Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

More documents

Recommendations

Info

60 Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja zmian legislacyjnych nymi siedliskami, a zatem – zachowania ciągłości ekologicznej. Jednak w przypadku organizmów morskich możliwość określenia ich korytarzy ekologicznych jest bardzo ograniczona. Z tego względu RDM dla osiągnięcia założonych w niej celów przewiduje zarządzanie opracowane na podstawie podejścia opartego na ekosystemie w celu osiągnięcia dobrego stanu środowiska. Wskaźnikami służącymi do określania dobrego stanu środowiska są m. in. sytuacje, gdy utrzymana jest różnorodność biologiczna i populacje wszystkich ryb i skorupiaków eksploatowanych w celach handlowych utrzymują się w bezpiecznych granicach biologicznych, a ich rozmieszczenie ze względu na wiek i rozmiar populacji świadczy o dobrym zdrowiu zasobów. Dookreślenie tych wskaźników należy do państw członkowskich i powinno nastąpić w oparciu o najlepsze dane naukowe. RDM jest jeszcze dyrektywą bardzo młodą, której implementacja dopiero się rozpoczyna. Należy jednak zwrócić uwagę, że jest to dyrektywa stricte ramowa, obligująca państwa członkowskie do prowadzenia odpowiedniej polityki. Pojęcia i definicje użyte w RDM są niedookreślone, pozostawiając państwom członkowskim dużo swobody w ich interpretacji. Trzeba się spodziewać, że ich doprecyzowanie w dłuższym okresie czasu należało będzie do ETS – taka praktyka nie jest jednak pożądana, jako naruszająca zasadę pewności prawa. Ramowość norm RDM powoduje, że są to normy nieefektywne. Pozostawienie państwom członkowskim tak dużej swobody stanowić może zagrożenie dla realizacji celów założonych w RDM. 3.2.6. dyrektywa Parlamentu Europejskiego i rady 2004/35/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu 83 Celem Dyrektywy Szkodowej jest zapobieganie i zaradzanie szkodom wyrządzonych środowisku naturalnemu. Pojęcie „szkody wyrządzonej środowisku naturalnemu” zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 1 Dyrektywy Szkodowej, jednak właściwe odczytanie tej definicji wymaga uprzedniego odniesienia się do definicji „szkody” zawartej w art. 2 pkt 2 tej Dyrektywy. Przez „szkodę” rozumieć należy „mierzalną negatywną zmianę w zasobach naturalnych lub mierzalne osłabienie użyteczności zasobów naturalnych, które może ujawnić się bezpośrednio lub pośrednio”. Po zastąpieniu użytych w tej definicji pojęć „zasoby naturalne” oraz „użyteczność zasobów naturalnych” ich definicjami legalnymi z art. 2 pkt 12 i 13 Dyrektywy Szkodowej otrzymamy następującą konstrukcję: „szkoda oznacza mierzalną negatywną zmianę w gatunkach chronionych i siedliskach przyrodniczych, wodzie i powierzchni ziemi lub mierzalne osłabienie funkcji spełnianych przez gatunki chronione i siedliska przyrodnicze, wodę i powierzchnię ziemi na rzecz innych gatunków chronionych, siedlisk przyrodniczych, wody, powierzchni ziemi bądź obywateli”. W świetle tej definicji, za szkodę zostanie uznana nie tylko negatywna mierzalna zmiana w siedliskach przyrodniczych pełniących funkcję korytarzy ekologicznych, ale również mierzalne osłabienie tej funkcji. Jeżeli chodzi natomiast o mierzalność, to nie została ona zdefiniowana w Dyrektywie Szkodowej. Jak jednak wskazuje się w doktrynie, poprzez mierzalność należy rozumieć możliwość porównania stanu sprzed powstania szkody ze stanem po jej powstaniu, przy czym chodzi tutaj o możliwość dostrzeżenia i zidentyfikowania sytuacji, w której stan sprzed wyrządzenia szkody jest inny, niż stan po jej wyrządzeniu 84 . Przechodząc już bezpośrednio do „szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu”, zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. b) Dyrektywy Szkodowej, oznaczają one m. in. „szkody wyrządzone w wodach, które stanowią dowolną szkodę mającą znaczący negatywny wpływ na ekologiczny, chemiczny i/lub ilościowy stan i/lub ekologiczny potencjał, określony w Dyrektywie 2000/60/WE [RDW], danych wód, z wyjątkiem negatywnego wpływu, do którego odnosi się art. 4 ust. 7 wspomnianej dyrektywy;”. Przesłanką determinującą uznanie szkody wyrządzonej w wodach za szkodę wyrządzoną środowisku naturalnemu jest jej „znaczący nega-
