Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ocena uwarunkowań efektywności prawnej <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
nych siedlisk, ich ciągłości i łączności oraz gatunków<br />
flory i fauny charakterystycznych dla Karpat.<br />
W szczególności zobowiązanie to związane jest z:<br />
– ochroną gatunków zagrożonych i endemicznych<br />
oraz wielkich drapieżników,<br />
– opracowaniem kompatybilnych systemów<br />
monitoringu oraz rejestrów gatunków oraz<br />
siedlisk,<br />
– uwzględnieniem celów <strong>ochrony</strong> i zrównoważonego<br />
użytkowania różnorodności biologicznej<br />
i krajobrazowej w politykach sektorowych.<br />
Państwa-strony są także obowiązane do stosowania<br />
ocen ryzyka, OOŚ i SOOŚ, biorąc pod<br />
uwagę specyfikę karpackich ekosystemów górskich,<br />
przeprowadzenia konsultacji w sprawie<br />
przedsięwzięć o transgranicznym charakterze<br />
w Karpatach i dokonania oceny ich oddziaływań<br />
na środowisko.<br />
Bardziej szczegółowe postanowienia mają<br />
znaleźć się w protokołach tematycznych do Konwencji.<br />
Pierwszym z nich jest Protokół o ochronie<br />
i zrównoważonym użytkowaniu różnorodności<br />
biologicznej i krajobrazowej do Ramowej<br />
Konwencji o ochronie i zrównoważonym rozwoju<br />
Karpat, sporządzonej w Kijowie dnia 22 maja<br />
2003 r., sporządzony w Bukareszcie dnia 19 czerwca<br />
2008 r. 28 . Protokół ten uszczegóławia obowiązki<br />
państw-stron w zakresie:<br />
– harmonizacji i koordynacji działań oraz<br />
współpracy na rzecz <strong>ochrony</strong>, utrzymywania<br />
i zrównoważonego użytkowania siedlisk<br />
naturalnych i półnaturalnych oraz zabezpieczenia<br />
ich ciągłości i spójności pomiędzy<br />
nimi;<br />
– odtwarzania zdegradowanych siedlisk;<br />
– <strong>ochrony</strong> i zrównoważonego użytkowania<br />
gatunków flory i fauny charakterystycznych<br />
dla Karpat, a w szczególności w dziedzinie<br />
<strong>ochrony</strong> gatunków zagrożonych lub endemicznych<br />
i dużych drapieżników.<br />
Protokół nakłada na Konferencję Stron obowiązek<br />
przyjęcia listy zagrożonych naturalnych<br />
i półnaturalnych rodzajów siedlisk rodzimych dla<br />
Karpat (tzw. Karpackiej Czerwonej Listy Siedlisk)<br />
oraz listy zagrożonych rodzimych gatunków flory<br />
i fauny Karpat (tzw. Karpackiej Czerwonej Listy<br />
Gatunków). W odniesieniu do siedlisk i gatunków<br />
umieszczonych na listach państwa-strony<br />
zobowiązane są do „podjęcia szczególnych działań<br />
w celu zapewnienia ich długoterminowej<br />
<strong>ochrony</strong> lub zrównoważonego użytkowania i odtworzenia”.<br />
Z uwagi na posłużenie się niedookreślonym<br />
pojęciem „szczególnych” działań przepis ten<br />
trudno uznać za efektywny i gwarantujący osiągniecie<br />
ustalonego w nim celu, tj. zapewnienie<br />
długoterminowej <strong>ochrony</strong> lub zrównoważonego<br />
użytkowania i odtworzenia. Co więcej, efektywność<br />
ta zostaje jeszcze obniżona, ponieważ podjęcie<br />
jakichkolwiek działań uzależnione jest od<br />
przyjęcia przez Konferencję Stron Karpackich<br />
Czerwonych List Siedlisk i Gatunków. Jeżeli chodzi<br />
o praktyczną skuteczność tego uregulowania,<br />
jest ona trudna do prognozowania z uwagi na<br />
krótki czas od przyjęcia Konwencji.<br />
Każda ze stron Konwencji ma również obowiązek<br />
podjąć środki w celu poprawy i zapewnienia<br />
ciągłości oraz wzajemnej spójności pomiędzy<br />
naturalnymi i półnaturalnymi siedliskami<br />
w Karpatach tak, aby umożliwić rozprzestrzenianie<br />
się i migrację populacji dzikich gatunków<br />
(w szczególności dużych drapieżników) oraz<br />
wymianę genetyczną pomiędzy takimi populacjami.<br />
Jednym ze środków poprawy łączności<br />
ekologicznej ma być powołanie karpackiej sieci<br />
ekologicznej – systemu obszarów powiązanych<br />
ekologicznie i fizycznie, składającego się z obszarów<br />
węzłowych, <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> i stref<br />
buforowych. Sieć ta ma stanowić element sieci<br />
ECONET. Dodatkowo, państwa-strony powinny<br />
także opracować system monitoringu oraz planów<br />
zarządzania siedliskami i gatunkami.<br />
Z kolei przepisy Protokołu Bukaresztańskiego<br />
w zakresie powoływania karpackiej sieci ekologicznej<br />
są przepisami o charakterze materialnym,<br />
co przekłada się na ich wysoką skuteczność.<br />
Oznacza to, że w dalszym horyzoncie czasowym<br />
państwa-strony zobowiązane będą do opracowania<br />
i wdrożenia sieci <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
w Karpatach. Zatem w tym zakresie Protokół Bukaresztański<br />
stać się może ważnym instrumentem<br />
<strong>ochrony</strong> łączności ekologicznej. Jednak<br />
z punktu widzenia <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
wchodzących w skład karpackiej sieci ekologicznej<br />
mankamentem jest brak określenia