SpÅonÄÅ dach zabytkowego dworku - Kurier PoÅudniowy

More documents

Recommendations

Info

KURIER POŁUDNIOWY 4 AKTUALNOŚCI nr 9 (475)/2013 Rocznica bitwy w Magdalence W nocy z 5 na 6 marca 2003 roku policyjni antyterroryści stoczyli wojnę z dwoma groźnymi przestępcami, ukrywającymi się w jednej z willi przy ul. Środkowej w Magdalence (gmina Lesznowola, powiat piaseczyński). Dwóch funkcjonariuszy zginęło, a 17 zostało rannych. 10 lat po tej tragedii w miejscu krwawej potyczki zapalono znicze i złożono wieńce Około północy 6 marca 2003 roku policjanci otrzymali informacje, że w Magdalence przy ulicy Środkowej ukrywają się groźni przestępcy - Robert Cieślak i Białorusin Igor Pikus. Obydwaj byli członkami gangu Mutantów z podwarszawskiego Piastowa. To właśnie ta grupa miała związek z zabójstwem 43-letniego Mirosława Żaka, naczelnika sekcji kryminalnej policji komendy w Piasecznie, do którego doszło w marcu 2002 roku w Parolach. Grupa Mutantów próbowała odbić tam przechwyconego przez policję tira z telewizorami. Od tamtej chwili policja była zdeterminowana by doprowadzić tę sprawę do końca, a zatrzymanie Cieślaka i Pikusa było dla funkcjonariuszy kwestią honoru. Około godz. 0.40 pod willę w Magdalence podjechała kolumna samochodów. W akcji uczestniczyło 40 policjantów, w tym 26 antyterrorystów. Pierwsze, opancerzone auto staranowało ogrodzenie i zatrzymało się pod domem, w którym ukrywali się Cieślak i Pikus. Kiedy funkcjonariusze wysiedli z samochodu na posesji eksplodowała pierwsza, ukryta w kwietniku bomba, a z okien posypały się granaty. 2-godzinna strzelanina Magdalenka momentalnie zamieniła się w linię frontu. Okazało się, że bandyci są świetnie wyszkoleni, uzbrojeni i na wizytę niezapowiedzianych gości przygotowywali się od dawna. Teren wokół domu został zaminowany, kiedy na posesji pojawili się policjanci, ładunki wybuchowe po kolei eksplodowały. Cieślak i Pikus strzelali do antyterrorystów z czterech górnych okien, wykorzystując do tego aż 29 jednostek broni, w tym pistolety maszynowe, karabiny automatyczne, a nawet sztucer. Od początku wszystko wskazywało na to, że będą bronić się do końca. Kanonada zakończyła się przed godziną 4, potem w oblężonym budynku nastąpiła eksplozja, po której dom częściowo się zawalił. Obydwaj przestępcy zginęli, ich ciała znaleziono na poddaszu. Tragiczny okazał się bilans strat po stronie atakujących. W natarciu polegli podkomisarz Dariusz Marciniak i nadkomisarz Marian Szczucki (zmarł kilka dni później w szpitalu na skutek odniesionych obrażeń). 17 innych policjantów zostało rannych. Choć minęło już 10 lat od tego zdarzenia, do tej pory nie milkną echa tragicznej akcji. W październiku 2005 roku rozpoczął się pierwszy proces policjantów, którzy zostali oskarżeni o niedopełnienie obowiązków przy planowaniu i przeprowadzeniu akcji oraz nieumyślne sprowadzenie niebezpieczeństwa na życie i zdrowie antyterrorystów. W pierwszym procesie sąd stanął po stronie oskarżonych. Jednak sąd odwoławczy uchylił ten wyrok i proces ruszył od nowa. Drugi proces rozpoczął się w lipcu 2010 roku i również zaowocował uniewinnieniem oskarżonych. Wówczas prokuratura ponownie złożyła odwołanie. We wrześniu ubiegłego roku ruszył trzeci proces, który trwa do dziś. R E K L A M A Uroczystości upamiętniające W nocy z 5 na 6 marca przy ulicy Środkowej w Magdalence odbyły się skromne uroczystości, upamiętniające rocznicę tragicznego