14.06.2015 Views

Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

44<br />

<strong>Efektywność</strong> <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>. <strong>Koncepcja</strong> zmian legislacyjnych<br />

w Protokole statusu ochronnego tej sieci,<br />

w szczególności uprawnień i obowiązków<br />

państw–stron związanych z jej funkcjonowaniem<br />

w praktyce. W kontekście ogólnej <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong><br />

<strong>ekologicznych</strong> zabiegiem zapewniającym<br />

skuteczność systemu jest natomiast z pewnością<br />

powiązanie karpackiej sieci ekologicznej z siecią<br />

ECONET, co może zdopingować ustawodawcę do<br />

stworzenia spójnego systemu <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong><br />

<strong>ekologicznych</strong> na terenie całego kraju, a nie tylko<br />

Karpat. Niemniej jednak w porównaniu z normami<br />

nakładającymi obowiązek utworzenia sieci<br />

ekologicznej, normy regulujące jej status cechują<br />

się mniejszą skutecznością.<br />

Reasumując, Konwencja Karpacka wraz z Protokołem<br />

Bukaresztańskim zawierają normy<br />

o różnym stopniu efektywności. W zakresie w jakim<br />

dotyczą one obowiązku stworzenia sieci <strong>korytarzy</strong><br />

<strong>ekologicznych</strong> na terenie Karpat normy<br />

te są wysoce efektywne, natomiast w zakresie<br />

statusu tej sieci oraz wynikających z niego obowiązków<br />

ochronnych efektywność norm znacznie<br />

spada. Praktyczna ocena skuteczności tych<br />

instrumentów prawnomiędzynarodowych obecnie<br />

jest niemożliwa – zarówno Konwencja Karpacka,<br />

jak i Protokół Bukaresztański są instrumentami<br />

młodymi, a sposób ich realizacji dopiero<br />

się kształtuje. Jak dotąd, Konferencja Stron nie<br />

opracowała również Strategicznego Planu Działania,<br />

w oparciu o który ma nastąpić wdrożenie<br />

Protokołu Bukaresztańskiego.<br />

3.1.7. Konwencja o ochronie środowiska<br />

morskiego obszaru Morza Bałtyckiego,<br />

sporządzona w helsinkach<br />

dnia 9 kwietnia 1992 r. 29<br />

Zasadniczym celem Konwencji Helsińskiej jest<br />

ochrona środowiska morskiego obszaru Morza<br />

Bałtyckiego 30 przed zanieczyszczeniem 31 , ale zawiera<br />

ona również postanowienia dotyczące<br />

<strong>ochrony</strong> przyrody i różnorodności biologicznej,<br />

istotne dla <strong>ochrony</strong> łączności ekologicznej. I tak<br />

– zgodnie z art. 15 Konwencji – państwa–strony są<br />

zobowiązane do „podjęcia, indywidualnie i wspólnie,<br />

wszelkich właściwych środków w odniesieniu<br />

do obszaru Morza Bałtyckiego i jego przybrzeżnych<br />

ekosystemów, na które wpływ wywiera Morze<br />

Bałtyckie, w celu zachowania środowisk przyrodniczych<br />

i różnorodności biologicznej oraz <strong>ochrony</strong><br />

procesów <strong>ekologicznych</strong>”. Środki takie mają zostać<br />

również podjęte „w celu zapewnienia zrównoważonego<br />

wykorzystania zasobów naturalnych na<br />

obszarze Morza Bałtyckiego. W tym celu umawiające<br />

się Strony będą dążyć do przyjęcia dalszych<br />

dokumentów zawierających odpowiednie wytyczne<br />

i kryteria”. Art. 15 Konwencji Helsińskiej jest<br />

przepisem ramowym, nakładającym na państwa<br />

dosyć ogólne obowiązki. Jego efektywność obniża<br />

również odesłanie do „dalszych dokumentów<br />

zawierających odpowiednie wytyczne i kryteria”.<br />

W tym stanie rzeczy system <strong>ochrony</strong> przyrody<br />

i różnorodności biologicznej Morza Bałtyckiego<br />

zaczyna być kształtowany przez dokumenty niewiążące,<br />

które zaliczyć można do miękkiego prawa<br />

międzynarodowego. Oczywiście, nie można<br />

zaprzeczyć, że soft law odgrywa w praktyce dużą<br />

rolę dla kształtowania postaw i praktyk w poszczególnych<br />

państwach, cechując się w tym zakresie<br />

pewną skutecznością motywacyjną. Jednak<br />

realna efektywność norm tego typu jest niewielka<br />

ze względu na brak jakiegokolwiek mechanizmu<br />

stanowiącego zabezpieczenie, iż w sytuacji,<br />

w której dane wytyczne lub dokumenty<br />

powinny znaleźć zastosowanie państwa–strony<br />

zachowają się zgodnie z ich wskazaniami 32 .<br />

Konwencja Helsińska zastąpiła Konwencję<br />

o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza<br />

Bałtyckiego, sporządzoną w Helsinkach dnia<br />

22 marca 1974 r. 33 , przy czym zalecenia i decyzje<br />

przyjęte na podstawie Konwencji z 1974 r. nadal<br />

mają zastosowanie w takim zakresie, w jakim są<br />

one zgodne z Konwencją Helsińską, jeśli nie zostały<br />

wyraźnie uchylone przez tę Konwencję lub<br />

jakąkolwiek decyzję podjętą na jej podstawie.<br />

Jedną z takich decyzji jest Deklaracja Morza<br />

Bałtyckiego, przyjęta w Ronneby w dniach 2-3<br />

września 1990 r., na mocy której zdecydowano<br />

o powołaniu BSPAs 34 . Z kolei w Deklaracji pierwszego<br />

wspólnego spotkania na szczeblu ministerialnym<br />

HELCOM i Komisji OSPAR 35 podkreślono<br />

znaczenie morskich obszarów chronionych<br />

i wskazano na konieczność ustanowienia sieci<br />

dobrze zarządzanych morskich obszarów

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!