„Teoria wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię ... - Teberia

sympozjum
4 lipca 2013
Aula AGH, Kraków, al. A. Mickiewicza 30
„Teoria wpływów
eksploatacji górniczej
na powierzchnię
terenu – rola i miejsce
w rozwoju nauk
górniczych”

Teoria wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu –
rola i miejsce w rozwoju nauk górniczych”
Szanowni Państwo
Z prawdziwą przyjemnością pragniemy zaprosić do udziału w szczególnym przedsięwzięciu
jakim będzie sympozjum pod patronatem JM Rektora AGH prof. dr. hab. inż. Tadeusza
Słomki i z udziałem Profesora Stanisława Knothego nt.: „Teoria wpływów eksploatacji
górniczej na powierzchnię terenu – rola i miejsce w rozwoju nauk górniczych”.
Oto kilka zdań uzasadnienia dla użycia słów szczególnego przedsięwzięcia:
• materiały sympozjum ukażą się w języku polskim i angielskim (w wydawnictwie CRC Press
– Taylor and Francis Group) w roku 2014 ( druga część sympozjum z udziałem gości
zagranicznych odbędzie się w trakcie Szkoły Eksploatacji Podziemnej w lutym 2014 r.)
i będą stanowić pierwszą prezentację polskiej teorii wpływów eksploatacji górniczej na
powierzchnię terenu w tak szerokim wydaniu od czasów jej omówienia na łamach Colliery
Engineering w styczniu 1959 roku ubiegłego wieku. Intencją organizatorów jest rozpropagowanie
polskiej myśli naukowej w światowej branży górniczej, a także poprzez zaproszenie
gości przedstawienie jej praktycznego zastosowania.
Sympozjum towarzyszyć będzie:
• wydanie książki „Silva rerum Profesora Stanisława Knothego” będącej swoistym kompen-
dium dorobku naukowego i drogi życiowej Profesora,
• dodruk książki: „Witold Budryk – 75 lat pierwszego doktoratu nauk technicznych w AGH”.
W trakcie sympozjum znani specjaliści i autorytety w dziedzinie górnictwa, geodezji górniczej
i ochrony powierzchni zaprezentują poglądy i doświadczenia ze szczególnym uwzględnieniem
aspektów praktycznych i uwarunkowań stosowania teorii wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię
w różnych warunkach górniczo-geologicznych. Będą to między innymi: prof. Edward
Popiołek, prof. Anton Sroka, prof. Andrzej Kowalski, prof. Jan Białek.
Komitet Organizacyjny
akademia górniczo-hutnicza w krakowie 3

GH
2013
S Y M P O Z J U M
Organizator
Fundacja dla Akademii Górniczo-Hutniczej
im. Stanisława Staszica w Krakowie
www.fundacja.agh.edu.pl
kongresy.fundacja.agh.edu.pl
Fundacja dla Akademii Górniczo-Hutniczej
im. Stanisława Staszica w Krakowie
pawilon C1 p. 322 A
al. Mickiewicza 30
30-059 Kraków
tel. 12 617 46 04, tel. kom. 692 439 360, fax. 12 617 46 05
e-mail: f-agh@agh.edu.pl
www.fundacja.agh.edu.pl; kongresy.fundacja.agh.edu.pl
NIP: 677-228-96-47
REGON: 120471040 KRS: 0000280790
ZAPRASZAMY NA STRONĘ INTERNETOWĄ SYMPOZJUM
http://kongresy.fundacja.agh.edu.pl/knothe/
Znajdą Państwo na niej wszelkie informacje związane z sympozjum:
• program,
• relację na żywo,
• galerię zdjęć,
• informacje o publikacjach.