wydarzenia sprzed 10 lat. Tym razem na drodze i okolicznych posesjach nie było już śniegu, a przy tablicy upamiętniającej smutny epizod panowała grobowa cisza. Uroczystość rozpoczęła się od przypomnienia sylwetek poległych policjantów. Nadkomisarz Marian Szczucki miał 36 lat i był naczelnikiem wydziału CBŚ KGP. Od początku związany z jednostką antyterrorystyczną, od 2000 roku pełnił funkcję kierownika referatu szturmowego, a później naczelnika wydziału bojowego. Instruktor ratownictwa wysokogórskiego. Dowodził akcją bojową w Magdalence. Zmarł 14 marca w szpitalu na skutek odniesionych ran. Odznaczony Krzyżem Zasługi za dzielność i pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Podkom. Dariusz Marciniak miał 30 lat i służył w CBŚ KGP. W policji od 1994 roku. W 2002 r. pełnił służbę w jednostce policyjnej w Kossowie. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pamięć poległych bohaterów uczczono minutą ciszy, po czym na miejscu zdarzenia złożono wieńce i zapalono znicze. W uroczystości wzięły udział także władze gminy Lesznowola, wójt Maria Jolanta Batycka-Wąsik i przewodnicząca rady Bożenna Korlak, a także przedstawiciele miejscowej rady sołeckiej. Tomasz Wojciuk Szkolili młodych chirurgów Pod koniec lutego w Światowym Centrum Słuchu w Kajetanach (gmina Nadarzyn, powiat pruszkowski) odbył się jedyny w Polsce i jeden z nielicznych w Europie Międzynarodowy Kurs Chirurgii Endoskopowej Zatok. Udział w nim wzięło ok. 80 osób z całego świata Była to już piąta edycja kursu, organizowanego od 2008 roku. Tym razem zgromadziła ona w Kajetanach około 80 uczestników z całego świata. Wykładowcami byli uznani specjaliści z dziedziny rynologii i rynochirurgii, m.in. prof. Hans Rudolf Briner z Zurychu, prof. Piero Nicolai z Włoch, czy prof. Sergey Pukhlik z Ukrainy. Trzydniowy kurs składał się ze szkolenia teoretycznego oraz zajęć w laboratorium. Część teoretyczna złożona była m.in. z 35 prezentacji, w dużej części opartych na bardzo wartościowych dla uczestników analizach trudnych przypadków. Trzeci dzień kursu poświęcony był ćwiczeniom praktycznym, podczas których uczestnicy samodzielnie wykonywali prezentowane zabiegi pod kierunkiem instruktorów. Każdy z uczestników części praktycznej miał możliwość wykonania wszystkich ćwiczonych procedur, dzięki zapewnionej przez organizatorów odpowiedniej ilości specjalistycznych narzędzi, w tym także komputerowej nawigacji chirurgicznej, oraz preparatów. Zajęcia odbyły się w Pracowni Badań Klinicznych Głowy i Szyi, która wyposażona jest w nowoczesny sprzęt do ćwiczeń chirurgicznych na preparatach anatomicznych i symulatorach komputerowych. Jest to jedna z najnowocześniejszych i najlepiej wyposażonych pracowni anatomicznych o takim profilu na świecie. ms
POWIAT PRUSZKOWSKI POWIAT GRODZISKI Spór o Leonarda BRWINÓW Jednej z gminnych dróg wewnętrznych w Owczarni radni nadali imię Leonarda da Vinci. Przy okazji podejmowania stosownej uchwały nie obyło się jednak bez burzliwej dyskusji. Ostatecznie zdecydowała większość Jednym z punktów porządku wtorkowych obrad brwinowskiej rady było nadanie nazwy jednej z dróg wewnętrznych na terenie gminy, a dokładnie w Owczarni w sąsiedztwie ulicy Kazimierzowskiej. Zaczęło się zupełnie niewinnie – komisje zaopiniowały projekt pozytywnie i mogło się wydawać, że nic nie stoi na przeszkodzie, by poprzeć wniosek mieszkańca, nadając drodze imię renesansowego