Talibanët dhe Selefizmi1 - Mburoja

1 MBUROJA.netTalibanët dhe Selefizmi1Çështja e fundit, të cilën dëshirojmë ta qartësojmë, ka të bëjë me portretizimin që mediati kanë bërë Talibanëve, si pasues të metodologjisë Selefije “Uehabije”, kur faktikisht atajanë pasues të sektit Sufij Deobandi, dhe ata kanë qenë nga njerëzit më të ashpër dhe mëtë flaktë kundra Selefijve, të cilët ata vetë i kanë etiketuar si “Uehabijtë e Këqij”.Na është transmetuar nga Dijetarët e besueshëm Selefij të Pakistanit, se ata (Talibanët)kanë treguar urrejtje ndaj Da'uetit Selefij, duke mbyllur disa prej instituteve që thërrasinpër tek Kur’ani dhe Suneti. Ata, gjithashtu, i kanë diskretituar dhe i kanë sharë Selefijtë,duke i quajtur ata “gajr mukalidijn” (ata që nuk bëjnë pasim të verbër) e të tjera si këto.Në një ligjëratë, të titulluar “Kush janë njerëzit e Hadithit”, shejkh Zubejr Ali, ngaPakistani, qe pyetur për Talibanët:“Shejkh! Cili është opinioni juaj në lidhje me Talibanëtnë Afganistan?” Ai u përgjigj:“Talibanët janë një grup që bëjnë pjesë në sektin Deobandi.Në Pakistan, ne i kemi Deobanditë të ndarë në dy grupe: [1] Hajati dhe [2] Mamati.Talibanët i përkasin grupit Hajati. Talibanët nuk kanë Akide të pastër. Talibanët janëbidatçinj dhe ata i kanë kaluar kufijtë jashtëzakonisht në shumë çështje, për sa u përketSelefijve. Për shembull, në Afganistan, Talibanët i kanë mbyllur institutet e Selefijve, dhegjithashtu shumë prej xhamive janë mbyllur dhe, po ashtu, të gjitha xhamitë që pondërtoheshin nga Selefijtë, u ndaluan. Ky informacion më erdhi nga miku im i nderuar, icili qe një prej atyre njerëzve të Sunetit, që ndërtonte xhamitë dhe institutet Selefije. Përshembull, miku im, Ebu Umejr Kurejshi nga Islamabadi, dhe, gjithashtu, shumë prejSelefijve Afganë, po na i japim këtë lajm i cili është muteuatir (i transmetuar nga shumënjerëz të besueshëm dhe që nuk mund të jetë gënjeshtër).”Kush janë, pra, Deobanditë, dhe cili është dallimi midis tyre dhe Selefijve?Deobandi është një sekt që u themelua në vitin 1867, në një qytet me emrin Deoband, nëIndi. Themeluesi i tij ishte një burrë me emrin Muhamed Kasim Nanotuij. Disa prejthemeluesve të tjerë të këtij sekti janë edhe Rashid Ahmed Gangohij dhe HaxhijImdadullah, i cili, mes Deobandive, njihet me nam si “Muhaxhir Mekkij” (emigruesi përnë Mekke). Dhe, mes nesh, ai njihet si “Mefrur Mekkij” (i daluri nga Mekka).Themelimi i këtij sekti nisi me një medreseje, në qytetin Deoband. Pas themelimit të tij,Deobanditë u shpërndanë në grupe të ndryshme, me identitete të ndryshme, dhe nëkohët e sotshme ne kemi shumë degëzime të sektit Deobandi, për shembull: XhematTeblig, Sipa’ij Sahabah, Hajati Deobandi, Memati Deobandi, Ishatu-Teuhijd ues-Suneh,Xhematul-Islamij, Hak Çar Jar, grupi Fadlu-Rrahman, Talibanët, Xhejshi Muhamed etj…Selefijt dallojnë nga Deobanditë në shumë çështje. Këto dallime përfshijnë çështje qëkanë të bëjnë me besimin, themelet e Fesë dhe (ahkamet) rregullat, gjykimet e saj. Prejkëtyre dallimeve, do të diskutojmë çështjet që kanë të bëjnë me besimin dhe themelet.

