Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ocena uwarunkowań efektywności prawnej <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
poza ramy niniejszego opracowania, bowiem<br />
model planowania przestrzennego w Polsce jest<br />
przedmiotem krytyki, która odnosi się nie tyle<br />
do planowania przestrzennego w kontekście obszarów<br />
chronionych, ile do obowiązującego systemu<br />
w ogóle. Co ciekawe, krytyka ma charakter<br />
dwubiegunowy – z jednej strony system uznaje<br />
się za mało elastyczny, z drugiej za zbyt elastyczny,<br />
a osią sporu jest przede wszystkim rola, charakter<br />
i obligatoryjność planów miejscowych<br />
oraz skutki prawne, jakie powinny się wiązać z<br />
ich uchwaleniem bądź nieuchwaleniem. Z punktu<br />
widzenia <strong>ochrony</strong> łączności przyrodniczej wydaje<br />
się wskazane, aby dokumenty planistyczne<br />
uchwalane dla terenów w ramach obszarowych<br />
form <strong>ochrony</strong> przyrody miały charakter obligatoryjny<br />
i ściśle określone wymogi co do treści.<br />
Wskazane jest, aby powyższa zasada odnosiła się<br />
także do <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> położonych<br />
poza granicami obszarowych form <strong>ochrony</strong> przyrody.<br />
Pewne kompetencje organów jednostek samorządu<br />
terytorialnego ustawodawca ustalił<br />
również w sferze ocen środowiskowych. Wszystkie<br />
samorządy prowadzą szerokie planowanie<br />
strategiczne, w związku z czym objęte są licznymi<br />
obowiązkami w zakresie SOOŚ – w ramach<br />
tych procedur muszą uwzględniać kwestie związane<br />
z ochroną łączności przyrodniczej. Wójtowie,<br />
burmistrzowie i prezydenci miast wydają<br />
także decyzje środowiskowe w ramach OOŚ<br />
(współdziałając z RDOŚ). Ocena efektywności regulacji<br />
dotyczących SOOŚ i OOŚ była przedmiotem<br />
wcześniejszych rozważań.<br />
3.3.5. Przepisy finansowe<br />
W rozdziale II opracowania zaznaczono, iż finansowanie<br />
<strong>ochrony</strong> przyrody jest procesem złożonym,<br />
na który składają się co najmniej 3 subsystemy<br />
norm prawnych:<br />
– przepisy określające ogólne obowiązki<br />
w zakresie finansowania działań na rzecz<br />
<strong>ochrony</strong> przyrody;<br />
– normy określające źródła finansowania<br />
działań instytucji <strong>ochrony</strong> przyrody oraz<br />
– normy określające źródła finansowania<br />
działań z zakresu <strong>ochrony</strong> przyrody.<br />
<strong>Efektywność</strong> systemu finansowania działań<br />
związanych z ochroną łączności przyrodniczej<br />
jest bezpośrednią pochodną efektywności systemu<br />
instytucjonalno-kompetencyjnego ustanowionego<br />
w tym obszarze. Zasadą powinno być:<br />
„ile zadań i kompetencji – tyle pieniędzy”. Zasada<br />
ta nie jest w Polsce efektywnie realizowana, przy<br />
czym w większym stopniu brak efektywności<br />
spowodowany jest brakiem środków, niż ich niewłaściwym,<br />
tj. wymuszanym systemowo dedykowaniem<br />
lub wydatkowaniem.<br />
Podstawowym źródłem finansowania zadań<br />
związanych z ochroną łączności przyrodniczej są<br />
środki pochodzące bezpośrednio z budżetu państwa.<br />
Ze środków tych finansowana jest działalność<br />
RDOŚ, RZGW, dyrekcji parków narodowych<br />
oraz dyrekcji parków krajobrazowych. Finansowana<br />
jest także większość pozostałych omawianych<br />
wyżej zadań organów administracji rządowej<br />
w związku z ochroną łączności przyrodniczej.<br />
Przepisy okołobudżetowe nie gwarantują<br />
stałej ich wysokości i nie przewidują automatycznego<br />
wzrostu w przypadku zwiększenia zadań.<br />
Ponadto, nie opracowuje się długoterminowych<br />
planów finansowania <strong>ochrony</strong> łączności<br />
przyrodniczej, co uniemożliwia planowanie w tym<br />
zakresie w dłuższej perspektywie. Z kolei finansowanie<br />
zadań przez Lasy Państwowe jest procesem<br />
złożonym. U.l. pozostawia Lasom Państwowym<br />
znaczną autonomię prawno-finansową.<br />
Nie ma ustawowych wskazań, gwarantujących, iż<br />
Lasy Państwowe przeznaczą na ochronę przyrody<br />
– w tym na ochronę łączności przyrodniczej –<br />
określoną pulę środków, które pozostają w ich<br />
dyspozycji, co powoduje, iż to źródło finansowania<br />
również nie ma cech stabilności i stałości.<br />
Ponieważ ochrona łączności przyrodniczej<br />
odbywa się przede wszystkim w ramach <strong>ochrony</strong><br />
obszarów N2000, kluczowym przepisem w zakresie<br />
jej finansowania jest art. 39 u.o.p., według<br />
którego koszty związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem<br />
sieci obszarów N2000 w zakresie nieobjętym<br />
finansowaniem przez Wspólnotę są finansowane<br />
z budżetu państwa, a także z budżetów<br />
JST oraz ze środków Narodowego Funduszu<br />
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej<br />
jako NFOŚiGW)i wojewódzkich funduszy <strong>ochrony</strong><br />
środowiska i gospodarki wodnej.