Patronat
Patronat medialny
4 sympozjum
2013

GH
2013
S Y M P O Z J U M
Program sympozjum
09:00–10:00
Rejestracja uczestników Sympozjum
10:00–10:10
Powitanie przybyłych gości:
Wystąpienie JM Rektora AGH – prof. dr. hab. inż. Tadeusza Słomki
10:10–10:30
Wystąpienie prof. hab. inż. Józefa Dubińskiego – Dyrektora Naczelnego GIG, Prezydenta
Światowej Organizacji Kongresów Górniczych, członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk
10:30–10:50
prof. dr hab. inż. Andrzej Kowalski, GIG – Funkcja czasu Stanisława Knothego – inspiracja do
badań górniczych deformacji powierzchni nad przemieszczającym się frontem ściany
10:50–11:10
prof. dr hab. inż. Anton Sroka, IMG PAN – Teoria Knothego w nauce i praktyce górniczej
11:10–11:30
prof. dr hab. inż. Edward Popiołek, AGH – Probablistyczne aspekty teorii Knothego i praktyka jej
stosowania w ochronie terenów górniczych
11:30–11:50
prof. dr hab. inż. Jan Białek, Politechnika Śląska – Modele i obliczenia numeryczne w ocenie wpływów
eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu
11:50–12:10
Wystąpienie prof. dr hab. inż. Stanisława Knothego
12:10–12:20
Zakończenie obrad pamiątkowym zdjęciem uczestników Sympozjum na schodach w budynku A0.
6 sympozjum
2013

GH
2013
S Y M P O Z J U M
Silva rerum Profesora
Stanisława Knothego
Historia publikacji książki, którą wszyscy uczestnicy Sympozjum nt.: „Teoria wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię
terenu – rola i miejsce w rozwoju nauk górniczych” otrzymają, jest dosyć długa, a ostateczny jej kształt został uzgodniony
z bohaterem – Profesorem Stanisławem Knothe.
Poproszony o napisanie wstępu i zasugerowanie tytułu,
uznałem, że tytuł, jaki zaproponowałem („Silva rerum Profesora
Stanisława Knothego) najlepiej oddaje charakter tej
publikacji. Moja propozycja została zaakceptowana przez
Profesora, jednak jestem zmuszony poczynić kilka wyjaśnień
w sprawie tego zagadkowego tytułu.
Nawiązuje on do rękopiśmiennych, przeważnie XVII-
-wiecznych książek, zbiorów różnych treści, które nazywano
właśnie silva rerum (łac. „las rzeczy”). Pisze o tym
w „Silva rerum historicarum” – zbiorze szkiców, studiów
i esejów – wspaniały polski historyk, Profesor Janusz Tazbir,
zajmujący się dziejami obyczajów i kultury polskiej
oraz stosunkami wyznaniowymi w okresie XVI–XVIII wieku.
Zbiory nazywane silva rerum (podobno po raz pierwszy
uciekł się do tego określenia mówca i polityk rzymski Cyceron,
używając go w swoim słynnym dziele „De oratore”)
stanowiły ulubioną lekturę polskiej szlachty. Jak pisze Profesor
Tazbir, były to książki pisane ręcznie, pełne rozmaitych
tekstów, które zainteresowały ich posiadaczy. Często wypożyczane,
były uzupełniane przez kolejnych czytelników;
Profesor Tazbir stwierdza m.in.: „iż choć upłynęło przeszło
trzysta lat od chwili rozkwitu tej literatury, zawartość ’silva
rerum‘ jest tylko częściowo znana jej badaczom. Całe ich
mnóstwo uległo zresztą zagładzie wraz z dworami i dworkami
posiadaczy. Dopiero w XIX stuleciu sięgnięto do silva
rerum w poszukiwaniu przede wszystkim tekstów poetyckich.
Ich wcześniejszą publikacją nie byli zainteresowani
ani drukarze, bo nie istniało na nie zapotrzebowanie, ani
czytelnicy, gdyż co smakowitsze kąski znajdowali w rękopisach,
ani też sami autorzy, ponieważ ewentualna publikacja
nie przynosiła ani pieniędzy ani sławy”.
Warto wspomnieć, że okres, w którym powstawały w Polsce
zbiory o charakterze silva rerum, to czas zwątpienia
w możliwości oddziaływania słowa drukowanego, o czym
wspomina Profesor Tazbir w innym eseju.
