Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
założenia zmian w prawodawstwie polskim w zakresie <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong><br />
masowe występowanie szkodników, chorób roślin<br />
lub zwierząt albo chorób zakaźnych ludzi albo też<br />
działanie innego żywiołu (art. 3 ust. 1 pkt 2), natomiast<br />
awarią techniczną – gwałtowne, nieprzewidziane<br />
uszkodzenie lub zniszczenie obiektu budowlanego,<br />
urządzenia technicznego lub systemu<br />
urządzeń technicznych powodujące przerwę<br />
w ich używaniu lub utratę ich właściwości (art. 3<br />
ust. 1 pkt 3). W świetle tak sformułowanej definicji<br />
za działalność, której celem jest ochrona przed<br />
klęską żywiołową można uznać wszelkie modernizacje<br />
urządzeń przeciwpowodziowych, infrastruktury<br />
energetycznej, czy nawet opryski przeciwko<br />
szkodnikom. Konieczne jest zatem zawężenie<br />
zakresu wyłączenia poprzez ograniczenie go<br />
wyłącznie do tych działań, które mają na celu<br />
ochronę przed bezpośrednio zagrażającą klęską<br />
żywiołową.<br />
Należy również usunąć „krajową klauzulę derogacyjną”<br />
zwalniającą z odpowiedzialności podmioty,<br />
które spowodowały szkodę w związku<br />
z prowadzeniem gospodarki leśnej prowadzonej<br />
zgodnie z zasadami trwale zrównoważonej gospodarki<br />
leśnej. Zapewni to pełną zgodność ustawy<br />
z Dyrektywą Szkodową.<br />
Obowiązująca regulacja ustawy szkodowej<br />
wyłącza możliwość zastosowania ustawy szkodowej<br />
do <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> nieobjętych<br />
formą <strong>ochrony</strong> przyrody lub niestanowiących<br />
siedlisk przyrodniczych określonych w przepisach<br />
wydanych w oparciu o u.o.p. Szkodą w środowisku<br />
określa się bowiem wyłącznie „negatywną,<br />
mierzalną zmianę stanu lub funkcji elementów<br />
przyrodniczych, ocenioną w stosunku do<br />
stanu początkowego, która została spowodowana<br />
bezpośrednio lub pośrednio przez działalność prowadzoną<br />
przez podmiot korzystający ze środowiska:<br />
1) w gatunkach chronionych lub chronionych<br />
siedliskach przyrodniczych, mającą znaczący<br />
negatywny wpływ na osiągnięcie lub<br />
utrzymanie właściwego stanu <strong>ochrony</strong> tych<br />
gatunków lub siedlisk przyrodniczych, z tym<br />
że szkoda w gatunkach chronionych lub<br />
chronionych siedliskach przyrodniczych nie<br />
obejmuje uprzednio zidentyfikowanego negatywnego<br />
wpływu, wynikającego z działania<br />
podmiotu korzystającego ze środowiska<br />
zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 16 kwietnia<br />
2004 r. o ochronie przyrody lub zgodnie z decyzją<br />
o środowiskowych uwarunkowaniach,<br />
o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia<br />
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji<br />
o środowisku i jego ochronie, udziale<br />
społeczeństwa w ochronie środowiska<br />
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko<br />
(Dz. U. Nr 199, poz. 1227),” (art. 6 pkt 11<br />
ustawy szkodowej). Zgodnie z art. 6 pkt 2<br />
ustawy szkodowej należy rozumieć:<br />
„a) siedliska przyrodnicze objęte jedną z form<br />
<strong>ochrony</strong> przyrody w rozumieniu przepisów<br />
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie<br />
przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 oraz z 2005<br />
r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz. 1087) lub<br />
podlegające ochronie na podstawie art. 33<br />
ust. 2 tej ustawy,<br />
b) siedliska przyrodnicze należące do typów<br />
siedlisk określonych w przepisach wydanych<br />
na podstawie art. 26 ustawy z dnia 16 kwietnia<br />
2004 r. o ochronie przyrody (…).”<br />
Co prawda jedną z przesłanek stwierdzenia<br />
szkody w środowisku, wskazaną w r.k.w.s.ś. jest<br />
„pogorszenie możliwości rozmnażania się populacji<br />
gatunku chronionego, jej rozprzestrzeniania się<br />
lub pogorszeniu innych funkcji życiowych”, lub<br />
„ograniczenie możliwości kontaktu populacji gatunku<br />
chronionego z populacjami sąsiednimi”, jednak<br />
szkoda taka nie obejmuje szkód w korytarzach<br />
<strong>ekologicznych</strong> gatunków niebędących gatunkami<br />
chronionymi. Ustawa szkodowa nie jest<br />
zatem aktualnie efektywnym środkiem zapobiegania<br />
i zaradzania szkodom wyrządzonym w korytarzach<br />
<strong>ekologicznych</strong>. W związku z tym zaproponowano<br />
rozszerzenie definicji szkody zawartej<br />
w art. 6 pkt 11 lit. a u.z.s.ś. o szkody w korytarzach<br />
<strong>ekologicznych</strong>. Jednocześnie ponieważ<br />
klauzula derogacyjna przewidująca uchylenie<br />
odpowiedzialności za tego rodzaju szkody<br />
w przypadku, kiedy są one skutkiem zidentyfikowanego<br />
negatywnego wpływu, wynikającego<br />
z działania podmiotu korzystającego ze środowiska<br />
zgodnie z art. 34 u.o.p. lub zgodnie z decyzją<br />
o środowiskowych uwarunkowaniach ma być<br />
swoistą premią za rzetelną OOŚ, zasadne jest jej<br />
rozszerzenie również na wpływ uprzednio zidentyfikowany<br />
w ponownej OOŚ.