Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

More documents

Recommendations

Info

110 Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja zmian legislacyjnych 167 Można przyjąć taki wniosek uwzględniając, iż działania naprawcze co do zasady powinny zmierzać do przywrócenia stanu początkowego (stanu i funkcji środowiska oraz poszczególnych elementów przyrodniczych, a więc i korytarzy ekologicznych, przed wystąpieniem szkody) lub stanu przybliżonego do stanu początkowego; jeżeli nie jest to możliwe – do podobnego stanu elementów przyrodniczych lub ich funkcji, a w ostateczności (jeżeli do chwili osiągnięcia pełnego efektu podstawowych lub uzupełniających działań naprawczych elementy przyrodnicze nie spełniają swoich funkcji lub nie są użyteczne dla innych elementów przyrodniczych) – do zrekompensowania powstałych strat w okresie od chwili wystąpienia szkody w środowisku do przywrócenia stanu początkowego albo przybliżonego do stanu początkowego, albo do osiągnięcia podobnego stanu elementów przyrodniczych lub ich funkcji. 168 Art. 4 pkt 2 lit c) ustawy o szkodach stwierdza, że przepisów ustawy nie stosuje się jeżeli bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku zostały spowodowane przez „działalność, której głównym celem jest obrona narodowa, bezpieczeństwo międzynarodowe lub której celem jest ochrona przed klęską żywiołową”. W praktyce polskiej przepis interpretuje się w ten sposób, iż do jego zastosowania wystarczy, aby działalność pozostawała w jakimkolwiek związku z ochroną przed klęską żywiołową; dopuszcza się sytuację, w której wyłącza się ustawę także wtedy, kiedy działalność realizuje szereg różnych celów (np. gospodarczych), a wśród nich, chociażby pośrednio – ochronę przed klęską żywiołową. Tymczasem należy przyjmować, iż chodzi o działalność, której celem jest tylko i wyłącznie ochrona przed klęską żywiołową. Wątpliwości interpretacyjne powinna usuwać wykładnia prowspólnotowa (obowiązek jej stosowania przez organy administracji potwierdza między innymi wyrok ETS w sprawie C-106/77, Simmenthal oraz wyrok WSA z dnia 23.11. 2005 r., VII SA/Wa 462/05, LEX nr 198879). Art. 4 pkt 2 ustawy o szkodach stanowi transpozycję art. 4 ust. 6 Dyrektywy Szkodowej i stwierdza, co wymaga podkreślenia, że: „Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do działalności, których głównym celem jest służba na rzecz obrony narodowej lub bezpieczeństwa międzynarodowego, ani do działalności, której jedynym celem jest zapobieganie klęskom żywiołowym”. Dodatkowo należy pamiętać, że aby katastrofa naturalna stanowiła klęskę żywiołową, muszą zaistnieć dodatkowe, wyjątkowe warunki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz.U. Nr 62, poz. 558, z późn. zm., dalej jako u.s.k.ż.) – skutki katastrofy naturalnej muszą zagrażać życiu lub zdrowiu dużej liczby osób, mieniu w wielkich rozmiarach albo środowisku na znacznych obszarach, a pomoc i ochrona mogą być skutecznie podjęte tylko przy zastosowaniu nadzwyczajnych środków, we współdziałaniu różnych organów i instytucji oraz specjalistycznych służb i formacji działających pod jednolitym kierownictwem. Z tej definicji jednoznacznie wynika, że uzasadnieniem wprowadzenia stanu klęski żywiołowej mogą być jedynie takie zdarzenia, w postaci katastrofy naturalnej i awarii technicznej, którym przeciwdziałać można tylko przy zastosowaniu nadzwyczajnych środków. Wprowadzenie stanu klęski żywiołowej będą uzasadniać zdarzenia jednorazowe lub występujące wielokrotnie, ale niebędące zjawiskami stałymi, którym przeciwdziałać można w sposób ciągły przy zastosowaniu ogólnie dostępnych sił i środków.”. (Ruczkowski, P., Komentarz do art. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej, LEX/el. 2002). W sensie normatywnym, klęską żywiołową nie jest „zwykła” katastrofa naturalna (np. cykliczne, sezonowe podtopienia), mimo że jest ona dotkliwa dla ludzi i przynosi szkody materialne. 169 Pchałek, M. [w:] Górski M., Pchałek M., Radecki W., Jerzmański J., Bar M., Urban S., Jendrośka J.; Prawo ochrony środowiska. Komentarz, Warszawa 2011.