Jerzy Kicki
8 sympozjum
2013

GH
2013
S Y M P O Z J U M
Profesora Knothego
wspomnienia o zelóweczkach
Witold Gałązka (Trybuna Górnicza)
Gdyby stryj Stasia w Sosnowcu miał łagodniejsze usposobienie a siostra lepsze zdrowie, nie byłoby teorii Knothego-Budryka,
z której słynie w świecie polska nauka górnicza. Staś pewnie nie zostałby profesorem. Miałby prywatną kopalnię w Niemczech
(dziś Ostrowach Górniczych, dzielnicy Sosnowca) i wyrywałby węgiel spod ziemi, zamiast wymyślać genialne wzory o wpływie
wydobycia na powierzchnię.
Po stryju – też Stanisławie, który trzymał chłopca do
chrztu, prof. Stanisław Knothe odziedziczył z pewnością
rogatą duszę. Po I wojnie światowej stryj – społecznik
i uczeń kieleckiego gimnazjum, wyrzucony przez Rosjan
z wilczym biletem, szukał szczęścia w Zagłębiu Dąbrowskim,
gdzie pozwolono mu skończyć technikum górnicze
Sztygarka a następnie studia górnicze w Leoben. Założył
firmę, otworzył kopalnię Dorota i ściągnął nad Przemszę
rodziców Knothego, który urodził się w Sosnowcu w 1919
r. i spędził tam pierwszych 15 lat życia.
O ojcu chrzestnym z Sosnowca
– Miałem w życiu szczęście do świetnych, wymagających
nauczycieli – wspomina mury neoklasycystycznego gmachu
gimnazjum Dietlowskiego na Pogoni i mały folwark
pod kopalnią stryja, gdzie rósł w pejzażu pełnym zapadlisk,
szybików, biedaszybów, bezrobocia i nędzy. Wśród
górników i koni, dlatego w siodle ukończył przed wojną
podchorążówkę, z trzecią lokatą na 80 elewów w baterii.
Armia kusiła zdolnego żołnierza, a jeszcze pół wieku później
kobiety rozpływały się nad ułańską sylwetką profesora.
– Zostać artylerzystą to był wielki honor, ale nie chciałem.
Dlaczego? A dlaczego ktoś ma mi rozkazywać całe życie?!
– 94-letni prof. Knothe uśmiecha się po szelmowsku
i dodaje cicho: – Mam problemy z kolanem. I doskwiera
też pamięć – wyjawia w swym krakowskim domu, wsparty
na balkoniku, dzięki któremu chodzi.
W Sosnowcu Staś nauczył się mieć własne zdanie.
– Byłem po prostu niemożliwy! Na spacerach z rodzicami
znajomi bali się zbliżać, bo jak nie ugryzłem dorosłego
w łydkę, to palnąłem coś obraźliwego. Ale tata nigdy
mnie nie ukarał. Stryj się z nim nie zgadzał... – wspomina
prof. Knothe. Gdy siostra zapadła na zdrowiu i lekarze
zalecali czystsze powietrze, w 1934 r. rodzice postanowili
przeprowadzić się do Krakowa. Jednak ojciec chrzestny,
właściciel kopalni Dorota, który miał same córki, widział
bratanka jako sukcesora. – Przez jego porywczy charakter
nie mogłem sobie wyobrazić pracy w kopalni – mówi
profesor, który po maturze w renomowanym krakowskim
gimnazjum im. Witkowskiego uciekł jak najdalej, na studia
w Politechnice Warszawskiej.
O pierwszym balu na całe życie
Był tak pewny swego, że gdy pierwszego roku w Krakowie
jako 16-latek na kursie tańca przy Rynku nad Hawełką zobaczył
śliczną dziewczynę w błękitnej, tiulowej sukience,
rzucił do kolegi:
– Ona będzie moją żoną!
