Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

Borið var á ákærða, að hann hefði stuttu áður í samtali spurt um Volkswagen bifreið í sambandi við
Vatnsstíginn. Ákærði svaraði: „Já, ég fór einu sinni með Volkswagen bifreið til Keflavíkur. Bílnum ók
ég sjálfur. Ég get ekki sagt, hvaða dag þetta var, en það var á þessum tíma á árinu 1974. Það var eina
ferðin, sem ég fór til Keflavíkur. Það var stuttu eftir reynsluferðína með Sævari Marinó og Erlu á Land
Rovernum þeirra. Ég held, að Volkswagen bifreiðin hafi verið full af fólki, en ég er ekki alveg viss".
A leiðinni til Keflavíkur var ákærði spurður að því, af hvaða ástæðum hann gæti ekki munað eftir
atburðum, sem væru svo þungir á metunum. Hann svaraði: „Á árinu 1974 var ég orðinn mjög
þunglyndur, þess vegna get ég ekki munað ákveðin atvik skýrt. Þunglyndið lýsti sér þannig, að ég var
þreyttur og rólegur. Ástæða þunglyndisins var lát föður míns 517 1974." Aðspurður frekar sagði
ákærði: „Því miður var ég aldrei í meðferð hjá geðlækni".
Þá sagði ákærði enn fremur aðspurður: „Einu sinni var ég staddur á bóndabænum „Skunkurinn" (.þ.
e. Gljúfurárholt) með Sævari. Þar var gulur Mercedes sendiferðabíll. Sævar vildi ekki, að ég sæi fólkið,
sem sat í þessum bíl. Þetta var í júlí 1975".
Ákærði sagðist aðspurður ekki muna lengur nákvæmlega eftir farþegum í Volkswagen bifreiðinni.
Sævar Marinó gæti hafa verið þar, en um Erlu er hann ekki viss. Kristján Viðar þekkti hann ekki
persónulega. Þess vegna geti hann ekki sagt, hvort hann hafi farið með í þessa ferð, en það sé alveg
víst, að það hafi verið menn í bifreiðinni. Þetta hafi aðeins verið ein ferð, en hún hafi átt sér stað,
þegar áliðnara var kvölds en þá var.
Þegar ekið var inn í Keflavík, sagði ákærði: „Mig grunar, að við höfum ekið hér", og átti hann við
aðalgötuna. „Ég hef ekki verið við Hafnarbúðina".
Þar næst var ákærða ekið að Hafnarbúðinni. Þegar hann hafði litið í kringum sig, sagði hann: ,;Nei, hér
var ég ekki. Ég minnist heldur ekki að hafa lent í slagsmálum í Keflavík með fullorðnum manni".
Ákærði stjórnaði nú ferð lögreglubifreiðarinnar í gegnum bæinn. Við bæjarmörkin sagði hann:
„Hér lögðum við bílnum". Að beiðni ákærða var bifreiðin stöðvuð fyrir framan „Pípugerð
Áhaldahús", en ,þessi staður er í um 200 m fjarlægð frá Dráttarbrautinni í Keflavík.
Ákærði sagði þá: „Nú steig fólkið út úr bílnum. Ég sat kyrr í bílnum og beið í um það bil 10 mínútur.
Síðan ók ég aftur inn í bæinn og beið á einhverjum stað, þar sem fjöldi fólks kom allt í einu út. Það
gæti hafa verið kvikmyndahús. Þar beið ég í hálftíma. Síðan stöðvaði ég aftur bifreiðina á móti
bensínstöð.
Einn farþeganna hafði sagt við mig áður: „Láttu ekki sjá þig svona í bænum". L`g held, að það hafi
verið Sævar, það væri nefnilega eftir Sævari. Ekki man ég, hvaða erindi farþegarnir þrír áttu til
Keflavíkur. Ég veit ekki, hvað þeir gerðu, eftir að þeir fóru út úr bílnum. Þegar þremenningarnir komu
aftur, ókum við aftur til Reykjavíkur, að því er mig minnir. Ég .get heldur ekki munað, hvar þeir stigu
út þar. Ég man aðeins, að ég nam staðar eftir það fyrir framan húsið, sem ég átti heima í, og að ég var
kominn heim".
Að ósk ákærða var einnig ekið inn á svæði Dráttarbrautarinnar í Keflavík. Þar vildi ákærði fara út úr
bifreiðinni, en var ekki leyft það. Ákærði spurði: „Hvernig var veðrið þetta kvöld? Úr hvaða átt blæs
vindurinn núna?"
244