czytaj - plastyklodz.pl

Zespół
Państwowych Szkół
Plastycznych
im. Tadeusza Makowskiego w
Narodowego Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych prze-
na Zespół Szkół Plastycznych imienia Tadeusza
podstawowych, a druga specjalistów-techników w przemy-mianowanśle
włókienniczym. Jednak po reorganizacji w 1960 r. funk-Makowskiegocjonowało tylko Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. PLSP. Ostatni absolwenci ukończyli je w 2005 r. (jedyny
Nie prowadzono już naboru kandydatów do
Dyrektorką została wtedy Zofia Machejkowa. Na swym sta-namacalnnowisku pozostała do 1967 r. W tym też roku szkoła wpro-podczas ważnych uroczystości) Rekrutowano natomiast
ślad po tej szkole to sztandar używany do dziś
wadziła dopiero zasady reformy szkolnictwa powszechnego chętnych do nowo utworzonych: Liceum Plastycznego z
z 1954 r., określające m.in., że szkoły plastyczne na szczeblu
licealnym są pięcioletnie. Kilka lat wcześniej, bo od roku i Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych z sześcioletnim
czteroletnim cyklem kształcenia (szkoła ponadgimnazjalna)
szkolnego 1957/1958 liceum zmieniło swoją siedzibę. Nowy cyklem kształcenia – trzy lata gimnazjum a następnie trzy
gmach zyskało przy ulicy Adama Próchnika 43. Kamienica, lata na poziomie ponadgimnazjalnym. Uczniowie kształcą
gdzie ulokowano szkołę, była znacznie większa i bardziej się na kilku specjalnościach: reklama wizualna, formy użytkowe-wyroby
unikatowe, techniki graficzne, formy użytko-
Korzenie Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych przysposobiona, niż siedziba przy ul. G. Narutowicza 77.
im. T. Makowskiego sięgają czasów końca II wojny Świato-Uczniowiwej. Ważnym zadaniem władz odradzającej się Polski była długo nie cieszono się z samodzielnego zajmowania budyn-
mogli korzystać z hali gimnastycznej. Niestety, we-dekoracja wnętrz. Zarówno uczniowie LP i OSSP kończą
organizacja sieci szkolnictwa różnego typu i na wszystkich ku. Organ prowadzący szkołę umieścił przy ul. A. Próchnika
poziomach (podstawowym, średnim i wyższym). Odbywało Państwową Szkołę Baletową.
się to przy wielkim wysiłku nauczycieli i pedagogów, którzy Łódź dostała w 1945 r. duży impuls do rozwoju i to
przeżyli okupację hitlerowską bądź sowiecką. Gdyby nie za-nie tylko przemysłowego, ale również naukowego. Oprócz
Łodzi
– 65 lat historii w zarysie
Sztuk Plastycznych (PLSP), w nim dwa typy szkół: Liceum
Sztuk Plastycznych i Liceum Technik Plastycznych. Pierwsza
z nich miała kształcić nauczycieli rysunku w szkołach
pał tej rzeszy ludzi, to wiele dekretów stanowiących szkoły, wielu szkół Średnich, zawodowych, powsta∏ w tym samym
pozostałoby pustym aktem. Może to i truizm, ale szkołę roku, co liceum plastyczne Uniwersytet Łódzki, Politechni-
Łódzka, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych
stanowią przede wszystkim ludzie – pedagodzy i ucznio-kwie.
Sytuacja Łodzi w 1945 r. była nadzwyczajna. Miasto, (późniejsza Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi). Wszystkie
jak wiadomo, położone w samym centrum Polski stanowiło wymienione placówki tworzą środowisko naukowe, co z kolei
przyciąga wiele innych instytucji i czyni z samego miasta
dla ówczesnych władz komunistycznych zaplecze administr
cyjne. To w Łodzi przez pewien czas znajdowały się siedziby atrakcyjne miejsce. Nie można zapomnieć w tym miejscu o
organów administracji centralnej – resorty, departamenty i Łódzkiej „Filmówce” (Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa,
inne komórki organizacyjne. Zburzona w powstaniu War-Telewizyjnszawa nie posiadała potrzebnej bazy lokalowej. Być może łalnością i wielkimi sukcesami Łódzkiej „Filmówki” należy
i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi). Z dzia-
rola, jaką Łódź odegrała w tym okresie, wpłynęła na decy-łączyzję rządzących.
