Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

„Mættur segist muna eftir því, að á þeim tíma, sem hann bjó á Laugavegi 32, að þá hafi hann
eitthvert sinn farið upp í bifreið á Vatnsstíg. Mættur segist ekki muna, hvernig bifreið þetta var, og
man ekki, hvert bifreiðinni var ekið. Mætta minnir, að er hann settist inn í bifreiðina, að þá hafi hann
sest á pels Erlu Bolladóttur, um leið og hann settist hjá henni. Mættur man eftir að hafa gengið niður
Vatnsstíg -og sest hægra megin inn í bifreiðina. Mættur segir, að Sævar hafi annað hvort verið þarna í
öðrum bíl eða komið úr öðrum bíl yfir s þennan. Mættur man ekki, hvert var ekið.
Mættur kveðst muna örugglega eftir sér í Dráttarbrautinni í Keflavík. Kveðst mættur hafa farið út úr
bíl ásamt bílstjóranum og gengið niður í móti, og mættu þeir ,þar manni, sem skipaði mættum að
stands undir bát, sem stóð þar á þurru landi niður í slippnum: Mættur kveðst tvisvar hafa ætlað að
fara að rölta um, en sér hafi verið skipað að vera kyrr. Mættur kveðst muna eftir að hafa verið að
stökkva yfir einhverja búkka, þegar hann var að hraða sér í áttina að bílnum. Mættur kveðst muna
eftir, að verið var að setja einhvern varning í farangursgeymslu bifreiðar. Kveðst mættur hafa starfað
að þessu, og man mættur eftir að hafa verið ávítaður fyrir ódugnað af manni, sem mættur kveðst
vera viss um, að hafi verið Einár Bollason. Mættur segir, að sér finnist, að maðurinn, sem hann gekk
með niður í slippinn, hafi verið Valdimar Olsen. Þá kveðst mættur hafa séð tvo menn stands á
bryggjunni. Finnst mættum endilega, að annar maðurinn hafi verið Sigurbjörn Eiríksson.
Mættur kveðst mans eftir að hafa séð þarna fleiri menn, sem þó voru dreifðir um svæðið og verið á
hlaupum að húsi, sem stendur þarna við slippinn.
Mættur. segir, að skýrslur hans frá 23. og 27. janúar og 10. febrúar séu ekki sannleikanum
samkvæmar. Hann hafi skáldað þessar skýrslur upp til þess .að fá frið fyrir fangavörðum og lögreglumönnum,
en mættur kveðst hafa verið orðinn mjög slæmur á taugum á þessum tíma vegna
stöðugra yfirheyrslna og vegna máls Guðmundar Einarssonar.
Mættur kveðst muna eftir því, að er ekið var brott úr Dráttarbrautinni, þá hallaði hann sér yfir
framsæti bifreiðarinnar og spurði Sævar, að því er mætti telur, hvort þeim yrði nokkuð blandað í
þetta. Kveðst mættur hafa verið æstur, þar sem honum hafi ekki verið ansað strax. Mættur segir
ítrekað aðspurður, að hann muni auk Erlu og Sævars örugglega eftir, að umrætt sinn hafi verið í
Dráttarbrautinni Einar Bollason, Valdimar Olsen og Sigurbjörn Eiríksson.
Mættur kveðst þó ekki vilja fullyrða, að Erla Bolladóttir hafi verið þarna stödd".
Ákærði kom aftur fyrir dóm hjá Erni Höskuldssyni fulltrúa 1. apríl. Framburður ákærða var á þessa
leið:
,;Mættur segir, að frá .því hann kom síðast fyrir dóm, hafi ýmislegt rifjast upp fyrir sér varðandi
atburðina í Dráttarbraut Keflavíkur. Þannig kveðst mættur muna eftir, að einhverjir ;menn voru að slá
einhvern, og var sá maður alblóðugur í framan, og virtist mættum hann vera hálfmáttfarinn. Mættur
man eftir að hafa spurt, hvers vegna mennirnir létu mann þennan ekki í friði og hvað hann hefði gert
þeim. Var mættum sagt að skipta sér ekki af þessu. Mættur kveðst muna eftir, að maður þessi reyndi
að flýja undan mönnunum, og minnir mættan, að honum hafi verið sagt að grípa hann, ef hann kæmi
þarna fram hjá. Mættur segir, að maðurinn hafi náðst í sjálfum slippnum fyrir ofan fjöruna. Mættur
segir, að maðurinn hafi verið dökkhærður og einhvers staðar á milli þrítugs og fertugs. Mættur kveðst
muna eftir einhverju vélarskrölti þarna á staðnum, en kveðst ekki geta gert sér grein fyrir .því, frá
hverju þessi hávaði stafaði".
209