Kwadratury numeryczne - Instytut Metod Komputerowych w ...
Kwadratury numeryczne - Instytut Metod Komputerowych w ...
Kwadratury numeryczne - Instytut Metod Komputerowych w ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Michał Pazdanowski<br />
<strong>Instytut</strong> Technologii Informacyjnych w Inżynierii Lądowej<br />
Wydział Inżynierii Lądowej<br />
Politechnika Krakowska<br />
• interpolacja wielomianowa stopnia 1 ( n = 1), czyli funkcją liniową:<br />
b<br />
n = 1 → F<br />
() 1<br />
( x) ⋅dx<br />
≅ F( x ) ⋅ L ( x)<br />
∫ F ∑ j ∫<br />
a<br />
1<br />
j=<br />
0<br />
b<br />
a<br />
() 1<br />
( x) ≅ F( x ) ⋅ L ( x)<br />
j<br />
1<br />
∑<br />
j=<br />
0<br />
⋅dx<br />
=<br />
j<br />
j<br />
( b − a)<br />
2<br />
⋅<br />
[ F( x ) + F( x )]<br />
• interpolacja wielomianowa stopnia 2 ( n = 2 ), czyli funkcją kwadratową:<br />
b<br />
( 2<br />
( x) ⋅dx<br />
≅ F( x ) ⋅ L )<br />
( x)<br />
∫ F ∑ j ∫<br />
a<br />
2<br />
j=<br />
0<br />
n = 2 → F<br />
b<br />
a<br />
j<br />
( 2<br />
( x) ≅ F( x ) ⋅ L )<br />
( x)<br />
⋅dx<br />
=<br />
2<br />
∑ j<br />
j=<br />
0<br />
( b − a)<br />
6<br />
⋅<br />
j<br />
0<br />
[ F( x ) + 4⋅<br />
F( x ) + F( x )]<br />
• interpolacja wielomianowa stopnia 3 ( n = 3), czyli funkcją trzeciego stopnia:<br />
b<br />
( 3<br />
( x) ⋅dx<br />
≅ F( x ) ⋅ L )<br />
( x)<br />
∫ F ∑ j ∫<br />
a<br />
3<br />
j=<br />
0<br />
b<br />
a<br />
n = 3 → F<br />
j<br />
⋅dx<br />
=<br />
3<br />
( 3<br />
( x) ≅ F( x ) ⋅ L )<br />
( x)<br />
∑<br />
j=<br />
0<br />
( b − a)<br />
8<br />
⋅<br />
j<br />
j<br />
0<br />
[ F( x ) + 3⋅<br />
F( x ) + 3⋅<br />
F( x ) + F( x )]<br />
0<br />
1<br />
1<br />
1<br />
2<br />
, (4)<br />
2<br />
, (5)<br />
3<br />
, (6)<br />
<strong>Kwadratury</strong> te noszą kolejno nazwy wzorów prostokątów, trapezów, Simpsona i Newtona. Dokładność<br />
kwadratury można podnieść zwiększając dokładność interpolacji (patrz rozdział poświęcony<br />
interpolacji). W szczególności jest to możliwe przy rezygnacji z warunku równomiernego rozmieszczenia<br />
węzłów interpolacji. I tak, jeżeli węzły interpolacji zostaną przyjęte w miejscach zerowych<br />
wielomianów Legendre’a, będziemy mieli do czynienia z kwadraturami typu Gaussa – Legendre’a.<br />
Ponieważ wielomiany Legendre’a podobnie jak wielomiany Czebyszewa (patrz rozdział<br />
Interpolacja) mają wszystkie miejsca zerowe w przedziale [ − 1,1]<br />
, to standardowo wzory te są podawane<br />
dla takiego właśnie przedziału, i wówczas wyglądają następująco:<br />
gdzie<br />
1<br />
∫<br />
−1<br />
F<br />
n<br />
( ξ ) ⋅ dξ = ∑w<br />
j<br />
⋅ F( ξ j<br />
)<br />
j=<br />
0<br />
, (7)<br />
w<br />
j<br />
oznaczają wagi, a ξ<br />
j<br />
węzły kwadratury. Jeżeli całkowanie ma być dokonane w dowolnym<br />
przedziale [ a, b]<br />
konieczna jest zmiana zmiennych:<br />
co prowadzi do:<br />
b<br />
∫<br />
a<br />
F<br />
b − a<br />
2<br />
a + b b − a<br />
x = + ξ ⋅<br />
[ a,<br />
b] [ −1,1]<br />
2 2<br />
2⋅<br />
x − a − b<br />
[ a , b]<br />
ξ =<br />
[ −1,1]<br />
b − a<br />
( x) ⋅dx<br />
= ⋅ F x( ξ )<br />
1<br />
∫<br />
n<br />
b − a<br />
( ) ⋅dξ<br />
= ⋅∑w<br />
j<br />
⋅ F( x( ξ<br />
j<br />
))<br />
2<br />
−1 j=<br />
0<br />
, (8)<br />
. (9)<br />
Po przyjęciu położeń węzłów wartości wag wyznacza się w taki sposób, aby kwadratura dawała<br />
ścisłe wyniki dla jednomianów możliwie najwyższego stopnia. Ponieważ operacja taka jest dość<br />
żmudna i musi być wykonana z dużą dokładnością, praktyczniej jest korzystać z wartości tablico-<br />
2