PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

Kolejno, nawiązując do metody Bacona,uczniowie tworzą tablicę porównawczą, czyli:III. Uczniowie szukają sytuacji, w której danawłasność występuje w odmiennej formie.Ich zadaniem jest znalezienie wyjątkówod reguły oraz np. nieregularności występowania,tworzenia i używania danej struktury(własności). Z taką sytuacją spotykamy sięw ćwiczeniu 2. Po dokładnej analizie zdań,uczniowie spostrzegają, iż zaimek whichw przykładzie nr 4 przybrał formę odmiennąniż w zdaniu wcześniejszym. Nie tylko pojawiłsię on w sytuacji, w której stosowano wherew przykładzie nr 2, ale też został poprzedzonyprzyimkiem in. Mówiąc językiem Bacona, mamydo czynienia z nieregularnością występowaniawłasności.Po selekcji dokonanych spostrzeżeń uczniowiesą gotowi do sformułowania hipotez,względnie reguł gramatycznych, odnoszącychsię do form czasownika i zaimków względnychprzedstawionych w materiale językowym powyżej.Za trafne będą uważane te spostrzeżenia,które mówią o zależnościach między formączasownika (bezokolicznik+ to, forma gerundialna– ing, bezokolicznik bez to) a czasownikiem,który tę formę poprzedza w zdaniu. Oczekujesię więc od uczniów, że zasady, które sformułują,będą uwzględniały występowanie formy -ingczasownika poprzedzonej czasownikiem enjoyczy couldn’t help (nr 4 i 6); formy bezokolicznikowejczasownika + to w sąsiedztwie takichczasowników jak want czy decide (nr 1 i 2)oraz formy bezokolicznika bez to poprzedzonejczasownikiem modalnym (nr 3).Jeśli chodzi o zaimki względne, do prawidłowosformułowanych hipotez będą należałystwierdzenia mówiące o tym, iż występująone w zdaniach złożonych, w których łączązdanie nadrzędne ze zdaniem podrzędnym.Zaimek who (zdanie nr 1) odnosi się do osób,a zaimki where (nr 2) i which (nr 3) do rzeczy.Wszystko byłoby jasne, gdyby nie brak zauważalnejnieprawidłowości w ostatnim zdaniu.Wskazuje ona na wymienne stosowanie zaimkawhere z in which oraz możliwość łączenia zaimkawhich z przyimkiem in. W konsekwencji mamydo czynienia z sytuacją, w której which możeprzybierać więcej niż jedną formę w zdaniui tym samym ma więcej niż jedno znaczenie.W momencie gdy wszystkie regularności i nieregularnościdanej własności zostaną zaobserwowanea obserwacje uogólnione, możemymówić o prawdziwym opanowaniu i poznaniudanej własności przez uczniów. Dopiero wtedysą oni gotowi do zastosowania sformułowanychreguł w praktyce językowej.Metoda dobra na wszystkoPrzeprowadzona analiza zaprezentowanychzagadnień gramatycznych może wydawaćsię kopią uczenia o charakterze indukcyjnymomawianego w literaturze tematu. „Podejściefilozoficzne” pozwoliło jednak spojrzeć napodejście indukcyjne w nauczaniu językówobcych z innej strony. Etapy metody indukcjiBacona uwypukliły procesy i mechanizmyzachodzące podczas procesu uogólniania informacji,a wśród nich ukazały rolę, jaką pełnipercepcja i połączenia asocjacyjne. To przecieżzdolność uczniów do kojarzenia i łączenia faktówstanowi o sukcesie w odkrywaniu zasadgramatyki. Co więcej, wcześniej wspomniane„odkrywanie własności rzeczy” rozwija tzw.pamięć skojarzeniową i wspomaga przyswajaniesłownictwa czy rozumienie tekstu pisanegoi mówionego, jak i okazuje się pomocnew kształtowaniu kompetencji komunikacyjnej.Nauczanie indukcyjne to nie strata czasu aniteż wyzwanie, któremu sprosta nauczycielz długoletnim stażem. To metoda rozwijającazarówno podsystemy, jak i sprawności językowe.Metoda dobra na wszystko.BibliografiaEvans, V., J. Dooley (1999), Enterprise 2, Newbury: ExpressPublishing.Komorowska, H. (1993), Metodyka nauczania językówobcych, Warszawa: EDE-Poland.Leśniak, K. (1967), Franciszek Bacon, Warszawa: WiedzaPowszechna.Tatarkiewicz, W. (2003), Historia Filozofii. Tom II, Warszawa:Wydawnictwo Naukowe PWN.(marzec 2006)30