Za samowolne zapisanie się na kurs tańca dyrektor wyrzucił
go ze szkoły, ale niedługo przyjął ponownie. Wkrótce
z Janiną tańczyli na pierwszym balu jej Wyższej Szkoły
Rolniczej, a w jednej z szuflad profesor do dziś ma kotylion
z Murzynkiem z tamtego balu. Przeżyli wspólnie całe długie
życie. Przez kilka lat opiekował się żoną, gdy chorowała
ciężko. Nie może pogodzić się z jej utratą. Czarno-biała
fotografia żony zajmuje miejsce blisko krzyża, różańca,
wśród kolorowych zdjęć wnuków, prawnuków, na tle księgozbioru
i tajemniczych, opasłych czerwonych teczek, do
których wkłada kartki pamiętnika. – Jeśli czegoś w życiu
żałuję, to chyba tylko tego, że poświęciłem jej tak mało
czasu. Zamiast siedzieć popołudniami w pracy... – mówi.
O słabości do wiedeńskiego akcentu
Dwukrotnie poczuł, że za chwilę może stracić życie. Pod
koniec kampanii wrześniowej na Kresach jego oddział kawalerii
dostał się do niewoli niemieckiej. – O niewoli u Sowietów
nawet nie chcieliśmy myśleć. Niemcy pędzili mnie
pieszo z szeregowcami, bo wcześniej odprułem podoficerskie
naszywki – wspomina, że pod Annopolem nadzorców
z piechoty wymieniła niemiecka konnica. – Ocho,
może dam radę uciec! – profesor wspomina, że pomogła
mu... geologia. Jeńcy weszli w lesowy jar, zbyt wąski dla
konnych. Uciekł. Ukrywał się na wsi w Sandomierskiem,
ale tam wytropili go w końcu żandarmi. Dowódca wziął
na przesłuchanie, choć z donosu wiedział już o zbiegu
wszystko. Na koniec oznajmił: „Jestem wiedeńczykiem
i nie przyjechałem tu po to, by sprawiać ból Panu lub Pana
rodzinie”. Pozwolił uciec, pod warunkiem że więcej go nie
zobaczy.
– Uratowała mnie chyba perfekcyjna znajomość niemieckiego.
Mówiłem płynnie, znałem na pamięć Schillera
i Goethego. Nauczyła mnie tego matka, po studiach przed
wojną w Szwajcarii. „Nie mamy pieniędzy, ale w to jedno
na życie mogę cię wyposażyć” – powtarzała, ucząc języka
10
sympozjum 2013

Teoria wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu –
rola i miejsce w rozwoju nauk górniczych”
– mówi prof. Knothe: – Ten niemiecki żandarm sprawił, że
uwielbiam Wiedeń i wiedeński akcent.
Po wojnie, gdy w pracy naukowej trzeba było przetłumaczyć
prasę górniczą z rosyjskiego, którego profesor nie
znał, pomagał mu tata – przedwojenny nauczyciel polskiego
i historii w łódzkim gimnazjum, gdzie wykładano w języku
zaborcy.
O członkach partii i zelóweczkach
„Czy członek członka partii może być członkiem partii?” –
taki dowcip opowiedział w latach 60. przed sądem w Krakowie
przedwojenny profesor Akademii Górniczo-Hutniczej
Stanisław Gołąb, zeznając jak świadek w procesie,
który trzem obiecującym naukowcom wytoczył o pomówienie
pewien partyjny aktywista. Oskarżeni sprzeciwili się
na radzie wydziału mianowaniu działacza docentem. Nie
podobało się im m.in., że działacz potępia profesora za
używanie na wykładach „podejrzanych łacińskich wtrętów”
i opowiadanie studentom „niemoralnych dowcipów”. Gdy
sąd usłyszał próbkę, po chwili ciszy podziękował świadkowi.
Ale proces zakończył się dla prof. Knothego i dwóch
kolegów szczęśliwie. – Oczywiście chodziło o to, by wyrzucono
nas z uczelni, bo jako skazani nie moglibyśmy w niej
pracować – Knothe pamięta, że przyszłość jego rodziny
wisiała przez kilka lat na włosku.
Wydział Górniczy AGH był niszą wolną od propagandy.
Profesorowie-legendy szanowali studentów, którzy – jak
Knothe – mogli pochwalić się przedwojennym indeksem.
Studia skończył w dwa lata, a już w 1951 r. zabłysnął
w pracy doktorskiej teorią wpływu eksploatacji górniczej
na powierzchnię terenu.
