Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

ocena uwarunkowań efektywności prawnej ochrony korytarzy ekologicznych
Wymogi co do treści p.z.p.w. wymienia art. 39
ust. 3-5 u.p.z.p. Z punktu widzenia ochrony łączności
przyrodniczej podstawowe znaczenie ma
ta część p.z.p.w., w której obligatoryjnie określa
się system obszarów chronionych, w tym obszary
ochrony środowiska i przyrody. Istotne są również
części, w których określa się podstawowe
elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązania
komunikacyjne oraz infrastrukturalne,
w tym kierunki powiązań transgranicznych; rozmieszczenie
inwestycji celu publicznego o znaczeniu
ponadlokalnym; obszary problemowe
wraz z zasadami ich zagospodarowania oraz obszary
metropolitalne. Pozostałe części mają
mniejsze znaczenie.
Obowiązek określenia systemu obszarów
chronionych, w tym obszarów ochrony środowiska
i przyrody stanowi w pełni efektywną gwarancję,
iż w p.z.p.w. ujęte zostaną korytarze ekologiczne
położone w granicach obszarowych
form ochrony przyrody. Z art. 39 ust. 3 pkt 2
u.p.z.p. nie wynika natomiast bezpośrednio, aby
w p.z.p.w. należało obligatoryjnie wskazać także
korytarze ekologiczne znajdujące się poza obszarowymi
formami ochrony przyrody. Wprawdzie
w analizowanym przepisie mowa jest o systemie
obszarów chronionych, w tym obszarów ochrony
środowiska i przyrody, a nie o formach ochrony
przyrody, niemniej brak definicji legalnych użytych
w tym zwrocie pojęć (system obszarów
chronionych, obszary ochrony środowiska,
obszary ochrony przyrody) prowadzi do praktyki,
iż nie w każdym przypadku organ planistyczny
stosuje wykładnię celowościową, według której
korytarze ekologiczne należałoby zaliczyć do
jednej z tych grup.
Podstawowe znaczenia w planowaniu przestrzennym
mają akty najniższego rzędu: s.u.k.z.p.g.
oraz m.p.z.p.
S.u.k.z.p.g. jest opracowywane dla terenu całej
gminy. Określa ono politykę przestrzenną gminy
i w tym sensie jest przede wszystkim aktem planowania
strategicznego, niezależnie od tego, że
zawarte w nim zapisy cechuje znacznie wyższy
stopień konkretności i szczegółowości, niż ma to
miejsce w przypadku k.p.z.k. i p.z.p.w. S.u.k.z.p.g.
nie jest aktem powszechnie obowiązującym i Inwestorzy
nie są bezpośrednio związani ustaleniami
tego dokumentu. Jednak w przeciwieństwie
do k.p.z.k. i p.z.p.w., s.u.k.z.p.g. wiąże radę
gminy w zakresie opracowania m.p.z.p. (art. 9
ust. 4 u.p.z.p.), dzięki czemu zawarte w nim zapisy
podlegają bezpośredniej transpozycji do m.p.z.p.
Treść s.u.k.z.p.g. ustala art. 10 ust. 1 i 2 u.p.z.p.
Z punktu widzenia ochrony łączności przyrodniczej
istotne są zarówno niektóre części s.u.k.z.p.g.,
w których określa się stan wyjściowy (art. 10 ust.
1 u.p.z.p.), jak i niektóre z tych części, w których
określa się kierunki przyszłego zagospodarowania
gminy (art. 10 ust. 2 u.p.z.p.).
W pierwszej grupie wskazać można te spośród
części s.u.k.z.p.g. wymienionych w art. 10
ust. 1 u.p.z.p., w których określa się:
1) stan ładu przestrzennego i wymogi jego
ochrony 135 ;
2) stan środowiska, w tym stan rolniczej i leśnej
przestrzeni produkcyjnej, wielkości
i jakości zasobów wodnych oraz wymogów
ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu
kulturowego;
3) występowanie obiektów i terenów chronionych
na podstawie przepisów odrębnych;
4) występowanie terenów górniczych wyznaczonych
na podstawie przepisów odrębnych;
5) stan systemów komunikacji i infrastruktury
technicznej, w tym stopień uporządkowania
gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej
oraz gospodarki odpadami;
6) zadania służące realizacji ponadlokalnych
celów publicznych;
7) wymagania dotyczące ochrony przeciwpowodziowej.
Do drugiej grupy zaliczyć należy te części spośród
wymienionych w art. 10 ust. 2 u.p.z.p.,
w których obligatoryjnie wskazuje się:
1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej
gminy oraz w przeznaczeniu terenów;
2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania
oraz użytkowania terenów, w tym
tereny wyłączone spod zabudowy;
3) obszary oraz zasady ochrony środowiska
i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu
kulturowego i uzdrowisk;
4) kierunki rozwoju systemów komunikacji
i infrastruktury technicznej;