Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

More documents

Recommendations

Info

74 Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja zmian legislacyjnych uwzględnić, iż są one elementami środowiska o pierwszorzędnym znaczeniu dla zachowania łączności przyrodniczej. Nie można zignorować ochrony korytarzy ekologicznych w części raportu OOŚ zawierającej opis przewidywanych działań mających na celu zapobieganie, ograniczanie lub kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko, w szczególności na cele i przedmiot ochrony obszaru N2000 oraz integralność tego obszaru. Raport OOŚ powinien stanowić w sposób jasny i wyczerpujący, iż w ramach prewencji, mitygacji oraz kompensacji ( odpowiednio i w zależności od charakteru znaczącego oddziaływania i jego skutków) Inwestor jest w stanie za pomocą proponowanych przez siebie środków zachować stan łączności przyrodniczej dotkniętego obszaru sprzed realizacji przedsięwzięcia, a jeżeli nie jest to możliwe – ograniczyć pogorszenie do niezbędnego minimum oraz je skompensować. Najbardziej adekwatnym instrumentem kompensującym utratę walorów danego obszaru jako korytarza ekologicznego lub płata w sieci przyrodniczej powinny być działania realizowane na rzecz zwiększenia ochrony przyrodniczej w innym miejscu lub w inny sposób (według reguły „łączność za łączność”). Jeżeli przedsięwzięcie będzie w sposób znaczący oddziaływać na korytarze ekologiczne, w szczególności gdy na etapie postępowania OOŚ nie jest możliwe wyczerpujące rozeznanie co do jego skutków dla łączności przyrodniczej, w części raportu OOŚ, w której musi się znaleźć przedstawienie propozycji monitoringu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na etapie jego budowy i eksploatacji lub użytkowania, w szczególności na cele i przedmiot ochrony obszaru N2000 oraz integralność tego obszaru, Inwestor powinien zaproponować taki zakres i metody monitoringu, które zapewnią bieżącą analizę procesów związanych z ochroną łączności przyrodniczej. W przypadku, kiedy stopień jej ochrony okaże się na etapie jego budowy, eksploatacji lub użytkowania niższy niż założony w raporcie OOŚ i w DŚU – Inwestor zapewni podjęcie dodatkowych działań ochronnych, w tym wynikających z odrębnych przepisów 113 . Zasadność stosowania reguł wykładni celowościowej przy interpretacji art. 66 ust. 1 u.o.o.ś. w zakresie ochrony obszarów N2000 potwierdza zasada wyrażona w art. 66 ust. 2 u.o.o.ś. 114 . Pierwszorzędne znaczenie korytarzy ekologicznych dla ochrony obszarów N2000 musi rodzić określone konsekwencje zwłaszcza w tych postępowaniach OOŚ, w których przeprowadza się ocenę habitatową. Muszą się one sprowadzać przede wszystkim do tego, aby we wskazanych wyżej częściach raportu OOŚ kwestie dotyczące korytarzy ekologicznych zostały zidentyfikowane, a następnie, aby w oparciu o prawidłową identyfikację przedsięwzięcie zostało wyprofilowane w sposób, który wyłączy, a jeżeli to niemożliwe, zminimalizuje negatywny wpływ na funkcje, które korytarze pełniły przed realizacją przedsięwzięcia. Zgodnie z art. 66 ust. 6 u.o.o.ś., raport OOŚ powinien uwzględniać oddziaływanie przedsięwzięcia na etapach jego realizacji, eksploatacji lub użytkowania oraz likwidacji. Nakaz dotyczy oczywiście także oddziaływania przedsięwzięcia na korytarze ekologiczne i na ogólną łączność przyrodniczą dotkniętego obszaru z innymi obszarami. Zobligowanie Inwestora do szerokiego ujęcia problematyki oddziaływania przedsięwzięcia (analiza musi obejmować cały cykl życia przedsięwzięcia) wzmacnia efektywność regulacji w ogóle, jak również efektywność ujmowaną w aspektach związanych z ochroną łączności przyrodniczej. Raport OOŚ przygotowany zgodnie z przywołaną normą powinien pozwalać prześledzić oddziaływania na łączność przyrodniczą w całym kontinuum przedsięwzięcia. Wyżej analizowany art. 66 ust. 1 u.o.o.ś. określa wiążący katalog zagadnień, które muszą być ujęte w raporcie OOŚ przygotowywanym dla przedsięwzięć z grupy I. W przypadku przedsięwzięć z grupy II, zgodnie z art. 63 ust. 4 u.o.o.ś., zakres raportu OOŚ jest określany przez organ właściwy do wydania DŚU, w postanowieniu, w którym rozstrzyga on o obowiązku przeprowadzenia postępowania OOŚ dla konkretnego przedsięwzięcia. Autonomia organu jest w zasadniczy sposób ograniczona. Ustalając zakres raportu OOŚ organ jest związany trzema normami – art. 66 ust. 1 u.o.o.ś., art. 68 ust. 1 u.o.o.ś. oraz art. 68 ust. 2 u.o.o.ś. Organ może albo ograniczyć zakres elementów raportu OOŚ wymaganych przez art. 66 ust. 1 u.o.o.ś., albo niektó-
