Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

jafnframt, að nú væri „stuðari" bifreiðarinnar rauður og rauðar rendur væru á hliðum bifreiðarinnar,
en þær rendur hefðu ekki verið á bifreiðinni hinn 19. nóvember 1974 og þá hefði „stuðarinn" verið
svartur. Einnig sagðist hann muna, að þá hefði verið á bifreiðinni R númer.
Rannsóknarlögreglan hafði af þessu tilefni tal af Jóni Þorvaldi Walterssyni. Jón Þorvaldur staðfesti, að
þegar bifreiðin var í hans eigu, hefðu „stuðarar" á henni verið svartir og engar rendur málaðar á
hliðar hennar. Bifreiðina hefði hann ekki selt fyrr en í maí árið 1975 og skrásetningarmerki hennar
hefði verið allan tímann R 40U45.
15. Kristján Viðar hefur skýrt frá því, að hann hafi tekið penna af líki Geirfinns Einarssonar í
kjallaranum að Grettisgötu 82 aðfaranótt 20. nóvember 1974. Pennann afhenti hann
rannsóknarlögreglunni. Penni þessi er teikniblýantur með lausu blýi í, svartur að lit og úr plastefni.
Guðný Sigurðardóttir, kona Geirfinns, og Sigurður Jóhann, sonur hans, voru spurð um teikniblýantinn
og þeim sýndur hann ásamt tveimur öðrum svipuðum. Þau könnuðust ekki við, að slíkir teikniblýantar
hefðu verið í eigu Geirfinns, og sögðust vera viss um, að þau hefðu aldrei áður séð neinn þeirra. Þórði
Ingimarssyni voru og sýndir framangreindir teikniblýantar, og sagðist hann vera viss um, að hann
hefði engan þeirra séð áður. Ellert Björn Skúlason var og spurður um teikniblýantinn. Hann sagðist
ekki vita til þess, að starfsmenn sínir hefðu fengið slíka blýanta, og ekki minnast þess að hafa séð þá
hjá fyrirtæki hans.
Jakob .Sigvaldi Sigurðsson, rekstrarstjóri hjá Ellert -Birni Skúlasyni, kannast ekki við, að Geirfinnur hafi
fengið teikniblýanta hjá fyrirtækinu, og sagðist ekki hafa séð áður teikniblýant þann, sem Kristján
Viðar afhenti rannsóknarlögreglunni.
16. Í skýrslu hjá rannsóknarlögreglunni hinn 11. ágúst 1976 greindi Erla Bolladóttir frá rauðri kápu,
sem hún hefði týnt í Keflavík hinn 19. nóvember 1974 og væri nú í eigu Bjarna Þórs Þorvaldssonar,
Bergþórugötu 27. Sævar Marinó hefur skýrt frá því, að kápan hafi verið notuð til að breiða yfir höfuð
Geirfinns á leiðinni frá Keflavík. Hann hefði gleymt henni hjá Bjarna Þór, en sótt hana vegna þess, að
svartir blettir, að hann taldi blóðblettir, hefðu verið í henni, og fleygt henni í sorptunnu heima hjá
Bjarna Þór.
Erla hefur síðar skýrt frá því, að kápan hafi verið úr „berelyn" eða einhverju álíka efni, blá að lit, og gaf
hún á henni nánari lýsingu. Erla kvað Huldu Margréti Waddel, Framnesvegi 61, hafa gefið sér kápu
þessa árið 1973 og hefðu þess konar kápur verið kallaðar flugfreyjukápur. Hún kveðst alveg örugg
um, að Sævar Marinó hafi verið í kápunni á leiðinni til Keflavíkur og hafi hún ekki séð hana eftir þá
ferð. Sævar Marinó hafi sagt sér, að kápan væri heima hjá Bjarna Þór, en ekki nefnt, hvernig hún
hefði komist þangað. Hún hefði oft beðið Sævar Marinó að sækja kápuna.
Þóra Erla Ólafsdóttir, móðir Erlu Bolladóttur, kveðst muna eftir blárri kápu, sem hún haldi, að Erla hafi
fengið hjá .Huldu Margréti Waddel. Hún kveðst ekki muna vel eftir kápu þessari og ekki geta lýst
henni.
Hulda Margrét Waddel kveðst hafa gefið Erlu talsvert af fatnaði og þar á meðal dökkbláa „poplin"
kápu eða kápu úr einhverju álíka efni. Hún sagði, að langt væri síðan hún hefði gefið Erlu kápu þessa.
Bjarni Þór Þorvaldsson kveðst muna eftir að hafa séð kápu, sem :Sævar Marinó hafi skilið eftir heima
hjá sér, og telur sennilegt, að það hafi verið haustið 1974, a. m, k. hafi það ekki verið veturinn 1975-
343