Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
44<br />
<strong>Efektywność</strong> <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>. <strong>Koncepcja</strong> zmian legislacyjnych<br />
w Protokole statusu ochronnego tej sieci,<br />
w szczególności uprawnień i obowiązków<br />
państw–stron związanych z jej funkcjonowaniem<br />
w praktyce. W kontekście ogólnej <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong> zabiegiem zapewniającym<br />
skuteczność systemu jest natomiast z pewnością<br />
powiązanie karpackiej sieci ekologicznej z siecią<br />
ECONET, co może zdopingować ustawodawcę do<br />
stworzenia spójnego systemu <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong> na terenie całego kraju, a nie tylko<br />
Karpat. Niemniej jednak w porównaniu z normami<br />
nakładającymi obowiązek utworzenia sieci<br />
ekologicznej, normy regulujące jej status cechują<br />
się mniejszą skutecznością.<br />
Reasumując, Konwencja Karpacka wraz z Protokołem<br />
Bukaresztańskim zawierają normy<br />
o różnym stopniu efektywności. W zakresie w jakim<br />
dotyczą one obowiązku stworzenia sieci <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong> na terenie Karpat normy<br />
te są wysoce efektywne, natomiast w zakresie<br />
statusu tej sieci oraz wynikających z niego obowiązków<br />
ochronnych efektywność norm znacznie<br />
spada. Praktyczna ocena skuteczności tych<br />
instrumentów prawnomiędzynarodowych obecnie<br />
jest niemożliwa – zarówno Konwencja Karpacka,<br />
jak i Protokół Bukaresztański są instrumentami<br />
młodymi, a sposób ich realizacji dopiero<br />
się kształtuje. Jak dotąd, Konferencja Stron nie<br />
opracowała również Strategicznego Planu Działania,<br />
w oparciu o który ma nastąpić wdrożenie<br />
Protokołu Bukaresztańskiego.<br />
3.1.7. Konwencja o ochronie środowiska<br />
morskiego obszaru Morza Bałtyckiego,<br />
sporządzona w helsinkach<br />
dnia 9 kwietnia 1992 r. 29<br />
Zasadniczym celem Konwencji Helsińskiej jest<br />
ochrona środowiska morskiego obszaru Morza<br />
Bałtyckiego 30 przed zanieczyszczeniem 31 , ale zawiera<br />
ona również postanowienia dotyczące<br />
<strong>ochrony</strong> przyrody i różnorodności biologicznej,<br />
istotne dla <strong>ochrony</strong> łączności ekologicznej. I tak<br />
– zgodnie z art. 15 Konwencji – państwa–strony są<br />
zobowiązane do „podjęcia, indywidualnie i wspólnie,<br />
wszelkich właściwych środków w odniesieniu<br />
do obszaru Morza Bałtyckiego i jego przybrzeżnych<br />
ekosystemów, na które wpływ wywiera Morze<br />
Bałtyckie, w celu zachowania środowisk przyrodniczych<br />
i różnorodności biologicznej oraz <strong>ochrony</strong><br />
procesów <strong>ekologicznych</strong>”. Środki takie mają zostać<br />
również podjęte „w celu zapewnienia zrównoważonego<br />
wykorzystania zasobów naturalnych na<br />
obszarze Morza Bałtyckiego. W tym celu umawiające<br />
się Strony będą dążyć do przyjęcia dalszych<br />
dokumentów zawierających odpowiednie wytyczne<br />
i kryteria”. Art. 15 Konwencji Helsińskiej jest<br />
przepisem ramowym, nakładającym na państwa<br />
dosyć ogólne obowiązki. Jego efektywność obniża<br />
również odesłanie do „dalszych dokumentów<br />
zawierających odpowiednie wytyczne i kryteria”.<br />
W tym stanie rzeczy system <strong>ochrony</strong> przyrody<br />
i różnorodności biologicznej Morza Bałtyckiego<br />
zaczyna być kształtowany przez dokumenty niewiążące,<br />
które zaliczyć można do miękkiego prawa<br />
międzynarodowego. Oczywiście, nie można<br />
zaprzeczyć, że soft law odgrywa w praktyce dużą<br />
rolę dla kształtowania postaw i praktyk w poszczególnych<br />
państwach, cechując się w tym zakresie<br />
pewną skutecznością motywacyjną. Jednak<br />
realna efektywność norm tego typu jest niewielka<br />
ze względu na brak jakiegokolwiek mechanizmu<br />
stanowiącego zabezpieczenie, iż w sytuacji,<br />
w której dane wytyczne lub dokumenty<br />
powinny znaleźć zastosowanie państwa–strony<br />
zachowają się zgodnie z ich wskazaniami 32 .<br />
Konwencja Helsińska zastąpiła Konwencję<br />
o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza<br />
Bałtyckiego, sporządzoną w Helsinkach dnia<br />
22 marca 1974 r. 33 , przy czym zalecenia i decyzje<br />
przyjęte na podstawie Konwencji z 1974 r. nadal<br />
mają zastosowanie w takim zakresie, w jakim są<br />
one zgodne z Konwencją Helsińską, jeśli nie zostały<br />
wyraźnie uchylone przez tę Konwencję lub<br />
jakąkolwiek decyzję podjętą na jej podstawie.<br />
Jedną z takich decyzji jest Deklaracja Morza<br />
Bałtyckiego, przyjęta w Ronneby w dniach 2-3<br />
września 1990 r., na mocy której zdecydowano<br />
o powołaniu BSPAs 34 . Z kolei w Deklaracji pierwszego<br />
wspólnego spotkania na szczeblu ministerialnym<br />
HELCOM i Komisji OSPAR 35 podkreślono<br />
znaczenie morskich obszarów chronionych<br />
i wskazano na konieczność ustanowienia sieci<br />
dobrze zarządzanych morskich obszarów