3 MBUROJA.nethyjni. Kjo është ajo çka shohim në çdo vend. Sufistët thonë në (pretendimin e tyre të)Uahdetul-Vuxhud:“Nuk ka gjë në këtë ekzistencë, veç Allahut”, prandaj çdo gjë që nedëgjojmë dhe perceptojmë, nga llojet e ndryshme të perceptimit, këto janë vetë Allahu.Kështu, Allah është njeriu, xhini, melaiket, dhe Ai është shpend, insekt, oqean idallgëzuar, toka e shtrirë, era që fryn, kufoma që qelbet, epshi, Allah është jeta e tëgjallit, dhe vdekja që e kthen të vdekurin në kufomë. Ai është i vetmi që lind dhe vdes,dhe Allahu është gjithçka.”6Deobanditë e njohin dhe e pranojnë adhurimin e varreve. Muhamed eth-Thanij el-Husnij ka thënë në librin e tij “Sirah Muhamed Jusuf”: “Me të vërtetë, shejkh MuhamedIljasi qëndronte i ulur pas varrit të Abdul-Kuddus el-Kinkuhi, udhëheqësit të rendit sufijXhishtijeh Sabrijeh, në pjesën më të madhe të kohës. Ai ulej, në vetmi, pranë varrit tëSe’id el-Bedajunit dhe ai falej me xhemat atje.”7Muhamed Eslem el-Pakistani ka transmetuar nga Sirdar Muhamed el-Pakistani, se ai kathënë:“Kam qenë me Xhematin Tablig për gati dhjetë vjet, dhe shumë herë shkoja meMuhamed Jusuf ed-Dihlauij, Emirin e Xhematit Tablig, tek varri i Muhamed Iljasit, munë mes të natës. Ne uleshim përreth varrit të tij, për një kohë të gjatë, duke pritur mekokat tona të mbuluara.” Dhe ai tha:“Shejkh Muhamed tha:'Vërtet, poseduesi i këtijvarri, shejkhu ynë, Muhamed Iljasi, shpërndan dritën që zbret nga qiejt, te varri i tij,midis pasuesve të tij, sipas lidhjes dhe përkushtimit ndaj tij.'”8Ky është kundërshtim i hapur e i qartë i themelit të islamit dhe i urdhrit të Pejgamberittë Allahut (sal-Allahu alejhi ue sel-lem). Xhundub Ibn Abdullah el-Bexhelij (radij-Allahuanhu) ka thënë se ai e ka dëgjuar Profetin (sal-Allahu alejhi ue sel-lem) të thotë, pesë ditëpara se ai të vdiste:“Vërtet, ata që ishin para jush i morën varret e Profetëve të tyre dhevarret e njerëzve të mirë si vende adhurimi, kështu që ju mos i merrni varrezat si vendeadhurimi. Vërtet, unë ua ndaloj që ta bëni këtë!”9Nga Ebu Hurejra (radij-Allahu anhu), transmetohet se i Dërguari i Allahut (sal-Allahualejhi ue sel-lem) ka thënë:“O Allah, mos e kthe varrin tim në idhull. Mallkimi i Allahutqoftë mbi ata që i marrin varret e Profetëve të tyre si vende të adhurimit.”10Abdullah Ibn Sherxhijl Haseneh ka thënë:“E kam parë Uthman Ibn Affanin dukeurdhëruar për sheshimin e varreve, kështu që atij i thanë:'Ky është varri i Umm ‘Amr,bija e Uthmanit', megjithatë, ai urdhëroi që edhe ai të sheshohej.”11Nga Ebul-Hejaxh el-Esedij transmetohet se ai ka thënë:“Ali Ibn Ebi Talib, radij-Allahuanhu, më tha:'A nuk duhet të dërgoj ty për atë që më ka dërguar i Dërguari i Allahut?Që t’i prishësh të gjitha statujat dhe pikturat, dhe t’i sheshosh të gjitha varret engritura.”12Ebu Burde ka thënë:“Ebu Musa el-Esh’arij na këshilloi, para se të vdiste, duke nathënë:“Ju duhet të shpejtoni me xhenazen time… dhe mos vendosni në lahdin tim