dium Techniki Teatralno-Filmowego w Łodzi przy Państwo-
utworzenie 18 sierpnia 1976 r. Państwowego Stu-
Dość dynamiczny rozwój szkolnictwa po II wojnie świa-wytowej, w tym powstanie wielu szkół o profilu plastycznym, typu szkołą w Polsce i kształciło kadry techniczne dla filmu
Liceum Sztuk Plastycznych. Studium było jedyną tego
wpisywało się w szeroki plan odbudowy Polski oraz plan i produkcji telewizyjnych na specjalnościach perukarstwo i
udostępniania szkół przede wszystkim najniżej położonym charakteryzacja oraz modelatorstwo. Kierownikami studium
byli: Kazimierz Mróz, Władysław Kowalczyk, Grzegorz
warstwom społecznym. Istniało więc zapotrzebowanie
społeczne na placówki edukacyjne. Niewątpliwie owe pla-Durajski, Witold Justyna, Paweł Nowakowski i Jacek Vogel.
ny miały też stanowić ważny atut w rękach „nowej władzy”, Szkoła współpracowała z Wytwórnią Filmów Fabularnych,
która potrzebowała legitymizacji i poparcia. Z tymi oto Telewizją Polską, Teatrem Wielkim w Łodzi i wieloma innymi
scenami łódzkimi. Słuchacze mogli zdobywać cenne do-
czynnikami należy łączyć powstanie a następnie oficjalne
utworzenie Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego świadczenie, a i wielu z nich znalazło potem zatrudnienie w
reformy szkolnictwa.
Na mocy zarządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa
Stopnia Licealnego. Działo się to niemal równolegle z wy-wymienionyczwoleniem Łodzi w styczniu 1945 r. To właśnie od tej szkoły Zmiany ustrojowe z przełomu lat 80. i 90. nie przy-ralny. W zespole istnieje też Policealne Studium Plastyczne
instytucjach.
swą edukację dyplomem oraz mogą zdawać egzamin matu-
należy wywodzić historię obecnego zespołu szkół. Sama jej niosły zasadniczych zmian organizacyjnych, ale szkoła z o dwóch specjalnościach: techniki scenograficzne i modelatorstwo,
dekoratorstwo. Studium powstało po zlikwido-
nazwa sugeruje, że przyszli absolwenci
rokiem szkolnym 1990/1991 po raz trzeci zmieniła swoją
mieli zasilią kadry wielu łódzkich zakłdów przemysłu włó-siedzibękienniczego, jako projektanci i specjaliści od design'u (choć alne Studium Techniki Teatralno-Filmowej przeniesiono na żeby zmian nazw szkół nie było dośĉ, od września 2009 r.
Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych i Police-wanym Policealnym Studium Techniki Teatralno-Filmowej.
to słowo nie było wówczas znane). Nabór do liceum ogło-ulicszono od 1 września 1945 r. Dyrektorem został mianowa-Widać, że szkoła wędrowała ze ścisłego centrum miasta na stycznych im. Tadeusza Makowskiego. Powrócono więc do
Lipową 47/49. Dyrektorem był wówczas Jacek Szkurłat. zmieniała swą nazwę na Zespół Państwowych Szkół Plany
Ludwik Tyrowicz – osoba bardzo znana i zasłużona w jego zachodnią część, żeby znaleźć się (w 2002 r.) w dzielnicy przymiotnika „państwowy”. Chodziło o podkreślenie długiej
środowisku artystów, jeszcze przed 1939 r. Poczàtki jak Żubardź przy ulicy Mahatmy Gandhiego 14. Placówka zaję-tradycjła budynek po likwidowanym Zespole Szkół Handlowych im. roku szkolnym 2009/2010 reaktywowano po kilku latach
szkoły i jej niepowtarzalności w regionie łódzkim. W
zwykle były trudne. Uczniowie kształcili się w gmachu przy
ulicy Gabriela Narutowicza 77, dzieląc miejsce z innymi Oskara Langego w Łodzi. W ogóle początek nowego tysiąclecia
i nowego wieku były dla „Plastyka” rewolucyjne. Mia-Pięknych.
Państwowa Szkoła Przemysłu Artystycznego Stopnia nowicie, w rok przed przeprowadzką szkoła zmieniła swo-
przerwy nabór do I klasy Ogólnokształcàcej Szkoły Sztuk
szkołami.
Licealnego przetrwała do 1947 r., kiedy z 1 września Mini-jster Kultury i Sztuki przekształcił ją w Państwowe Liceum przeprowadzonej przez Ministerstwo Edukacji nazwę, otrzymała patrona i dostosowała typy szkół do
Narodowej