ocena uwarunkowań efektywności prawnej ochrony korytarzy ekologicznych re wymagania określone w tym przepisie uszczegółowić (skonkretyzować). Pierwsze uprawnienie można uznać za niemal neutralne dla efektywności regulacji w zakresie zapewnienia odpowiedniej ochrony łączności przyrodniczej 115 . Drugie uprawnienie wzmacnia efektywność regulacji w analizowanym aspekcie 116 . Określając zakres raportu organ ma obowiązek uwzględniać stan współczesnej wiedzy i metod badań oraz istniejące możliwości techniczne i dostępność danych (art. 68 ust. 1 u.o.o.ś.). Mając w pamięci chociażby opracowania przywoływane w przypisach do niniejszego opracowania można przyjąć tezę, iż ze stanu współczesnej wiedzy w sposób jednoznaczny wynika, iż ochrona szeregu obszarów, w szczególności objętych obszarową formą ochrony przyrody, zwłaszcza zaś ochrona obszarów N2000 w zasadniczym stopniu zależy od prawidłowego funkcjonowania korytarzy ekologicznych. Transpozycja tej konstatacji na język prawny oznacza w kontekście art. 68 ust. 1 u.o.o- .ś. bezwzględny nakaz brania pod uwagę kwestii związanych z ochroną łączności przyrodniczej. Uwagi dotyczące instytucji ustalania zakresu raportu OOŚ dla przedsięwzięć z II grupy odnoszą się w pełnym zakresie do sytuacji przewidzianej w art. 69 ust. 1 u.o.o.ś., kiedy to na wniosek Inwestora i na podstawie załączonej do tego wniosku karty informacyjnej przedsięwzięcia organ w drodze postanowienia ustala zakres raportu OOŚ dla przedsięwzięcia z grupy I 117 . W tym przypadku wynikające z art. 68 ust. 2 pkt 1 u.o.o.ś. uprawnienie organu do ograniczenia zakresu raportu OOŚ nie może dotyczyć dróg publicznych oraz linii kolejowych będących przedsięwzięciami z grupy I. Wyłączenie dotyczące przedsięwzięć szczególnie „wrażliwych” w kontekście ochrony łączności przyrodniczej dodatkowo wzmacnia efektywność komentowanej regulacji. Podsumowując rozważania dotyczące efektywności przepisów określających zakres treściowy raportu OOŚ można stwierdzić, iż od strony formalnej zapewniają one podstawową gwarancję, aby w każdym przypadku, który tego wymaga, raport OOŚ opisywał i analizował kwestie związane z ochroną łączności przyrodniczej. Warunkiem osiągnięcia pełnej efektywności jest raczej odpowiednie ukształtowanie sfery stosowania prawa, co może następować stopniowo, jako skutek utrwalania się postulowanej w niniejszym opracowaniu linii orzeczniczej organów administracji i sądów administracyjnych. Aktualnie organy prowadzące postępowania OOŚ zbyt rzadko posługują się regułami wykładni celowościowej. Poprzestając na wykładni literalnej, sankcjonują nawet takie raporty OOŚ, które pozostają w całkowitym oderwaniu od problematyki ochrony łączności przyrodniczej. Jakość raportów OOŚ oraz innej dokumentacji sporządzanej dla potrzeb postępowań OOŚ pozostawia wiele do życzenia także z uwagi na brak jakiejkolwiek reglamentacji w zakresie podmiotów uprawnionych do jej sporządzania, z uwagi na niską efektywność przepisów o komisjach ds. OOŚ, które w aktualnym stanie prawnym nie odgrywają znaczącej roli w kształtowaniu dobrych praktyk, czy chociażby brak wdrożenia (skutecznej w innych krajach) jednolitych list sprawdzających raporty OOŚ i pozostałą sporządzaną dokumentację. Przepisy u.o.o.ś. pozostawiają organowi prowadzącemu postępowania OOŚ pewien margines uznania w ocenie raportu OOŚ, w tym także w zakresie oceny wariantu przedsięwzięcia proponowanego przez Inwestora. Zgodnie z przepisem art. 81 ust. 1 u.o.o.ś., jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika zasadność realizacji przedsięwzięcia w wariancie innym niż proponowany przez wnioskodawcę, organ właściwy do wydania DŚU, za zgodą wnioskodawcy, wskazuje w decyzji wariant dopuszczony do realizacji lub, w razie braku zgody wnioskodawcy, odmawia zgody na realizację przedsięwzięcia. Przywołany przepis może być efektywnie wykorzystywany także w celu zapewnienia możliwie najwyższego stopnia ochrony łączności przyrodniczej. Jeżeli organ stwierdzi, iż realizacja wariantu proponowanego przez Inwestora wpłynie na łączność przyrodniczą w stopniu wyższym, niż miałoby to miejsce w innym, możliwym do realizacji wariancie, może wskazać wariant korzystniejszy, ewentualnie, przy braku zgody Inwestora na zmianę wariantu, może odmówić zgody na realizację przedsięwzięcia w wariancie istotnie naruszającym łączność przyrodniczą.
Page 1 and 2:
Marcin PchałEK Paulina KuPczyK Pio
Page 3 and 4:
od wydawcy Zachowanie łączności
Page 5 and 6:
3.1.7. Konwencja o ochronie środow
Page 7 and 8:
Wykaz skrótów BSPAs CBD decyzja w
Page 9:
Wykaz skrótów s.u.k.z.p.g. SOOS S
Page 12 and 13:
12 Efektywność ochrony korytarzy
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 21 and 22:
2. ogólna charakterystyka prawnych
Page 23 and 24: ogólna charakterystyka prawnych fo
Page 37 and 38: ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 73: ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 111 and 112: 4. założenia zmian w prawodawstwi
Page 113 and 114: założenia zmian w prawodawstwie p
Page 125 and 126:
założenia zmian w prawodawstwie p
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Wykaz aktów prawnych Protokół o
Page 153 and 154:
Bibliografia Bar, M., Jendrośka, J
Page 155:
noty o autorach Marcin Pchałek, dr
show all

Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?