4 MBUROJA.netndonjë gjë që do të jetë midis meje dhe tokës, dhe asgjë mos ndërtoni mbi varrin tim.Dëshmoni se unë jam i pastër nga ato gra të cilat i rruajnë kokat e tyre, grisin rrobat etyre apo godasin faqet e tyre.” Ata (të pranishmit) i thanë:“A ke dëgjuar ndonjë gjë përkëtë?” Ai tha:“Po, nga i Dërguari i Allahut (sal-Allahu alejhi ue sel-lem)!”13Deobanditë besojnë se është obligim pasimi i verbër i njërit prej katër Imamëve, njëpasim i verbër, individual e konkret. Shejkhu i tyre, Khalil Ahmed es-Saharanfurij qepyetur:"A është e saktë që një person të pasojë verbërisht njërin prej katër Imamëve, nëtë gjitha bazat (usul) dhe degëzimet (furu), apo jo? Sa është e pëlqyeshme apo eobligueshme kjo, dhe kujt, nga katër Imamët, i bën ti taklid, në disiplinat e bazave (usul)dhe degëzimeve (furu')?"Ai u përgjigj:“Është e domosdoshme për njerëzit e këtij brezi, që t’i bëjnë taklid njërit ngakatër Imamët, më saktë, kjo është e obligueshme. Vërtet, ne i kemi dëshmuar shumë ngaata, që e braktisën taklidin (pasimin e verbër) e Imamëve dhe ndoqën të kuptuarit dhetekat e tyre, që të bien në gropën e kufrit. Allahu na ruajt nga kjo! Dhe për këtë arsye, nedhe Dijetarët tanë i bëjmë taklid Imamit të Muslimanëve, Ebu Hanifes, rahimehullah.Allahu na bëftë që të vdesim në këtë rrugë dhe na bashkoftë në shoqërinë e tij! Dhe kashumë shkrime nga Dijetarët tanë, që janë përhapur dhe janë bërë të famshëm nëpërtokë.”14Shejkh Husejn Ahmed el-Medinij, kur foli për ndryshimin mes Deobandive dhe da'uetittë Muhamed Ibn Abdul-Uehabit, tha:“Vërtet, Uehabijtë e konsiderojnë Shirk pasiminqorrazi të një Imami të caktuar, dhe ata i përmendin katër Imamët dhe pasuesit e tyreme fjalë të këqija. Kështu, për shkak të kësaj, ata e kanë kundërshtuar Ehli-Sunetin dheXhematin. Dhe të tjerë, veç këtyre pasuesve të verbër të Indisë, gjithashtu janë pjesë ekëtij grupi të keq. Tamam, po ashtu, edhe Uehabijtë e Nexhdit, me pretendimet e tyre seata janë Hanbelij, nuk punojnë me medh’hebin e Imam Ahmed Ibn Hanbelit në çdoçështje. Përkundrazi, ata e braktisin fik’hun Hanbelij, nëse ai është në kundërshtim mehadithin, sipas të kuptuarit të tyre. Dhe ata janë mësuar të përdorin fjalë të këqija evulgare, me më të mëdhenjtë e këtij Umeti, sikurse vëllezërit e tyre, që zgjedhin të mosbëjnë taklid. Sa për më të mëdhenjtë tanë, ata janë pasues të Ebu Hanifes, rahimehullah,në çështjet e bazave dhe të degëzimeve, dhe ata e konsiderojnë të obligueshëm taklidinndaj njërit nga katër Imamët, siç qe shpjeguar nga Shejkh en-Nanotuij, në (veprën e tij)Leta’if Kasimeh dhe Shejkh Kankuhij në Sebijlu-Reshad. Veç kësaj, shejkh el-Kankuhij kashkruar një libër të veçantë mbi obligimin e taklidit, në të cilin ai ka shkruar një sërërefuzimesh kundra Uehabijve…”15Mund të shihet qartë nga ky citim, se Deobanditë nuk janë në menhexhin e ShejkhMuhamed Ibn Abdul-Uehabit. Përkundrazi, ata përpiqen që ta hedhin poshtë Shejkhundhe pozitën e Selefizmit, me dauetin (thirrjen) e tyre për taklid. Për të treguar pozitën eSelefizmit ndaj pasimit të verbër, po citojmë nga disa prej Dijetarëve të së shkuarës dhetë tashmes. Ibn Hazm (v.456), rahimehullah, thotë në en-Nubedh:“Pasimi i verbër nuk