geniusza Leonarda da Vinci. Burmistrz Arkadiusz Kosiński zwrócił jednak uwagę, że w Owczarni nazewnictwo ulic jest solidnie uporządkowane i nie należy naruszać panującego ładu przestrzennego wprowadzaniem nazw zupełnie nie związanych z dotychczasowymi. - Jest pięć kategorii, w których nazwy pochodzą od książąt i króli, roślin, zwierząt, miejscowości i lokalizacji – tłumaczył burmistrz. - W szóstej kategorii mieszczą się cztery inne ulice. Mam prośbę, by nie podejmować decyzji naruszających ten porządek. - Pokazuje pan, że jest pięć kategorii plus szósta, w której każda nazwa jest tak naprawdę kolejną kategorią – zauważył radny Dariusz Krzemiński. - Mówienie więc, że możemy zburzyć jakiś ład, którego przecież nie ma, jest bez sensu. Uważam więc, że powinniśmy się przychylić do prośby mieszkańca i tę nazwę przyjąć. Pośród rozmaitych argumentów pojawił się również sformułowany przez radnego Krzysztofa Falkowskiego zarzut, że spór nie toczy się tak naprawdę o nazwę ulicy. - Znamy stosunek, jaki mają do siebie obie strony – wnioskodawca i urząd miasta – przekonywał radny. - Chodzi tu jedynie o to, by utrącić projekt złożony przez tego, a nie innego mieszkańca. - Wyraziłem tylko swoją opinię R E K L A M A - Leonarda da Vinci nie wpisuje się w żadną z kategorii nazw nadawanych dotąd ulicom w Owczarni – przekonywał radnych burmistrz Arkadiusz Kosiński. i nie odmawiajcie mi do tego prawa – podsumował dyskusję burmistrz. - Co do sporu, o którym wspomniał radny Falkowski, to nic takiego nie ma. Jeśli mieszkaniec chce, by wybudować wodociąg w uliczce, gdzie nie ma budynków, a z drugiej strony doskonale wiemy, że są ulice, gdzie mieszka bez wodociągu po kilkadziesiąt rodzin, to jako burmistrz muszę podjąć decyzję, gdzie go wybuduję. Poza tym jest kilka spraw dotyczących tego mieszkańca i nie we wszystkich spotkał się z odmiennym zdaniem urzędu. Nie ma znaczenia kto jest wnioskodawcą, może on liczyć na pozytywne rozpatrzenie, jeśli jest ono zgodne z przepisami. Burmistrz zaznaczył również, że choć jego opinia dotycząca nadania ulicy imienia Leonarda da Vinci jest negatywna, to ostatecznie rada decyduje o przyjęciu lub odrzuceniu wniosku. 14 radnych zagłosowało za przyjęciem projektu, dwóch było przeciwnych, czterech wstrzymało się od głosu. Tym samym Owczarnia ma „swego” Leonarda da Vinci. Tomasz Kuźmicz Papiernia tonie w błocie PRUSZKÓW Mieszkańcy tzw. papierni skarżą się, że po obfitych opa<strong>dach</strong> i po roztopach ich podwórko tonie w wodzie i błocie. Zarządca nie przewiduje tam jednak inwestycji, które w znacznym stopniu miałyby temu zaradzić. - Wyrównać teren czy uzupełnić ubytki – to wszystko, co możemy zrobić – twierdzi prezes TBS „Zieleń Miejska” Zbigniew Piotrzkowski Tomasz Kuźmicz Niespełna cztery lata temu zakończył się spór mieszkańców „papierni” z ówczesnym właścicielem kamienicy. Wtedy to miasto wykupiło od Millenium Logistic Park Group S.A. osiedle, w skład którego wchodziło pięć budynków z 62 lokalami. Tylko jeden z problemów To rozwiązanie było korzystne dla obu stron konfliktu. Millenium nie było powołane do prowadzenia działalności mieszkaniowej, w związku z czym chętnie pozbyło się nieruchomości, a lokatorzy, którzy musieli liczyć się z podnoszonymi przez dotychczasowego właściciela stawkami za czynsz, odetchnęli z ulgą. W momencie przejęcia budynków przez miasto nie zniknęły jednak inne problemy, z jakimi wciąż