Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

Þeir Kristinn og Nikulás sögðu það óhugsandi, að bátar (trillur ) væru geymdir við bryggjuna
næturlangt, vegna þess að þar væri mikill munur á flóði og fjöru og alltaf væri einhver hreyfing við
bryggjuna vegna sjávarstrauma. Þeir sögðust ekki muna til þess, að bátar hefðu verið geymdir við
bryggjuna, nema rétt á meðan verið væri að undirbúa þá fyrir upptöku í brautina, og starfsmenn þar
hefðu aldrei geymt bát við bryggjuna næturlangt. Um hreinsun í Dráttarbrautinni sögðu þeir Kristinn
og Nikulás, að öðru hverju væri safnað saman spýtnadrasli, það oft borið niður í fjöru og kveikt í því,
en flesta daga væri þó eitthvað þar af spýtum, þar sem fram færi viðgerð á trébátum, og væru það
aðallega eikarspýtur. Einstaka sinnum væri þó gerð allsherjar hreinsun og þá væri draslinu ekið burtu
af staðnum.
Samkvæmt upplýsingum frá Árna Björgvinssyni, starfsmanni á skrifstofu Dráttarbrautarinnar,
Kirkjuteigi 49, Keflavík, var hreinsað til í Dráttarbrautinni í maí 1974 og síðan ekki fyrr en í maí 1975,
en þess á milli var tekið til og rusl brennt. Árni kvaðst hafa þessar upplýsingar af vinnukortum þeirra
manna, sem hefðu unnið við hreinsunina í umrædd skipti.
Árni sagði, að samkvæmt bókhaldi fyrirtækisins hefðu eftirtalin skip verið í Dráttarbrautinni hinn 19.
nóvember 1974:
Á efri brautinni næst húsunum: m/b Sigurpáll, GK 375, m/b Manni, KE 99, og m/b Muninn, GK 342. Á
neðri braut fjær húsunum: m/b Gullþór, KE 85. Á efri braut fjærst húsunum: m/b Jón Oddsson, sem
væri ónýtur, og m/b Sigurbjörg, KE 14.
Árni sagði, að skv. bókhaldinu hefði enginn bátur verið tekinn upp í Dráttarbrautina í
nóvembermánuði 1974, en m/b Glaður, KE 67, hefði verið sjósettur 2. nóvember. Síðan hefði ekki
verið nein hreyfing, fyrr en 14. desember 1974, þegar m/b Gunnar Hámundarson var tekinn upp í
Dráttarbrautina.
Í skýrslu frá 25. maí 1976 segir, að allir starfsmenn Dráttarbrautarinnar hafi hætt vinnu hinn 19.
nóvember 1974 kl. 1815.
Í skýrslu frá 26. janúar 1977 skýrði Árni frá því, að tveir ljóskastarar væru á verkstæðishúsinu, sem er
vestan við athafnasvæði Dráttarbrautarinnar, og væru þeir á járngrind, litlu hærri en þakbrún hússins.
Annar kastarinn lýsti á skrifstofuhúsnæði Dráttarbrautarinnar, sem er sunnan athafnasvæðisins, en
hinn á svæðið norðanvert, einkum á garðana, sem bátar eru á. Ljóskastarar þessir hefðu verið settir
upp haustið 1971 eða árið 1972. Hefði ávallt logað á þeim um nætur og hefði svo örugglega verið 19,
nóvember 1974. Ívar Hannesson rannsóknarlögreglumaður, sem hefur gert skýrslu þessa, kveðst hafa
komið í Dráttarbrautina í nóvembermánuði 1976 seint að kvöldi og séð umrædda ljóskastara. Þeir
hafi þá ekki gefið mikla birtu á athafnasvæðið.
7. Í skýrslu Eggerts Bjarnasonar rannsóknarlögreglumanns frá 10. mars 19?6 segir, að vegna
framburðar Erlu um dvöl í „rauða húsinu" í nánd við Dráttarbraut Keflavíkur aðfaranótt 20. nóvember
1974 hafi Haukur Guðmundsson, rannsóknarlögreglumaður í Keflavík, kannað, hvaða hús það
hugsanlega gæti verið, sem Erla Bolladóttir segist hafa falíð sig í nótt þessa, svo sem í framburði
hennar greinir. Haukur taldi, að sennilega væri um að ræða húsið „Rauðu Mylluna", sem stendur við
Duusgötu skammt frá Dráttarbrautinni í Keflavík. Þetta er gamalt íbúðarhús úr timbri, sem á sínum
tíma var notað sem verbúð, en nú geymsla á ýmsu tilheyrandi útgerð. Haukur sagði, að húsið mundi
hafa verið ólæst og mannlaust á þeim tíma, sem Geirfinnur hvarf. Fóru rannsóknarlögreglumenn í
335