4. założenia zmian w prawodawstwie polskim w zakresie ochrony korytarzy ekologicznych 4.1. definicja korytarzy ekologicznych 4.1.1. Główny cel Zasadniczym celem wprowadzenia normatywnej definicji korytarzy ekologicznych jest wyznaczenie granic funkcjonowania systemu ochrony tych korytarzy. 4.1.2. struktura zmian Wprowadzenie nowej definicji korytarza ekologicznego wymaga dokonania zmian w u.o.p. 4.1.3. zakres proponowanych zmian w obowiązujących aktach prawnych Zmiana powinna objąć definicję korytarza ekologicznego z art. 5 pkt 2 u.o.p. 4.1.4. Przepisy merytoryczne Proponujemy zdefiniowanie korytarza ekologicznego jako szlaku, który umożliwia migrację i dyspersję roślin, zwierząt, grzybów, protistów i diaspor pomiędzy płatami ich siedlisk, i który obejmuje niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania liniowe, nieliniowe, pasmowe lub obszarowe, ciągłe lub nieciągłe, naturalne, półnaturalne lub antropogeniczne, biotyczne lub abiotyczne elementy strukturalne środowiska przyrodniczego, w tym przestrzeń powietrzną. 4.1.5. uzasadnienie Powyższa definicja jest próbą połączenia podejścia do zagadnienia ochrony korytarzy ekologicznych i ogólnie łączności ekologicznej od strony funkcjonalnej i strukturalnej, z naciskiem na tą pierwszą. W pierwszym przypadku chodzi o zapewnienie ciągłości (a tym samym żywotności) populacji organizmów dzięki możliwości skutecznego przemieszczania się pomiędzy płatami ich siedlisk. Dlatego w definicji wymieniliśmy możliwość dyspersji i migracji. Stąd też określenie korytarza jako „szlaku” i przywołanie „przestrzeni powietrznej” jako elementu strukturalnego środowiska, którego ciągłość (tzn. brak barier, takich jak napowietrzne linie przesyłowe energii, farmy wiatrowe) jest istotna dla migrujących organizmów posiadających zdolność do lotu. W drugim przypadku chodzi o zapewnienie spójności struktur krajobrazu – stąd przywołanie wyodrębnionych struktur środowiska przyrodniczego, które umożliwiają skuteczną migrację i dyspersję. Takie podejście jest uzasadnione z tego względu, że potrzeba ochrony korytarzy ekologicznych dotyczy nie tylko organizmów, które wykorzystują podczas migracji i dyspersji określone struktury środowiska przyrodniczego (takie jak pasma lasów, szpalery drzew i cieki wodne), ale również takich, które przemieszczają się wzdłuż bezstrukturalnych szlaków powietrznych (nietoperzy i ptaków wędrownych). Wobec nasilającego się problemu przegradzania szlaków powietrznych przez różnego rodzaju inwestycje naziemne (np. farmy wiatrowe, mosty pylonowe, napowietrzne linie przesyłowe ener-
Page 1 and 2:
Marcin PchałEK Paulina KuPczyK Pio
Page 3 and 4:
od wydawcy Zachowanie łączności
Page 5 and 6:
3.1.7. Konwencja o ochronie środow
Page 7 and 8:
Wykaz skrótów BSPAs CBD decyzja w
Page 9:
Wykaz skrótów s.u.k.z.p.g. SOOS S
Page 12 and 13:
12 Efektywność ochrony korytarzy
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 21 and 22:
2. ogólna charakterystyka prawnych
Page 23 and 24:
ogólna charakterystyka prawnych fo
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60: ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 109: ocena uwarunkowań efektywności pr
Page 113 and 114: założenia zmian w prawodawstwie p
Page 151 and 152: Wykaz aktów prawnych Protokół o
Page 153 and 154: Bibliografia Bar, M., Jendrośka, J
Page 155: noty o autorach Marcin Pchałek, dr
show all

Efektywność ochrony korytarzy ekologicznych. Koncepcja ... - WWF

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?