Przegląd Epidemiologiczny - Państwowy Zakład Higieny

PRZEGL EPIDEMIOL 2010; 64: 473 - 478 Problemy zakażeń
Paulina Godzik, Marcin Komorowski, Joanna Cielecka-Kuszyk, Kazimierz Madaliński
InHIBItorY WIrUSA ZAPALEnIA WĄtroBY tYPU C – AKtUALnE
StAnDArDY orAZ StAn BADAŃ
INHIBITORS OF HEPATITIS C VIRUS – CURRENT STANDARDS AND STATUS
OF INVESTIGATIONS
Pracownia Immunopatologii Zakażeń Wirusami Hepatotropowymi Zakładu Wirusologii,
Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, Warszawa
STRESZCZENIE
Obowiązującym standardem leczenia przewlekłego
zapalenia wątroby C jest terapia złożona z pegylowanego
interferonu IFNa-2a (PegIFN-α) i rybawiryny
(RBV). Włączono do terapii m.in. nową formę interferonu,
IFNa-2b. Jednakże, skuteczność leczenia z zastosowaniem
powyższego schematu nie jest zadowalająca;
w związku z tym, poszukuje się nowych leków.
Nowe badania opierają się przede wszystkim na
opracowaniu preparatów mających na celu hamowanie
namnażania wirusa HCV. Bada się analogi RBV, np.
tarybawirynę, która prowadzi do mniejszych objawów
ubocznych, przy tej samej skuteczności. Działanie nowych
związków polega na inhibicji najważniejszych
enzymów cyklu replikacyjnego: polimerazy RNA, proteazy
i helikazy. Inhibitory polimerazy (NS5) dzielimy
na nukleozydowe (walopicytabina, R-7128) i nienukleozydowe
(ANA-598, GS9190, VCH 759, VX-222).
Intensywne prace trwają nad analogiem R-7128.
Efekty działania poszczególnych związków tej
grupy w badaniach I i II fazy zostały podsumowane.
Obiecującym prolekiem jest nienukleozydowy inhibitor
polimerazy, tj. ANA 598, w badaniach którego osiągnięto
SVR na poziomie 75%.
Skojarzone stosowanie nowo opisanych preparatów
jest założeniem terapii przeciwwirusowej (STAT-C).
Terapia ta pozwala na osiągnięcie lepszej skuteczności
leczenia, skrócenie terapii przeciwwirusowej, czy też
zmniejszenie i ograniczenie efektów ubocznych.
Słowa kluczowe: inhibitory wirusa zapalenia wątroby
typu C, terapia przeciwwirusowa, interferon α, swoiste
antywirusowe terapie HCV
WSTĘP
Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C
(HCV) jest ogólnoświatowym problemem zdrowotnym.
Szacuje się, iż na świecie jest ponad 170 mln
osób zakażonych HCV, co stanowi około 3% ludności.
ABSTRACT
The current standard of chronic hepatitis C therapy
is the combined use of pegylated IFN-α 2a (PegIFN-α)
and rybavirin (RBV). The new form of interferon, IFN-α
2b, was also introduced with no better results. Overall,
the effectiveness of therapy with the use of the above
scheme is not satisfactory. Thus the search for new
therapeutic agents for hepatitis C is ongoing.
These studies have the goal to find new preparations
inhibiting the replication cycle of HCV. The new
analogue of RBV, eg. tarybavirin was introduced, with
lesser side effects, but the same effectiveness. The
activity of new agents relies upon the inhibition of the
most important enzymes of the HCV replication cycle:
RNA polymerase, protease and helicase. Polymerase
NS5 inhibitors are divided into nucleoside (R-7128)
and nonnucleoside (ANA-598, GS 9190, VCH-759,
VX-222). The intensive studies on the R-7128 analogue
are ongoing. The effects of action of particular
compounds in the I and II studies were summarized.
The promised prodrug is nonnucleoside polymerase
inhibitor, ANA-598 which when administrated to patients,
gave 75% SVR.
The combined administration of the newly described
agents is the basis of specifically targeted
antiviral therapies for HCV (STAT-C). These therapies
allow to achieve better effectiveness of treatment, its
shortening, the diminishment and limitation of side
effects.
Key words: Inhibitors of hepatitis C virus, antiviral
therapy, interferon α, specifically targeted antiviral
therapies for HCV (STAT-C)
Największe badanie epidemiologiczne w Polsce, które
objęło 2561 osób, wskazuje na zakażenie ~2% osób,
w tym 1,7% wśród kobiet i 2.3% wśród mężczyzn (1).
Częstość występowania anty-HCV wśród kandydatów
na dawców krwi wynosi 0,86% (2). Natomiast wysokie
rozpowszechnienie przeciwciał anty-HCV odnotowuje