Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

svo og að hringt hafi verið um kl. 22.15 og spurt eftir Geirfinni. Hafi hann þá að sögn Guðnýjar svarað:
„Ég kem" - „Ég kem". Ók hann síðan að heiman í bifreið þeirra hjóna. Með vætti tveggja manna, er
unnu í Olíusamlagi Keflavíkur, er sannað, að bifreiðinni hafi verið lagt við hús Kaupfélags Suðurnesja
skömmu eftir kl. 2234, og fannst bifreiðin þar næsta morgun.
E.7. A;f hálfu Sævars hefur því verið haldið fram, að ekki geti verið, að þau Erla hafi verið komin til
Keflavíkur rétt eftir kl. ?200 19. nóvember 1975 vegna viðdvalar þeirra aí Kjarvalsstöðum. Telja verður
sannað með framburðum aura hinna ákærðu og vitnisins Sigurðar Óttars, að þau hafi farið ferð þessa
til Keflavíkur kvöldið 19, nóvember 1974. Er og sannað, svo sem áður er greint, að Erla fékk far með
tveimur bifreiðum frá Keflavík til Hafnarfjarðar að morgni 20. nóvember 1974. Mælingar
rannsóknarlögreglu á vegalengdum og líklegur ökuhraði manna, sem þurftu að flýta sér til Keflavíkur,
sýnir, að þau gátu verið kominn til Keflavíkur á tilgreindum tíma. Í því sambandi er þess að geta, að
óvíst er, hvenær þau Erla og Sævar fóru frá Kjarvalsstöðum.
E.B. Miða verður við það, að ákærðu hafi komið í bifreiðinni að Hafnarbúðinni og að annað hvort
Kristján eða Sævar hafi hringt þaðan til Geirfinns rétt eftir kl. 2215, eina og áður greinir. Þá er sannað
með skýrslum hinna ákærðu, að Geirfinnur kom að bifreið þeirra litlu síðar og settist inn í hana svo og
að þar hafi byrjað umræður milli Geirfinns og Sævars og að einhverju leyti Guðjóns um. áfengisviðskipti.
Hafi Sævar rétt Geirfinni peningaseðla, en hann hent þeim á gólf bifreiðarinnar. Þ.á er
sannað, að ekið var að Dráttarbraut Keflavíkur og að Guðjón, Kristján og Sævar hafi ásamt Geirfinni
farið út úr bifreiðinni, er þangað kom, og Erla stuttu síðar. Í þann mund hafi svo komið til átaka milli
þeirra karlmannanna. Verður að leggja til grundvallar samkvæmt sakargögnum, að Guðjón hafi tekið í
handlegg Geirfinns, en síðan hafi Guðjón og svo Kristján tekið hann hálstaki. Þá verður einnig við það
að miða, að ákærði hafi allir greitt Geirfinni hnefahögg og að Guðjón og Sævar hafi barið hann með
spýtu eða lurk. Bendi sakargögn til þess, að mikill ofsi og æsing hafi verið í mönnum. Ber að fallast á
þá niðurstöðu héraðsdóms, að sannað sé, að Geirfinnur hafi beðið bana af völdum ákærðu Guðjóns,
Kristjáns og Sævars í átökum þessum, en ekki verður fullyrt nánar um þátt hvers einstaks þeirra í
þessu voðaverki. Eru þeir allir samvaldir að bana Geirfinns Einarssonar ;og eiga refsiverða sök á láti
hans.
F.
Ætla verður, að ákærðu hafi veist að Geirfinni Einarssyni í því skyni að knýja hann til sagna um
geymslustað smyglaðs áfengis, er þeir hugðust ;síðan taka ófrjálsri hendi og flytja til Reykjavíkur.
Bendir útvegun sendibifreiðar til þess, að Sævar, sem telja verður :forgöngumann ferðarinnar til
Keflavíkur, hafi haldið, að um mikið áfengismagn væri að ræða.
Ummæli þau, sem höfð eru eftir ákærða Sævari á leiðinni til Keflavíkur um, að fullri hörku yrði beitt
við mann þann, sem þeir ákærðu ætluðu að hitta, veita vísbendingu um, að þessi ákærði hafi ætlað
að beita manninn ofbeldi, ef þörf krefði. Ekki er fyllilega í ljós lent, hver viðbrögð þeirra Guðjóns og
Kristjáris voru við þeim ummælum. Eigi verður talið sannað, að með ákærðu hafi búið fyrirfram sá
ásetningur að svipta Geirfinn lifi, ef hann léti ekki í té þær upplýsingar, sem eftir var leitað. Árásin var
hrottaleg, og kemur mjög til greina að telja, að ákærðu hafi ekki getað dulist, að langlíklegast væri, að
árásarþoli mundi bíða bana af henni, bæði vegna ofsans í árásinni og þegar virt er, að þeir þrír sóttu
að manninum á fáförnum stað seint að kvöldi. Þess er þó að gæta, að 1íkið hefur eigi fundist, en
24