Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
126<br />
<strong>Efektywność</strong> <strong>ochrony</strong> <strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong>. <strong>Koncepcja</strong> zmian legislacyjnych<br />
wyinterpretować z art. 47 ust. 1 pkt 1 i ust. 2<br />
u.p.z.p. dopiero po zastosowaniu wykładni celowościowej.<br />
W takiej sytuacji trudno mówić<br />
o prawnych gwarancjach zapewniających utworzenie<br />
spójnego systemu <strong>ochrony</strong> łączności ekologicznej<br />
na poziomie planowania przestrzennego<br />
w skali kraju. Dlatego zaproponowano przyjęcie<br />
expressis verbis, iż k.p.z.k. określa podstawowe<br />
elementy międzynarodowej i krajowej sieci<br />
<strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> oraz wymagania w zakresie<br />
zachowania spójności tej sieci oraz integralności<br />
obszarów chronionych.<br />
Również z art. 39 ust. 3 u.p.z.p. (zawierającego<br />
katalog zagadnień określanych w p.z.p.w.) nie<br />
wynika bezpośrednio, aby w p.z.p.w. należało obligatoryjnie<br />
wskazać także korytarze ekologiczne<br />
znajdujące się poza obszarowymi formami <strong>ochrony</strong><br />
przyrody. Konieczne jest zatem rozszerzenie<br />
tego katalogu o kwestie związane z ochroną łączności<br />
ekologicznej.<br />
Z kolei spory potencjał s.u.k.z.p.g./m.p.z.p.<br />
w zakresie <strong>ochrony</strong> i odtwarzania łączności ekologicznej<br />
w praktyce wykorzystywany jest w niewielkim<br />
stopniu. Przyczyny tkwią nie tylko<br />
w braku przepisów, które jednoznacznie nakazywałyby<br />
ujmowanie w s.u.k.z.p.g. oraz m.p.z.p. kwestii<br />
związanych z ochroną i odtwarzaniem <strong>korytarzy</strong><br />
<strong>ekologicznych</strong>. Tymczasem to właśnie s.u-<br />
.k.z.p.g. w połączeniu z m.p.z.p. powinny być podstawowym<br />
środkiem zarządzania, pozwalającym<br />
na podejmowanie działań mających na celu<br />
wzmocnienie i odtworzenie łączności ekologicznej.<br />
Poprzez obowiązujący system konsultacji<br />
społecznych, pozwalający na włączenie w proces<br />
tworzenia planów szerokich grup społecznych<br />
możliwe jest podnoszenie świadomości społeczności<br />
lokalnej i zdobycie jej akceptacji dla działań<br />
ochronnych. Tymczasem efektywność m.p.z.p.<br />
obniża brak regulacji obligujących lub zachęcających<br />
organy planistyczne do uchwalania m.p.z.p.<br />
i związany z tym niski współczynnik pokrycia powierzchni<br />
kraju planami miejscowymi. W związku<br />
z tym należy wprowadzić przepisy obligujące<br />
do uwzględniania w s.u.k.z.p.g. oraz w m.p.z.p.<br />
kwestii związanych z ochroną łączności ekologicznej<br />
Odnośnie zaproponowanego sposobu określania<br />
tych <strong>korytarzy</strong> w poszczególnych dokumentach<br />
planistycznych należy zauważyć, iż system<br />
oparty jest na założeniu, że korytarze międzynarodowe<br />
i krajowe zobrazowane na poziomie krajowym<br />
(w k.p.z.k.) jako struktury liniowe lub pasmowe<br />
już na poziomie regionalnym mogą cechować<br />
się bardziej skomplikowaną strukturą.<br />
Dokładniejsza analiza ich struktury i przebiegu<br />
(na poziomie regionalnym lub niższym) wykaże,<br />
że składają się one z szeregu mniejszych <strong>korytarzy</strong><br />
lub ciągu płatów siedlisk pomostowych,<br />
a miejscami są przerwane barierami. Ranga tych<br />
<strong>korytarzy</strong> uwidacznia się na poziomie wojewódzkim<br />
i jest trudna do dostrzeżenia na poziomie<br />
krajowym. Zasada ta analogicznie dotyczy także<br />
niższych poziomów planowania. Z tego względu<br />
zaproponowano, aby w k.p.z.k. wskazywane były<br />
korytarze o znaczeniu międzynarodowym i krajowym,<br />
które następnie zostaną uszczegółowione<br />
w p.z.p.w., s.u.k.z.p.g., a wreszcie – w m.p.z.p.<br />
Analogicznie, w p.z.p.w. wskazywane będą korytarze<br />
o charakterze regionalnym, uszczegóławiane<br />
następnie w s.u.k.p.z.g. i m.p.z.p. Wprowadzenie<br />
dodatkowego obowiązku zasięgnięcia stanowiska<br />
w przedmiocie przebiegu projektowanych<br />
<strong>korytarzy</strong> <strong>ekologicznych</strong> organów sąsiednich<br />
jednostek samorządu terytorialnego (w przypadku<br />
p.z.p.w. – marszałków województw, a w<br />
przypadku s.u.k.z.p.g. oraz m.p.z.p. – wójtów, burmistrzów<br />
lub prezydentów miast stanowiących<br />
gminy przyległe) ma być dodatkową gwarancją<br />
spójności sieci na poszczególnych szczeblach.<br />
Z punktu widzenia <strong>ochrony</strong> łączności ekologicznej<br />
szczególnej wagi nabiera współdziałanie<br />
organu planistycznego z RDOŚ. Mogłoby ono stanowić<br />
w pełni efektywną gwarancję uwzględniania<br />
w aktach planistycznych kwestii związanych<br />
z ochroną łączności ekologicznej między obszarami<br />
N2000, gdyby ustawodawcy nie zabrakło<br />
konsekwencji. Zgodnie z art. 30 ust. 3 u.o.p., projekty<br />
p.z.p.w., s.u.k.z.p.g. oraz m.p.z.p. w części<br />
dotyczącej istniejącego lub projektowanego obszaru<br />
N2000 wymagają uzgodnienia z RDOŚ<br />
w zakresie ustaleń mogących znacząco negatywnie<br />
oddziaływać na obszar N2000. Charakter<br />
uzgodnienia powoduje, iż RDOŚ ma głos współdecydujący<br />
i może zarówno skutecznie negować<br />
zapisy niekorzystne (odmawiając uzgodnienia),<br />
jak też powodować wprowadzenie rozwiązań