5 MBUROJA.netështë i lejuar, dhe nuk lejohet për asnjë njeri që të marrë thënien e ndonjërit paargument. Argument për këtë është thënia e Allahut:“Ndiqeni atë që ju ka zbritur Zoti juaj, dhe mos ndiqni asnjë Eulija (mbrojtës apondihmues). Pak jeni që përkujtoni!” Suretul-Araf, 7:3,dhe thënia e Tij:“Kur iu thuhet atyre: Pasoni atë që Allahu ka zbritur! Ata thonë: Jo! Ne do të ndjekimatë rrugë në të cilën i gjetëm baballarët tanë” Suretul-Bekare, 2:170;dhe Ai ka thënë, duke i lavdëruar ata që nuk pasojnë qorrazi:“Ata të cilët i dëgjojnë fjalët dhe pasojnë atë më të mirën prej tyre, janë (ata) të cilëtAllahu i udhëzoi dhe ata janë njerëz që kuptojnë” Suretu-Zuner, 39:18;dhe thënia e Tij:“Dhe nëse keni ndonjë mosmarrëveshje mes veti, parashtrojeni atë tek Allahu dhe iDërguari i Tij, nëse jeni që besoni në Allahun dhe në Ditën e Fundit” Suretu-Nisa,4:59.Pra, Allahu na ndaloi që t’i drejtohemi dikujt tjetër, kur kemi mosmarrëveshje, përveçKur’anit dhe Sunetit të Profetit të Tij. Dhe ekziston ixhmaja mes Sahabëve, që nga i parie deri tek i fundit, dhe ixhma mes Tabi’ijnëve, që nga i pari i tyre e deri tek i fundit, nëndalimin e çdo njeriu që të mos u përmbahet fjalëve të ndonjërit prej tyre ose ndonjëritpara tyre, duke pranuar gjithçka, kështu ai që e merr çdo thënie të Ebu Hanijfes,Malikut, Shafi’ut apo Ahmed Ibn Hanbelit, rahimehumullah, prej atyre që janë të aftë qëtë bëjnë dallim. Duhet ta dinë se ata kanë kundërshtuar ixhman e Umetit, të gjithë ata,dhe kanë marrë një rrugë tjetër veç rrugës së besimtarëve. Ne kërkojmë strehim tekAllahu nga ky qëndrim.Dhe, vërtet, vetë Dijetarët fisnikë e kanë ndaluar pasimin qorrazi të tyre, apo pasimin etë tjerëve veç tyre. Kështu, ai që i pason ata verbërisht, i ka kundërshtuar ata. Gjithashtu,çfarë u jep më shumë të drejtë këtyre personave që të pasohen sesa prijësit e drejtë,Umer Ibnul-Khattab, Ali Ibn Ebij Talib, Ibn Abbasi, apo Aisheja, nëna e besimtarëve.Kështu, nëse pasimi i verbër do të ishte i lejuar, atëherë këta (Sahabët) do ta meriton mëshumë sesa Ebu Hanijfe, Malik, Shafi’ij apo Ahmedi…”16Imam Ebu Hanijfe ka thënë:“Kur gjendet një hadith që është Sahijh, atëherë ky ështëMedh’hebi im.” Ai gjithashtu ka thënë:“Kur ta them diçka që kundërshton Librin eAllahut, apo atë që është transmetuar nga i Dërguari, atëherë injorojeni atë çfarë kamthënë unë.” Dhe ai ka thënë:“Është e ndaluar për ndonjë që nuk e di argumentin tim qëtë japë fetua, duke u bazuar mbi fjalët e mia.”