Promotorem, mistrzem, a później też współautorem
teorii był prof. Witold Budryk, który miał rzadki zwyczaj:
wielkodusznie, na pół z asystentem, dzielić honoraria za
opinie badawcze dla przemysłu. Polecał niestety wystawiać
śmiesznie niskie rachunki: „Tyle, żeby starczyło na
zelóweczki!” – powtarzał przełożony, chodząc bez przerwy
w naprawianych butach. Po latach prof. Budryk przed
wyjazdem do Moskwy na stopniu tramwaju w Warszawie
urwał sobie podeszwę stwarzając sobie kłopot. Po powrocie
opowiedział tę historię profesorowi Knothemu na co
ten zareagował żartem: „Na zelóweczki, na zelóweczki,
panie profesorze. A wystarczyło brać na buciki!”.
O teorii
Pomysł Knothego, by zastosować do opisu deformacji
funkcję Gaussa, był genialnie prosty, a rozwinięcie teorii
słynie w świecie jako jedno z najwybitniejszych osiągnięć
nauki górniczej. Dzięki odkryciom Knothego w pierwszych
latach PRL możliwe stało się m.in. wydobycie węgla z filarów
ochronnych tak, by nie rujnować obiektów na powierzchni
zakładów przemysłowych i miast.
Prof. Knothe przyznaje, że z biegiem czasu kopalnie
przestały interesować się zastrzeżeniami naukowców, co
skłoniło go do wycofania się z czynnej pracy eksperta.
O szlachetnym Ślązaku
Profesor Stanisław Knothe z sympatią zapamiętał Jana
Mitręgę – przedwojennego górnika i związkowca, który
w PRL przez 15 długich lat był ministrem górnictwa i energetyki.
Mitręga mówił z silnym śląskim akcentem. – Nigdy
mi to nie przeszkadzało. Był prostym, ale uczciwym i szlachetnym
człowiekiem – mówi prof. Knothe i wspomina, jak
kiedyś Mitręga zasugerował mu, że może jednak warto by
było „upartyjnić” Wydział Górniczy AGH. „Dużo inwestycji
centralnych wam śmiga koło nosa, bo nie macie tu ani
jednego członka PZPR! Zróbcież kogoś tym członkiem!”
– powiedział do prof. Knothego. A po chwili zmitygował się
i dorzucił szeptem: „Ale panu profesorowi nie proponuję!
Bo straciłbym dla Pana wszelki szacunek!”.
O najważniejszym wyjątku
Najwyraźniej profesora obdarzali szacunkiem także studenci,
którzy w 1981 r., tuż przed stanem wojennym przyszli
prosić prof. Knothego, by został Dziekanem Wydziału
Górniczego. – Dlaczego ja się zgodziłem? No, przecież
nie mogłem im odmówić! – wspomina.
– Nigdy w życiu nie zapisałem się do żadnej organizacji
– mówi z naciskiem. – O, przepraszam! Jeden jedyny raz
gdzieś jednak należałem! Przed wojną. Była to sodalicja
mariańska, męska organizacja katolicka w gimnazjum. Byłem
nawet jej prefektem! Nie wstydzę się, traktowałem to
poważnie – wspomina prof. Knothe. Czy Bóg, zasady, religia
były i później ważne? Profesor milczy. Potakuje jedynie
z tajemniczym uśmiechem.
ZAPRASZAMY NA STRONĘ INTERNETOWĄ SYMPOZJUM
http://kongresy.fundacja.agh.edu.pl/knothe/
Znajdą Państwo na niej wszelkie informacje związane z sympozjum:
• program,
• relację na żywo,
• galerię zdjęć,
• informacje o publikacjach.
akademia górniczo-hutnicza w krakowie 11

GH
2013
S Y M P O Z J U M
Witold Budryk – 85 lat
pierwszego doktoratu nauk
technicznych w AGH
„Przedmowa do książki jest co sień do domu, z tą jednak różnicą, iż domowi być bez sieni trudno, a książka bez przedmowy się
obejdzie”. Tak pisał w przedmowie do wydanej przez warszawskiego wydawcę Michała Grola w 1776 roku powieści „Michała
Doświadczyńskiego przypadki” jej autor – Ignacy Krasicki, nazywany „Księciem poetów polskich”. Powieść ta jest przez historyków
literatury powszechnie uznawana za pierwszą polską powieść nowożytną.