muszą borykać się lokatorzy. W „papierni” do dziś trzeba korzystać z butli gazowych, nie ma ciepłej wody i centralnego ogrzewania. W dodatku budynek straszy od niepamiętnych czasów nieremontowaną elewacją. Po roztopach – koszmar Dodatkowe atrakcje zapewnia mieszkańcom okres wzmożonych „ opadów, a zwłaszcza roztopów. Podwórko przed budynkiem wypełnia wtedy woda. - Teraz jest już pół biedy – zapewnia jedna z lokatorek, grzęznąc po kostki w błocie. - Dwa tygodnie temu bez kaloszy nie można było wyjść z klatki. To „pół biedy” dotyczy zwłaszcza pasa wzdłuż budynku, gdzie ziemia zdążyła już wyschnąć. Żeby jednak się do tego suchego fragmentu dostać, trzeba niestety porzucić myśl o przedostaniu się w czystych butach, bo dookoła wciąż zalega błoto. - Chcielibyśmy, żeby nam to R E K L A M A Mieszkańcy „papierni”, żeby przebrnąć przez plac przed budynkiem, muszą wkładać gumowce przynajmniej utwardzono – dodaje młody mężczyzna. - Teren jest już utwardzony – mówi prezes Towarzystwa Budownictwa Społecznego „Zieleń Miejska” w Pruszkowie Zbigniew Piotrzkowski. - Ale wymaga dbałości, a niestety wciąż jest rozjeżdżany przez lokatorów samochodami. Mieszkańcy z kolei twierdzą, O ten teren należy dbać i mieszkańcy powinni dać coś od siebie ” Zbigniew Piotrzkowski prezes Towarzystwa Budownictwa Społecznego „Zieleń Miejska” w Pruszkowie że plac był co prawda utwardzony przez byłego właściciela, nawierzchnia została jednak zniszczona nie przez lokatorów, a przez robotników, którzy przed dwoma laty podłączali budynki osiedla do wodociągów. Muszą dać coś od siebie - Nie miało to wpływu na stan nawierzchni - uważa prezes. - Sytuacja jest taka sama jak przedtem. Po prostu o ten teren należy dbać i mieszkańcy powinni dać coś od siebie. - Rozważałem nawet taką możliwość – mówi jeden z lokatorów. - Myślałem czy nie kupić trochę żwiru i nie zrobić sobie dojścia, przynajmniej pod klatkę, w której mieszkam. Ale czy nie powinien o to minimum zadbać zarządca? Przecież płacimy wcale nie takie niskie czynsze. Zwłaszcza biorąc pod uwagę warunki, które tutaj każdy w pewnej mierze musi stworzyć sobie sam – wodę podgrzać, postarać się o ogrzewanie, butlę z gazem załatwić, okna uszczelnić. Wyschnie i po kłopocie - Oczywiście to minimum, jakieś drobiazgi są możliwe do zrobienia – zapewnia prezes. - Mam na myśli wyrównanie terenu lub, jeśli zajdzie taka potrzeba, wypełnienie ubytków. Na razie to wszystko. W przypadku tego osiedla w tym roku skoncentrujemy się na wykonaniu niezależnego przyłącza energetycznego i wymianie instalacji oraz w nowszych budynkach pionów kanalizacyjnych. Trzeba również pamiętać, że to nie jest jedyne osiedle, gdzie mamy coś do zrobienia. Co więc z błotem, które wypełnia plac przed papiernią? Według prezesa pozostaje tylko jedno – uzbroić się w cierpliwość i poczekać aż wyschnie. I po kłopocie? Mieszkańcy mają na ten temat nieco inne zdanie. - Jesteśmy zostawieni sami sobie i nikogo nie obchodzi, że to urąga wszelkim dzisiejszym standardom – mówi jeden z nich. - Nie chcemy, żeby to wyglądało jak slamsy.
Page 1 and 2: l POWIAT PIASECZYŃSKI l POWIAT GR
Page 3: nr 9 (475)/2013 Z okazji Dnia Kobie
Page 7 and 8: WYDANIE POWIATU PRUSZKOWSKIEGO I GR
Page 9 and 10: nr 9 (475)/2013 KURIER POŁUDNIOWY

SpÅonÄ Å dach zabytkowego dworku - Kurier PoÅudniowy

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

SpÅonÄÅ dach zabytkowego dworku - Kurier PoÅudniowy