Współczynnik szorstkości n do wzoru Manninga [Ven Te Chow, 1959) dla przeciętnych warunków przepływu (według tabeli 3) Typ cieku i jego opis Małe cieki wodne (w czasie wielkiej wody szerokość mniejsza od 30 m) Cieki nizinne czyste, proste, bez mielizn i dołów jw., ale z dużymi kamieniami i roślinnością czyste, kręte z łachami i dołami jw., ale z dużymi kamieniami i roślinnością jw., przy niskich stanach wody, nieznacznych spadkach i małych przekrojach poprzecznych czyste, kręte z łachami i dolami, z duża ilością kamieni z odcinkami o małej prędkości przepływu, z zaroślami i głębokimi dołami na pewnych odcinkach całkowicie zarośnięte, z głębokimi dołami lub występowaniem wikliny i pni zwalonych drzew Potoki górskie bez roślinności w korycie z krętymi brzegami, z drzewami i krzakami na brzegach dno potoku żwirowe, występują otoczaki i nieliczne głazy dno potoku kamienne, występują duże głazy Tereny zalewowe pastwiska bez krzaków niska trawa wysoka trawa pola uprawne nie obsiane zasiewy rzędowe zasiewy ciągłe powierzchnie pokryte wiklina pojedyncze krzaki, obfita trawa i zielsko niewielka wiklina i drzewa w warunkach zimowych jw., tylko latem wiklina o gęstości średniej do dużej w warunkach zimowych jw.. tylko latem powierzchnia pokryta drzewami gęsty gaj wierzbowy w warunkach letnich oczyszczona powierzchnia ziemi z pniami i drzewami bez pędów jw., lecz drzewa z gęstymi pędami duża ilość pni, nieliczne zwalone drzewa, niewielkie poszycie lasów, poziom wielkiej wody poniżej gałęzi drzew jw., lecz poziom wielkiej wody zatapia gałęzie drzew Duże cieki (przy wielkiej wodzie szerokość koryta większa od 30 m) (w takich samych warunkach wielkość n dla dużych cieków jest mniejsza niż dla małych, bowiem szorstkość brzegowa w przypadku dużych cieków stanowi dla ruchu wody mniejsza przeszkodę) regularne przekroje poprzeczne konta bez wikliny i głazów nieregularne przekroje poprzeczne i nierówna powierzchnia koryta Współczynnik szorstkości Min. Średni Max. 0,025 0,030 0,033 0,035 0,040 0,045 0,050 0,075 0,030 0,040 0,025 0,030 0,020 0,025 0,030 0,035 0,035 0,040 0,045 0,070 0,110 0,040 0,050 0,080 0,100 0,025 0,035 0,030 0,035 0,040 0,045 0,048 0,050 0,070 0,100 0,040 0,050 0,030 0,035 0,030 0,035 0,040 0,050 0,050 0,060 0,070 0,100 0,150 0,050 0,060 0,100 0,120 - - 0.033 0.040 0,045 0,050 0.055 0,060 0.080 0,150 0,050 0,070 0,035 0,050 0,040 0,045 0,050 0,070 0,060 0,080 0,110 0,160 0,200 0,050 0,080 0,120 0,160 0,060 0,100
Metoda obliczenia energii Równanie energii mechanicznej dla dwóch kolejnych poprzecznych przekrojów przepływu przybiera postać gdzie: 2 2 α1v1 α 2v2 Zd 1 + h1 + = Zd 2 + h2 + + 2g 2g h e h e = S f 2 α v v L C 1 1 α2 ⋅ + − 2g 2g 2 2 gdzie: L - reprezentuje średnią ważoną odległość między przekrojami, S f - reprezentuje spadek tarcia pomiędzy dwoma przekrojami C - jest współczynnikiem kontrakcji lub dyfuzji w zależności od kształtu strumienia w planie Średnia odległość pomiędzy przekrojami obliczona jest ze wzoru: gdzie: L = LL ⋅Q + 1−2 L 1−2 G 1−2 Q LG L + Q ⋅Q G ⋅ Q + P LP ⋅ Q LL 1−2 , LG1−2 , LP 1− 2 - są to odległości pomiędzy przekrojami 1 i 2 liczone wzdłuż lewej terasy, koryta głównego i prawej terasy, Q , Q , Q - są to uśrednione dla przekrojów 1 i 2 wartości objętości przepływu, L G P odpowiadające: lewej terasie, koryta głównego i prawej terasie. P