Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
64<br />
<strong>Efektywność</strong> <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>. <strong>Koncepcja</strong> zmian legislacyjnych<br />
niowanie danych pojęć skutkuje zazwyczaj ujednoliceniem<br />
odnoszącego się do nich orzecznictwa,<br />
a ewolucyjnie prowadzi do wyklarowania<br />
się samych instytucji. Dopiero klarowność określonych<br />
instytucji prawnych stanowi skuteczną<br />
gwarancję tego, iż w praktyce będą one stosowane<br />
zgodnie z celem założonym przez ustawodawcę,<br />
czyli zgodnie z ratio legis.<br />
Pojęcia łączności ekologicznej oraz sieci ekologicznej<br />
nie są formalnie zdefiniowane w prawie<br />
polskim. Nie oznacza to, że treść, jaka się za<br />
nimi kryje może być odkodowywana przez organy<br />
administracji stosujące prawo wyłącznie według<br />
swobodnego uznania, bowiem w przypadku<br />
tych pojęć zakres treściowy musi być w każdej<br />
konkretnej sprawie ustalany z uwzględnieniem:<br />
– odpowiednich norm prawa międzynarodowego;<br />
– prawa wspólnotowego;<br />
– polskiej doktryny prawa <strong>ochrony</strong> środowiska;<br />
– orzecznictwa krajowego;<br />
– dorobku nauk przyrodniczych.<br />
Pomimo to, brak legalnych definicji wprowadza<br />
element uznaniowości, który w określonych<br />
sytuacjach może osłabiać efektywność <strong>ochrony</strong><br />
łączności ekologicznej.<br />
Nieco inna sytuacja ma miejsce w przypadku<br />
<strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>, które definiuje art. 5 ust.<br />
2 u.o.p. Zgodnie z powołanym przepisem, pod pojęciem<br />
<strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> na gruncie prawa<br />
polskiego rozumieć należy „obszary umożliwiające<br />
migrację roślin, zwierząt lub grzybów”.<br />
Zestawiając tak sformułowaną definicję z koncepcjami<br />
naukowymi scharakteryzowanymi<br />
w rozdziale I opracowania wyraźnie widać, iż definicja<br />
<strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> zawarta w art. 5<br />
pkt 2 u.o.p. jest na tyle ogólnikowa, że nie sposób<br />
przyporządkować jej w pełni do żadnej z koncepcji<br />
naukowych tłumaczących istotę <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong>.<br />
Definicja zawarta w art. 5 pkt 2 u.o.p. nie pozwala<br />
kwalifikować jako <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
szeregu obszarów, które według koncepcji naukowych<br />
powinny podlegać szczególnej ochronie<br />
ze względu na szczególne znaczenie dla zachowania<br />
łączności sieci przyrodniczych lub<br />
przywracania jej tam, gdzie łączność ekologiczna<br />
została zakłócona lub zerwana. Jak wynika z zarysowanego<br />
w drugiej części opracowania przeglądu<br />
regulacji obowiązujących w niektórych<br />
państwach europejskich, możliwe jest skuteczne<br />
odwołanie się na poziomie legislacji do aktualnego<br />
stanu wiedzy przyrodniczej o roli i znaczeniu<br />
sieci <strong>ekologicznych</strong> oraz obszarów służących<br />
ochronie łączności przyrodniczej w ramach tych<br />
sieci. Podział na dwie kategorie obszarów zapewniających<br />
jej zachowanie (obszary istotne dla populacji<br />
organizmów, określane jako płaty, i korytarze<br />
ekologiczne sensu stricte) przewidują na<br />
przykład regulacje estońskie i czeskie; regulacje<br />
holenderskie uzupełniają ten podział wprowadzając<br />
jeszcze jeden, dodatkowy, pośredni element<br />
(obszary odbudowy przyrodniczej). Do takiego<br />
podziału powinna też nawiązywać regulacja<br />
polska.<br />
Drugą przyczyną obniżenia efektywności regulacji<br />
polskich dotyczących <strong>ochrony</strong> łączności<br />
przyrodniczej jest niejasny status prawny <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong>. Na gruncie prawa polskiego<br />
niewiele jest regulacji, które przewidywałyby<br />
ochronę <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> jako odrębnego<br />
obszaru wymagającego <strong>ochrony</strong> prawnej. Niewiele<br />
jest przepisów szczególnych, które bezpośrednio<br />
odnosiłyby się do <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>,<br />
jako odrębnej kategorii prawnej. Istniejąca<br />
regulacja nie tworzy samodzielnego i spójnego<br />
systemu prawnej ich <strong>ochrony</strong>. Przepisy dotyczące<br />
<strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> są rozproszone, fragmentaryczne<br />
i nie do końca spójne. Ochrona <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong> prowadzona jest przede<br />
wszystkim w oparciu o instrumenty właściwe dla<br />
form <strong>ochrony</strong> przyrody, o których mowa w art. 6<br />
ust. 1 u.o.p., ale także w oparciu o inne instrumenty,<br />
między innymi przewidziane w u.l. czy pr.<br />
wod. Mimo że formalnie ochroną prawną w Polsce<br />
objęta jest znacząca część <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
94 , to wykorzystywanie do tego celu instrumentów<br />
prawnych profilowanych pod kątem<br />
innych aspektów <strong>ochrony</strong> przyrody niż ochrona<br />
łączności przyrodniczej powoduje, że nie zawsze<br />
i nie w pełni instrumenty te są adekwatne do wymagań<br />
<strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>.<br />
Na gruncie u.o.p. korytarze ekologiczne nie<br />
stanowią odrębnych form <strong>ochrony</strong> przyrody.<br />
Ochronie obszarowej podlegają wyłącznie te ich