Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

samband dagana fyrir 19. nóvember 1974, a. m. k. ekki í síma, en hann man, að ,Sævar Marinó kom
einhvern tíma um það leyti til hans að Laugavegi 32 til að spyrja um eitthvað, sem ákærði man ekki
lengur, hvað var.
Ákærði kveður Sævar Marinó hafa hringt til sín fyrr um daginn og minnir, að hann hafi einnig hringt
um kvöldið. Það geti þó verið, að hann hafi spurt um sig við dyrnar, og ákærði man, að dyrabjallan
hringdi um þetta leyti.
Ákærði kveðst hafa átt hvítan loðskinnsjakka, þegar hann bjó á Laugavegi 32. Hann gæti hafa verið í
honum, þegar spurt var um hann að kvöldi 19. nóvember, því að hann hafi stundum gengið í honum
innandyra og farið oft í honum í nærliggjandi verslanir.
Ákærði kveðst engin orðaskipti hafa átt við bifreiðarstjórann, en hann hafi sagt við sig: „Gerðu svo
vel", þegar hann hleypti honum inn í bifreiðina á Vatnsstíg. Ákærði kveður hafa verið ekið niður
Vatnsstíg, stöðvað við Skúlagötu og beygt til vinstri vestur hana. Farið hafi verið heim til Valdimars
Olsen að Framnesvegi 61 og þar hafi Sævar Marinó farið úr bifreiðinni. Ákærði spurði Sævar Marinó,
hvað hann ætlaði að gera þar, og hann hafi svarað: „Ég þarf að skreppa hérna aðeins og tala við
mann".
Ákærði kveðst ekkert hafa talað við bifreiðarstjórann á leiðinni til Keflavíkur. Ákærði kveður
ökumanninn hafa ekið rólega í bænum og á leiðinni til Keflavíkur, en hratt á heimleiðinni frá Keflavík.
Ákærði segir, að Geirfinnur hafi talað við ökumanninn, þegar hann kom inn í bifreiðina, en ákærði
man ekki, hvað þeir sögðu.
Ákærði kveðst hafa fært sig til í sætinu, svo að Geirfinnur kæmist inn, en ekkert talað við hann.
Geirfinnur hafi talað mikið við ökumanninn, en ákærði man ekki orðaskiptin.
Ákærði kveðst ekkert samband hafa haft við Sævar Marinó eftir Keflavíkurferðina, fyrr en hann hitti
hann í Tjarnarbúð seint í desember.
Ákærði var spurður um ýmis atriði, sem í framburði Sævars Marinós hinn 28. október greinir.
Ákærði segir, að Sævar Marinó hafi beðið sig einu sinni að selja fyrir sig hass, en .það hafi ekki verið í
nóvember eða desember 1974. Hann hafi aldrei beðið sig að selja annað.
Ákærði kveðst aldrei hafa talað við Guðjón, nema hann hafi verið útlendingslegi maðurinn í
Dráttarbrautinni.
Ákærði kveðst muna, að hann hafi .gengið einn að bifreiðinni á Vatnsstíg og þá hafi Sævar Marinó
setið í framsætinu. Ákærði minnist þess ekki, að rætt hafi verið um Geirfinn á leiðinni til Keflavíkur,
eins og ákærði Sævar Marinó heldur fram, enda hafi hann verið sofandi á leiðinni.
Ákærði segir ökumanninn hafa farið inn á sig, tekið .miða og skrifað á hann, rétt hann Sævari Marinó,
sem hafi rétt hann til sín. Ákærði sá ekki, þegar ökumaðurinn skrifaði á miðann, því að hann hafi gert
það í kjöltu sér.
Ákærði kveðst muna, að ekið hafi verið hægt eftir aðalgötunni í Keflavík eða götunni, sem
lögreglustöðin er við. Ákærði vildi fara út úr bifreiðinni, en ökumaðurinn og Sævar Marinó aftóku það
221