ocena uwarunkowań efektywności prawnej ochrony korytarzy ekologicznych tywny wpływ” m. in. na stan ekologiczny lub potencjał ekologiczny (w tym na ciągłość rzeki). Oczywiście pogorszenie stanu ekologicznego wód ze stanu bardzo dobrego do stanu słabego lub złego zostanie z pewnością uznane za znaczący negatywny wpływ w rozumieniu Dyrektywy, jednak w mniej skrajnych przypadkach ustalenie znaczenia tego zwrotu będzie już znacznie utrudnione wobec nieokreślenia przez prawodawcę wspólnotowego kryteriów wartościowania szkód w wodach. Ponieważ uznanie szkody w wodach za szkodę wyrządzoną środowisku naturalnemu warunkuje zakres stosowania przepisów Dyrektywy Szkodowej (zob. art. 3), jakakolwiek niepewność w tym zakresie wpływa na obniżenie efektywności jej przepisów. Stosownie do art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy Szkodowej, „szkoda wyrządzona środowisku naturalnemu” oznacza także „szkody wyrządzone gatunkom chronionym i siedliskom przyrodniczym, które stanowią dowolną szkodę mającą znaczący negatywny wpływ na osiągnięcie lub utrzymanie właściwego stanu ochrony takich siedlisk lub gatunków. Waga takiego wpływu ma być oceniona w odniesieniu do warunków początkowych, z uwzględnieniem kryteriów określonych w załączniku I. Szkody wyrządzone gatunkom chronionym i siedliskom przyrodniczym nie obejmują uprzednio zidentyfikowanego negatywnego wpływu wynikającego z działania podmiotu gospodarczego, który został wyraźnie upoważniony przez odpowiednie władze zgodnie z przepisami wykonawczymi do art. 6 ust. 3 i 4 lub art. 16 dyrektywy 92/43/EWG [Dyrektywy Siedliskowej] lub art. 9 dyrektywy 79/409/EWG [Dyrektywy Ptasiej] lub, w przypadku siedlisk i gatunków nieobjętych prawem wspólnotowym, zgodnie z równoważnymi przepisami prawa krajowego w sprawie ochrony przyrody (…).” Zgodnie z definicją z art. 2 pkt 3 Dyrektywy Szkodowej, gatunki chronione to gatunki: – ptaków z załącznika I Dyrektywy Ptasiej; – ptaków regularnie występujących gatunków wędrownych niewymienionych w załączniku I Dyrektywy Ptasiej; – roślin i zwierząt z załącznika II i IV Dyrektywy Siedliskowej; – innych roślin i zwierząt, które zostały objęte ochroną w państwie członkowskim dla celów równoważnych celom Dyrektyw Ptasiej i Siedliskowej. Natomiast siedliska przyrodnicze oznaczają: – siedliska przyrodnicze z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej; – siedliska gatunków roślin i zwierząt z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej; – stanowiska rozrodcze lub stanowiska gatunków z załącznika IV Dyrektywy Siedliskowej; – siedliska gatunków ptaków z załącznika I Dyrektywy Ptasiej; – siedliska gatunków ptaków regularnie występujących gatunków wędrownych niewymienionych w załączniku I Dyrektywy Ptasiej; – inne siedliska objęte ochroną przez państwo członkowskie dla celów równoważnych do tych ustanowionych Dyrektywami Ptasią oraz Siedliskową. Co istotne, odpowiedzialność za szkodę nie jest ograniczona terytorialnie do siedlisk gatunków chronionych lub chronionych siedlisk przyrodniczych. Oznacza to obowiązek podjęcia odpowiednich działań naprawczych w każdym przypadku, gdy mierzalna negatywna zmiana w gatunkach chronionych lub siedliskach przyrodniczych lub też mierzalne osłabienie funkcji korytarzy ekologicznych pełnionej przez siedliska przyrodnicze lub wodę ma istotny negatywny wpływ na osiągnięcie właściwego stanu ochrony gatunków chronionych albo chronionych siedlisk przyrodniczych 85 . Podobnie kształtuje się odpowiedzialność za bezpośrednie zagrożenie szkodą, z tym, że przesłanką dla powstania obowiązku podjęcia działań zapobiegawczych jest „wystarczająco wysokie prawdopodobieństwo wyrządzenia szkód w przyszłości”. Wymaga to identyfikacji negatywnych oddziaływań na zasoby naturalne oraz dokonania naukowej oceny ryzyka, które ze względu na braki w informacjach, ich nieprzekonujący lub nieprecyzyjny charakter, jest niemożliwe do określenie z wystarczającą pewnością 86 . Oceny ryzyka należy dokonać w świetle kryteriów z załącznika I.
Page 1 and 2:
Marcin PchałEK Paulina KuPczyK Pio
Page 3 and 4:
od wydawcy Zachowanie łączności
Page 5 and 6:
3.1.7. Konwencja o ochronie środow
Page 7 and 8:
Wykaz skrótów BSPAs CBD decyzja w
Page 9: Wykaz skrótów s.u.k.z.p.g. SOOS S
Page 12 and 13: 12 Efektywność ochrony korytarzy
Page 21 and 22: 2. ogólna charakterystyka prawnych
Page 23 and 24: ogólna charakterystyka prawnych fo
Page 37 and 38: ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 59: ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 111 and 112:
4. założenia zmian w prawodawstwi
Page 113 and 114:
założenia zmian w prawodawstwie p
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Wykaz aktów prawnych Protokół o
Page 153 and 154:
Bibliografia Bar, M., Jendrośka, J
Page 155:
noty o autorach Marcin Pchałek, dr
show all

Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?