PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

obcego kontakty z rodzicami są niekiedy trudne.Dzieje się tak z kilku powodów.Rodzice często nie wiedzą, jakie metodypracy z dziećmi są właściwe. Wynika z tegowiele nieporozumień i pretensji. Podczas lekcjijęzykowych z dziećmi nauczyciele często wykorzystujągry i zabawy, muzykę, śpiewanie,dramę czy formy plastyczne. Rodzice porównująsposób nauczania języka, z jakim się spotykająw klasach młodszych ze swoim doświadczeniemlekcji językowych w szkole lub na dodatkowychkursach oraz z tym, jak dzieci uczą się na zajęciachkształcenia zintegrowanego.W przypadku porównania z własną edukacjąjęzykową rodzice od razu zauważają poważneniedociągnięcia w nauczaniu gramatyki,a nawet jej całkowity brak. Zwykle bowiem niezdają sobie sprawy, że w tym wieku dzieci nie sąjeszcze gotowe na zrozumienie i świadome przyswajaniestruktur gramatycznych. U swoich dzieciodnotowują też brak umiejętności tłumaczenianajprostszych zdań, a nawet przeprowadzaniaprostych dialogów. Największe rozczarowanieprzeżywają zaś, gdy dziecko nie ma ochotypochwalić się swoimi umiejętnościami przedrodziną lub nie chce ich wykorzystać podczaswyjazdów zagranicznych. Aby wyjaśnić, dlaczegotak się dzieje, można powiedzieć, że zachowaniedzieci, również językowe, jest bardzo zależne odsytuacji. Dla dziecka miejscem i czasem używaniajęzyka obcego jest lekcja językowa. Poza nią,i odpowiednimi bodźcami pochodzącymi od nauczycielai materiałów, z których korzysta, małyuczeń nieraz nie potrafi nawet przypomnieć sobiewłaściwych reakcji, czyli zwrotów lub słów.Porównanie lekcji językowej z lekcją kształceniazintegrowanego też nie wypada korzystniew oczach rodziców. Chociaż większość celów,zadań szkoły i treści realizowanych w kształceniuzintegrowanym oraz metod pracy wykorzystywanychprzez nauczycieli jest podobna, proporcjadoskonalonych umiejętności językowych jestinna, inny jest też dobór typowych ćwiczeń.Podczas lekcji nauczania zintegrowanegodzieci wiele czasu poświęcają rozwijaniu umiejętnościczytania i pisania. Mówienie i rozumienieze słuchu opanowały w okresie przedszkolnymw takim zakresie, że codzienna komunikacjaz otoczeniem nie stanowi problemu. Na lekcjijęzykowej, gdzie nauka języka rozpoczyna sięod samego początku, trzeba zacząć właśnie odumiejętności komunikacyjnych – a w pierwszejkolejności od rozumienia ze słuchu i zapamiętywaniapodstawowych zwrotów dnia codziennego.Nieuniknione są więc różnice między czasemspędzanym na słuchaniu i powtarzaniu na lekcjijęzyka obcego a lekcją ogólną w klasach I-III. Nalekcji językowej czas poświęcony na przepisywaniez tablicy, wypełnianie ćwiczeń czy rozwiązywaniezadań będzie ograniczony do minimum.Na początku klasy pierwszej dzieci być może niebędą miały nawet zeszytów, bo nauka czytaniai pisania w języku obcym jest zalecana dopierow drugim semestrze klasy pierwszej. Na lekcjijęzyka obcego dzieci często śpiewają, słuchająopowiadań i grają w gry językowe. Rzadziej rozwiązująproblemy, obliczają czy zdobywają nowewiadomości. Dlatego zapytane, czego uczyły sięna lekcji językowej, często odpowiadają, że niczego,bo całą lekcję bawiły się. Z punktu widzeniarodzica wygląda to nie najlepiej i zaczynają sięwątpliwości, czy na pewno nauka tego ważnegoprzedmiotu odbywa się prawidłowo.Wątpliwości dotyczące metod nauczaniapowodują chęć sprawdzenia osiągnięć w domu.Rodzice, którzy uczyli się kiedyś tego języka,zabierają się do pracy samodzielnie, a ci którzytego języka nie znają, proszą o przysługę innychdorosłych. Przy czym warto nadmienić, że zwyklenie są to nauczyciele potrafiący uczyć dzieci.Dziecko zostaje więc poddane testowi w styludorosłym, czyli jest proszone o podanie odmianyprostego czasownika, np. to be przez osoby alboprzetłumaczenie zwrotów z życia codziennego.Czasami jest to pytanie: Czego się dzisiaj nauczyłeśna angielskim?, na które dziecko nie chce lub nieumie odpowiedzieć, bo często nie potrafi jeszczeprzeanalizować tego, co działo się na lekcji. Jegowspomnienia z lekcji to wspólna zabawa, spotkaniez bohaterami książki czy pochwała nauczyciela.Niepewność i brak zaufania ze strony rodzicamoże szybko przerodzić się w negatywny stosunekdziecka do nauki języka i nauczyciela. Krytykapracy na lekcji czy uwagi pod adresem osobyprowadzącej zajęcia będą rzutowały na to, jak dzieckopostrzega naukę języka obcego w ogóle. Abyzapobiec takiej sytuacji, już na samym początkuroku szkolnego każdy nauczyciel powinien dobrzeprzygotować się nie tylko do pracy z dziećmi, aletakże do współpracy z rodzicami.58