Jest jeszcze jeden argument aby nie pisać tej przedmowy.
Konstrukcja i charakter niniejszej publikacji są elementami
historii Akademii Górniczo-Hutniczej, myślę jednak, że
warto napisać kilkanaście zdań o tym, co zadecydowało
o ponownym skierowaniu
książki do druku.
Dodruk publikacji pracy
doktorskiej Profesora Witolda
Budryka wraz z recenzjami
(pierwszej pracy bronionej
w murach Akademii Górniczej,
powstałej w 1919 roku)
ukazuje się po dziesięciu latach
od wydania pierwszego.
To długi okres, ale dla wielu
nowe wydanie może wydać
się olbrzymim zaskoczeniem.
Tym razem nasze intencje
są nieco inne. A mianowicie:
książka ukazuje się jako dzieło
towarzyszące publikacji
„Silva rerum Profesora Stanisława
Knothego”. Profesor
Knothe jest wychowankiem
Profesora Witolda Budryka.
Wielokrotnie dyskutowaliśmy
z Profesorem o możliwości
wydania biografii jego nieocenionego
mentora, poczyniliśmy
też w tym celu daleko
idące starania. Dwie z osób,
które poprosiliśmy o pomoc,
napisały krótkie eseje o swoich
kontaktach z Profesorem.
Niestety, do przygotowania
biografii ostatecznie (z różnych
względów) nie doszło. Sądzę, że przedstawiona
w tej wersji publikacja choćby w niewielkim stopniu zdoła
przypomnieć sylwetkę Profesora Witolda Budryka – osoby
niezwykle zasłużonej dla polskiego górnictwa.
Innym powodem wznowienia książki jest fakt, iż pierwsze
wydanie ukazało się w niewielkim nakładzie, co uczyniło
publikację praktycznie niedostępną. Nakład obecny
spowoduje, że dzieło stanie się osiągalne dla szerszej
grupy Czytelników. Niniejsze
wydanie dedykujemy Uczestnikom
Szkoły Eksploatacji
Podziemnej, dla których górnictwo
to prawdziwe wyzwanie
w oswajaniu sił przyrody,
a jednocześnie wielka przygoda
z zawodem, o którym
tak pięknie pisało wielu – od
Georgiusa Agricoli do Profesora
Bolesława Krupińskiego.
Do ponownego wydania
publikacji skłoniły nas niezwykle
życzliwe przyjęcie jej
pierwszego wydania oraz
rzetelna praca recenzentów
pracy doktorskiej Witolda Budryka,
tak rzadka we współczesnych
czasach. Oryginał
pracy doktorskiej znajduje się
w Muzeum Historii AGH.
Wydanie książki było możliwe
dzięki przychylności i pomocy
Jastrzębskiej Spółki
Węglowej S.A. i Dyrektora
KWK Budryk mgr. inż. Tadeusza
Chmiela.
Wierzę, że dzięki drugiemu
wydaniu książki z pierwszą –
jakże ważną – pracą doktorską
obronioną w naszej Alma
Mater 85 lat temu będzie mogło zapoznać się znacznie
większe grono osób.
Jerzy Kicki
12
sympozjum 2013

ZAKŁAD ODMETANOWANIA KOPALŃ
„ZOK” Spółka z o.o.
44-335 Jastrzębie Zdrój ul. Boczna 24
tel. 032 47-606-02÷08 fax. 032 47-606-01, e-mail : zok@zok.pl
Mines Methane Drainage Enterprise „ZOK” Ltd.
