Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
136<br />
<strong>Efektywność</strong> <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>. <strong>Koncepcja</strong> zmian legislacyjnych<br />
zaproponowano także zmianę polegającą na<br />
ustaleniu katalogu zagadnień w niej ustalanych.<br />
W katalogu tym wskazano m. in. na obowiązek<br />
określenia w tej decyzji harmonogramu i sposobu<br />
wykonania kompensacji przyrodniczej oraz harmonogramu<br />
i sposobu prowadzenia monitoringu<br />
(oraz składania właściwemu organowi raportów<br />
z prowadzonego monitoringu), jeżeli konieczność<br />
prowadzenia kompensacji lub monitoringu będzie<br />
wynikała z przeprowadzonego w sprawie postępowania.<br />
Określenie kompensacji i monitoringu<br />
stanowi logiczną konsekwencję ustalenia w decyzji<br />
warunków prowadzenia robót.<br />
Z powyższych względów również w odniesieniu<br />
do decyzji o pozwoleniu na budowę zaproponowano<br />
katalog zagadnień koniecznych do ustalenia<br />
w rozstrzygnięciu tej decyzji. Tutaj jednak<br />
określenie obowiązku środków łagodzących,<br />
kompensacji przyrodniczej, czy monitoringu stanowi<br />
rozwinięcie wymogów określonych dotychczas<br />
dosyć ogólnikowo w art. 75 ust. 4 p.o.ś. Ich<br />
uszczegółowienie pozwoli na lepszą reglamentację<br />
procesu budowlanego.<br />
Podobne ustalenia, a mianowicie określenie<br />
harmonogramu oraz sposobu wykonania kompensacji<br />
przyrodniczej, a także harmonogramu<br />
i sposobu prowadzenia monitoringu oraz składania<br />
właściwemu organowi informacji z monitoringu,<br />
powinna zawierać decyzja o środowiskowych<br />
uwarunkowaniach. Aktualnie, o ile nie jest<br />
przeprowadzona ocena oddziaływania na obszary<br />
N2000, organ jest zobligowany wyłącznie do<br />
stwierdzenia obowiązku kompensacji i stwierdzenia<br />
obowiązku monitoringu, w efekcie czego<br />
w decyzjach często nie są określane zasady realizacji<br />
tych obowiązków. Ponadto, nawet jeżeli już<br />
zasady te zostaną w decyzji określone w sposób<br />
należyty, to sporadycznie zdarza się zobligowanie<br />
inwestora do systematycznego przedkładania<br />
właściwemu organowi informacji na tematy<br />
wyników monitoringu. W rezultacie organ <strong>ochrony</strong><br />
środowiska nie ma informacji dotyczącej rozwoju<br />
projektu i jego dalszego wpływu na środowisko<br />
oraz adekwatności zastosowanych środków<br />
minimalizujących, łagodzących oraz kompensujących.<br />
Dane zgromadzone w wyniku monitoringu inwestycji<br />
mogą posłużyć jako standardy porównawcze,<br />
pozwalające na poznanie skutków projektu<br />
w odniesieniu do sytuacji przed rozpoczęciem<br />
robót oraz na określenie skuteczności<br />
zastosowanych środków minimalizujących, łagodzących<br />
oraz kompensujących. Pozwoli to na<br />
wszczęcie postępowania w sprawie wystąpienia<br />
szkody w środowisku i ustalenie w jego toku adekwatnych<br />
środków zapobiegawczych lub zaradczych.<br />
W wyniku wprowadzenia w/w instrumentu<br />
decyzyjnego w przypadku projektów bardzo<br />
skomplikowanych, prowadzonych na dużą skalę<br />
lub ingerujących znacznie w teren, istotnego znaczenia<br />
nabierze ustanowienie przedstawiciela<br />
inwestora wyposażonego w odpowiednie moce<br />
sprawcze odnośnie kontroli prawidłowości wdrażania<br />
środków minimalizujących i kompensujących.<br />
Aktualnie osoby takie powoływane są w ramach<br />
dobrych praktyk i jeżeli nie posiadają<br />
uprawnień do pełnienia samodzielnych technicznych<br />
funkcji w budownictwie (co jest regułą),<br />
to poza poinformowaniem inwestora, inspektora<br />
nadzoru inwestorskiego czy kierownika budowy<br />
o zauważonych nieprawidłowościach, oraz poza<br />
zgłoszeniem zagrożenia szkodą w środowisku<br />
(lub samej szkody), nie mają żadnych środków<br />
nacisku w stosunku do pozostałych uczestników<br />
procesu budowlanego. W efekcie inwestor może<br />
zostać narażony na koszty związane z koniecznością<br />
poprawy nieskutecznych środków łagodzących<br />
lub zaprojektowania i wdrożenia nowych,<br />
zaś środowisko przyrodnicze – na istotną szkodę.<br />
Zasadne jest zatem wzmocnienie pozycji powoływanego<br />
przez inwestora „inspektora nadzoru<br />
przyrodniczego”, poprzez prawne umocowanie<br />
tej instytucji i przyznanie inspektorowi określonych<br />
praw w zakresie uczestnictwa w procesie<br />
budowlanym.<br />
Prawidłowe funkcjonowanie wyżej opisanego<br />
systemu wymaga jednak zapewnienia należytej<br />
jakości OOŚ. Tylko rzetelna ocena jest w stanie<br />
właściwie zidentyfikować wpływ przedsięwzięcia<br />
na środowisko i zaprojektować właściwe<br />
środki łagodzące oraz kompensujące negatywne<br />
oddziaływania. Aktualny system kontroli, oparty<br />
na działalności Komisji Krajowej ds. Ocen Oddziaływania<br />
na Środowisko i komisji regionalnych<br />
nie może jednak zostać uznany za wystarczającą<br />
gwarancję jakości OOŚ. Jeżeli chodzi