6 MBUROJA.netImam Malik ka thënë:“Vërtet, unë jam njeri. Ndonjëherë gaboj dhe ndonjëherë jam isaktë, prandaj shikojini mendimet e mia: gjithçka që është në përputhje me Librin dheSunetin, pranojeni atë; gjithçka që nuk është në përputhje me Librin dhe Sunetin,injorojeni atë.” Ai, gjithashtu, ka thënë:“Çdonjërit pas Profetit do t’i pranohen fjalët e tijose do t’i refuzohen.”Ka thënë esh-Shafi’ij:“Kur gjendet një hadith që është Sahijh, atëherë ai është medh’hebiim.” Ai gjithashtu ka thënë:“Në çdo çështje, ku njerëzit e transmetimit gjejnë njëtransmetim nga i Dërguari i Allahut që është Sahijh, i cili është në kundërshtim me atëqë kam thënë unë, atëherë unë e kthej mbrapa atë që kam thënë, qoftë gjatë jetës simeapo pas vdekjes sime.” Ai, gjithashtu, ka thënë:“Muslimanët janë pajtuar (ixhma) se nësedikujt i bëhet i qartë një Sunet i të Dërguarit të Allahut, sal-Allahu alejhi ue sel-lem, nukështë e lejuar për atë që ta braktisë Sunetin për thënien e ndonjë tjetri.”Imam Ahmedi ka thënë:“Kushdo që refuzon një thënie nga i Dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ue sel-lem, ai është në prag të shkatërrimit.” Ai, gjithashtu, kathënë:“Mendimi i Euza’iut, Malikut dhe Ebu Hanijfes, të gjitha ato janë mendime, dhejanë njësoj para syve të mi. Sidoqoftë, argumenti gjendet te transmetimet.”17Si ka mundësi, atëherë, që të ngatërrohen Selefijtë me ata që ndjekin rrugën eDeobandive? Ai që e bën një gjë të tillë, ose është i pakujdesshëm dhe nuk e njeh tëmajtën nga e djathta e tij, qiellin nga toka, ose ai është prej atyre që ngritin kurthe e qëpasojnë epshin, që kërkon të ndoti detin e Selefizmit, me ndyrësirat e gënjeshtrave dheshtrembërimeve.1. Shkëputur nga libri me titull “Në mbrojtje të Islamit, nën hijen e ngjarjeve të 11 Shtatorit”, i publikuar ngaTroid Publications.2. Sherhul-Akijdetit-Tahauijeh, fq.556.3. Futuhat el-Mekkijeh, 1/272.4. Arsyeja përse Imam Ibn Ebil-‘Izz e ka përdorur termin el-Uaxhib, kur përmend Xhehmitë, është për shkaktë përdorimit nga ana e tyre të termit “Uaxhibul-Vuxhud” dhe “Mumkinul-Vuxhud” …etj. Ata i përdornin këtoterma që të justifikonin, në një farë mënyre, konceptin panteist të Uahdetul-Vuxhud.5. Sherhul-Akijdetit-Tahauijeh, fq.78-79, me saktësimin e Shejkhul-Albanit.6. el-Meuridu-Adhabiz-Zilal, fq.234.7. Sirah Muhamed Jusuf, fq.135.8. el-Kaulul-Beligh, fq.65-66.9. Transmetuar nga Muslimi (2/67-68), Ebu ‘Auaneh (1/104) dhe të tjerë.10. Transmetuar nga Ibn Khuzejmeh, në Sahijhun e tij (1/2/92), Ibn Hibbani (340-341), dhe Ibn Ebi Shejbeh nëel-Musennef (4/140). Është vërtetuar nga Imam el-Albanij, në Tahdhirus-Saxhijd.11. Transmetuar nga Ibn Ebi Shejbeh në el-Musennef (4/138) dhe Ebu Zur’ah në et-Tarijkh (22/2), me njëzinxhir të saktë transmetuesish.12. Transmetuar nga Muslimi (2243) dhe en-Nisa’ij (2032, 2159)]13. Transmetuar nga Ahmedi (4/397), me një zinxhir të fortë transmetuesish.14. el-Muhanad, fq.43.15. esh-Shihabu-Thakib, fq.62-63.16. en-Nubedh e Ibn Hazmit, fq.115-117.

7 MBUROJA.net17. Shiko parathënien e Muhamed Nasirudin el-Albanit, të librit Sifatus-Salatin-Nebij, për referencat ekëtyre transmetimeve.Përktheu: Alban Malaj