Zakład Odmetanowania Kopalń „ZOK” Sp. z o.o. jest największą firmą w Polsce zajmującą się kompleksowo odmetanowaniem
górotworu kopalń węgla kamiennego, projektowaniem technologii odmetanowania, projektowaniem i budową obiektów
i urządzeń odmetanowania, podziemnymi robotami wiertniczymi oraz zagadnieniami naukowo-badawczymi związanymi z oceną
i likwidacją zagrożeń metanowych. Podstawową działalnością zakładu jest prowadzenie odmetanowania górotworu jako najbardziej
skutecznej metody likwidacji zagrożenia metanowego w kopalniach węgla kamiennego i uzyskanie ekologicznego
surowca energetycznego dla celów przemysłowych.
Od roku 2003 Zakład posiada certyfikat „TÜV NORD” systemu zarządzania
na zgodność z normą PN-EN ISO 9001:2001, którego
podstawową zasadą jest wysoka jakość świadczonych usług i produkowanych
wyrobów oraz spełnienie oczekiwań i potrzeb naszych
klientów.
W roku 2007 Zakład wdrożył zintegrowany system zarządzania
jakością, ochroną środowiska oraz bezpieczeństwem i higieną pracy
oparty na normach:
PN-EN ISO 9001:2001
PN-EN ISO 14001:2005
PN-N ISO 18001:2004
Zakład zatrudnia pracowników na stanowiskach robotniczych pod
ziemią i na powierzchni.
Kadrę inżynieryjno - techniczną zakładu stanowią osoby posiadające
wieloletnie doświadczenie i kwalifikacje w specjalności przewietrzania
kopalń, wiertniczej i mechanicznej.
Ogółem zatrudnienie w zakładzie wynosi około 600 osób.
Firma prowadzi kompleksowe odmetanowanie górotworu w zróżnicowanych
warunkach geologicznych kilkunastu kopalń zarówno
w celu likwidacji zagrożenia metanowego w czynnych wyrobiskach
kopalni jak i dla ujęcia metanu z wyeksploatowanych partii złoża
i kopalń zlikwidowanych w celu całkowitego zczerpania zasobów
metanu oraz ochrony terenów pogórniczych.
W ciągu roku zakład ujmuje około 180 mln m 3 CH4. Odmetanowanie
kopalń węgla kamiennego powoduje zmniejszenie emisji metanu do
atmosfery, a jego wykorzystanie w procesach grzewczych, przemysłowych
i technologicznych pozwala na ograniczenie emisji gazów
ze spalania węgla kamiennego.
Aktualnie wykorzystuje się w procesach technologicznych około
70% ujętego przez zakład gazu.
Dla odmetanowania górotworu firma wykonuje podziemne otwory
drenażowe.
Poza robotami związanymi z odmetanowaniem górotworu zakład
wykonuje również wszelkiego typu otwory: odwadniające, techniczne
i technologiczne, a dla celów rozpoznawczych i badawczych złoża
otwory z pełnym uzyskiem rdzenia do głębokości 800 m. Ponadto
zakład jest wykonawcą międzypoziomowych otworów wielkośrednicowych
o średnicy do 1200 mm i głębokości do 200 m.
Zakład jest uprawnioną jednostką naukowo – badawczą wskazaną
przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego do wykonywania
zadań rzeczoznawcy w zakresie zagrożenia metanowego w kopalniach
węgla kamiennego.
W ramach posiadanych uprawnień zakład prowadzi:
• badania dla określenia metanonośności węgla,
• opracowania prognoz metanowości bezwzględnej wyrobisk
korytarzowych i eksploatacyjnych,
• badania zagrożenia metanowego przy zaliczaniu pokładów
węgla lub ich części do odpowiednich kategorii zagrożenia,
• ustala zasady zaliczania wyrobisk w polach metanowych
w podziemnych zakładach górniczych do poszczególnych stopni
niebezpieczeństwa wybuchu.

Awiator
z Kaniowa
Smart City
po polsku
NUMER 5 (24) MAJ 2013
Kreatywność
w cenie
NAUKA / TECHNOLOGIE / GOSPODARKA / CZŁOWIEK
Spoglądamy w przyszłość
dalej niż inni...
www.teberia24.pl
Najnowszy numer miesięcznika Teberia już dostępny w internecie