Nowa siedziba Wielkopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów ... - WOIIB

niczyło 614 firm, od wielkich spółek do jednoosobowychpodmiotów gospodarczych. Projektowaniem na etapie projektuwykonawczego zajmowało się 120 osób (wraz z zespołamiponad 200).W momencie wejścia na budowę zastano obiekt zniszczonyi zdewastowany. Wykonywanie niezbędnych rozbiórekelementów, dobudowywanych przez lata użytkowania,wymagało natychmiastowych działań zapobiegającychzawaleniu się konstrukcji pierwotnych budynków. Jednymz najtrudniejszych zadań była pełna rewaloryzacja istotnychdetali architektonicznych i przywrócenie pierwotnegocharakteru wystroju elewacji. Miarą staranności wykonaniaprac są ściany elewacyjne budynków „A” i „B”, na którychnie sposób odróżnić miejsca, w których uzupełniono brakistarych cegieł.Inwestor formalnie zinstytucjonalizowany, faktycznie byłreprezentowany przez osobę o silnej indywidualności, podejmującąjednoosobowo decyzje bezpośrednio na budowie.W rezultacie zdarzało się murować ściany, potem je rozbieraća następnie stawiać na nowo.Ważnym detalem stanowiącym o charakterze obiektu sąotwory okienne wykończone balustradami ze szkła i stali.Balustrada, element pozornie błahy a przy tym, zgodnie z zamysłemautora, kosztowny w realizacji, wymagał 18 spotkańna budowie zanim przyjęto ostateczne rozwiązanie.Dbałość o szczegół widać na budowie w wielu miejscach– rzeźbiarsko potraktowana elewacja budynku „C” z medalionami,ryzalitami, pilastrami i gzymsami, okna, balustradyczy indywidualnie projektowany bruk. W efekcie uzyskanoarchitektoniczną spójność estetyczną ogólną i w detalu.Kolejnym zabierającym głos był inż. Maciej Janicki projektantkonstrukcji. Omówił główne istotne zagadnienia i osiągnięciakonstrukcyjne tego obiektu. Zwracającym uwagę elementemjest stalowa konstrukcja łącznika budynków „B” i „C”, w formiełuku z krzywiznami w płaszczyźnie pionowej i poziomej (jakokorekta błędnego wytyczenia budynku). Projektant z satysfakcjąpodkreślił, że prefabrykowana i dostarczona na budowę niewymagała korekt podczas montażu.Innym wyzwaniem było fundamentowanie podczas renowacjistarych budynków, posadowionych na fundamentachkamiennych z bloków granitowych, z którymi współpracowaćmusi nowa konstrukcja przenosząca obciążenia związane zezmianą funkcji, osiadająca inaczej niż istniejące fundamenty.Szczególnym zagadnieniem, ze względu na specyfikę obciążeniabyła środkowa część budynku „C”, w której nad trzecią,ostatnią kondygnacją zaprojektowano basen kąpielowy o wymiarach20 x 5 m i głębokości 1,45 m.Taka lokalizacja basenu wpływa również na układ wentylacjioraz instalacje sanitarne znajdujące się poniżej lokali mieszkalnych.O tych zagadnieniach pod nieobecność projektantabranży sanitarnej inż. Piotra Osieki opowiadał arch. SławomirRosolski.Podsumowując stwierdził, że zrealizowano 75-80% zamierzeńprojektowych. Ograniczenia dotyczyły zarówno sfery estetycznejnp. niewykonanie woliery dla ptaków, jak i technicznej– rezygnacja z pomp ciepła. Z kolei Jerzy Szubski stwierdził, żekoncepcja zespołu została zrealizowana. Dzieje się tak, kiedyarchitekt wie, co chce osiągnąć, a następnie w konfrontacjiz presją kosztu i chciejstwem inwestora opracowuje dobrya zarazem realny projekt.Po prezentacji odbyła się krótka dyskusja, podczas którejpodjęto m.in. temat udziału prac projektowych w koszcie całegoprzedsięwzięcia. Podkreślono również rolę Project Managera,jako współuczestnika procesu projektowego na etapie realizacjii uznano jego zaproszenie do udziału w warsztatach za bardzopożyteczne. Dalsza dyskusja toczyła się w kuluarach przynapojach i kanapkach.Organizatorami warsztatów byli: ze strony OIA arch. KatarzynaWeiss, ze strony WOIIB inż. Łukasz Gorgolewski.Relacja: Łukasz Gorgolewski.Od Redakcji:Na okładkach tego numeru Biuletynu przedstawiamy zdjęciaCity Parku.14 Biuletyn Wielkopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwawww.woiib.org.plnr 1/2010 (26)