robićprzerwy, w czasie w których wykonywaliby kilkaćwiczeń gimnastycznych. Pozwoliłem więc na to,aby uczeń, który nie mógł „wysiedzieć” w ławce,mógł wstać i pochodzić po klasie. Oczywistymjest, iż takie sytuacje umożliwiały konsultowaniesię z innymi uczniami czy nawet przepisywanie odnich gotowych odpowiedzi. I właśnie aby temuzapobiec lub choćby utrudnić, zdania w poszczególnychzestawach albo zupełnie różniły się odsiebie, albo nieczęsto powtarzały, albo identycznezdania były umieszczane w różnej kolejności.Sprawdzanie prawdzanie zadań uczniówWydawać by się mogło, iż sprawdzanie pokażdej lekcji pokaźnej liczby przetłumaczonychzdań było zadaniem niezmiernie czasochłonnym.W rzeczywistości wszystkie zdania wprowadzałemdo bazy danych w wersji polskiej i angielskiej. Dlakażdego zestawu komputer drukował osobno zdaniaw języku polskim, jak i ich angielskie tłumaczenia.Uczniowie otrzymywali wydruk ze zdaniamipolskimi. Poprawiając ich tłumaczenia najczęściejwystarczało jedynie podkreślać błędy bez wpisywaniapoprawnych form. Rzadko zdarzało się, abyprzetłumaczone zdanie było prawidłowe, nawetjeśli nie było identyczne z wzorcowym tłumaczeniem.Na kolejnej lekcji każdy uczeń otrzymałswoją pracę wraz z angielskim wydrukowanymtłumaczeniem. Dzięki tej procedurze wszystkiezestawy zdań można było szybko ocenić.ZakończeniePodana tu technika z wykorzystaniemkomputera była jedną z kilku, jaką zastosowałemw przypadku lekcji w mojej „trudnej” klasie.Początkowo uczniowie krytykowali zarówno to,że liczba zadań do wykonania była zbyt duża,jak i fakt, że nie podałem kryteriów oceny naposzczególne stopnie. Kiedy jednak omówiłempowody wprowadzenia tych założeń a jednocześnieminęło kilka lekcji, które pozwoliły naprzyzwyczajenie się do nowej sytuacji, zauważyłempojawienie zrozumienia dla przyjętychzasad a także narastanie wśród części uczniów ideiwspółzawodnictwa, która zaowocowała wzrostemzainteresowania nauką języka angielskiego.Wynikało to prawdopodobnie z tego powodu, iżprzyjęta technika umożliwiała obiektywną ocenywiedzy uczniów. Do tej bowiem pory, w czasierealizacji jakichkolwiek zadań, w klasie pracowałatylko grupka najlepszych uczniów. Ponieważtechnika indywidualizacji zadań albo w ogóle niepozwalała albo utrudniała korzystanie z pomocyinnych, każdy uczeń mógł poznać rzeczywisty stanswojej wiedzy i porównać ją z wiedzą pozostałychuczniów. Warto też dodać, iż uczniowie po razpierwszy spotkali się z takim sposobem indywidualnegopodejścia i byli przekonani, że uczestnicząw ważnym eksperymencie edukacyjnym.Interesujące spostrzeżenia wiązały sięz faktem przygotowywania na kolejne lekcje listzadań z coraz większej liczby zbiorów różnychtematów. Przyjąłem, iż każdorazowo jedynieokoło 30 – 40% zdań do przetłumaczenia mogłodotyczyć nowego tematu, pozostałe zaś byłypowtórzeniami. Ciągłe powracanie do tematówwcześniej omówionych korzystnie wpłynęło narozwój kompetencji językowych uczniów.Można się zastanawiać, czy w sytuacji klasy„trudnej” uczniowie nie powinni liczyć na większezaangażowanie się nauczyciela przy wyjaśnianiuposzczególnych zadań. Rzeczywiście, wprawdzie86