Dómur Hæstaréttar Íslands í máli nr. 214/1978 - Ríkissaksóknari

„Í síðara póstsvikamálinu, sem var haustið 1974, komumst við Erla yfir kr. 475 þúsund. Við geymdum
þessa peninga heima hjá okkur á Hjallaveginum. 19. nóvember 1974 áttum við eftir nálægt kr. 200
þúsund. Þá voru peningarnir geymdir í filmuboxi í kápuvasa heima í íbúðinni hjá okkur. Það voru 70
þúsund, sem ég tók með til Keflavíkur, í fimm þúsund króna seðlum. Þeir voru í búnti og bréfaklemma
utan um".
Hinn 10. janúar var ákærði spurður nánar um símtölin frá Guðjóni hinn 18. nóvember 1974. Hann
kvaðst hafa hitt Guðjón á Mokka þennan dag, um kl. 1700. Fór hann með honum heim og var kominn
þangað kl. 1730. Hringdi hann fljótlega upp úr því í 03 og fékk uppgefið símanúmer Geirfinns. Hann
hringdi síðan heim til Geirfinns. Barn svaraði í símann og sagði, að pabbi sinn væri ekki heima.
Sama dag skýrði ákærði frá því, að hann myndi greinilega, að Geirfinnur hefði verið klæddur í bláa
kuldaúlpu og dökkar flauelsbuxur, en mundi ekki litinn á þeim. Ákærði átti orðaskipti við Geirfinn á
leiðinni frá Hafnarbúðinni í Dráttarbrautina. Geirfinnur sagði ekki mikið, en virtist aðallega hlusta eftir
því, sem ákærði hafði að segja.
Þegar átökin voru byrjuð í Dráttarbrautinni, kveðst hann muna, að rennilásinn á úlpu Geirfinns hafi
verið „hálf upprenndur". Ákærði lýsti síðan flutningi líksins úr bifreiðinni inn í kjallarann að
Grettisgötu 82 með sama hætti og áður. Líkið var sett inn í geymslu og breitt „tau" yfir. Ákærði
kveður þá Kristján Viðar hafa tekið líkið úr geymslunni. Sagðist hann halda, að Kristján Viðar hefði þá
verið búinn að vefja „tauinu" meira utan um líkið, en muna þetta frekar óljóst. Þeir hefðu bundið
band utan um „tauið" og hafi það verið, að hann telur, ljós trolltvinni eða eitthvað svipað. Þá greindi
ákærði frá flutningi líksins á Land Rover bifreiðinni upp í Rauðhóla og greftrun þess þar.
Sama dag endurtók ákærði sögu sína um það, þegar hann ætlaði að hringja til Geirfinns úr
„sjoppunni", sem er við Aðalstöðina í Keflavík, en hætti við það. Hefði verið ekið þaðan að
Hafnarbúðinni og Kristján Viðar hringt þar. Ákærði kveðst ekki hafa haft hugmynd um, hvar
Geirfinnur vann, og vill ekki kannast við að hafa hringt til Ellerts Björns Skúlasonar og spurt um
Geirfinn. Hann veit ekki til þess, að Guðjón hafi hringt þangað.
Hinn 10. janúar var tekin skýrsla af ákærða og hann spurður, hvar hann hefði verið aðfaranótt 20.
nóvember, þegar hann kom frá Keflavík, en nokkurs misræmis hefur gætt um það hjá honum. Ákærði
skýrði svo frá:
„Er við höfðum komið líki Geirfinns fyrir í kjallaranum á Grettisgötu 82, fórum við þrír saman, þ. e. ég,
Guðjón og Kristján Viðar, upp í innri ganginn að íbúð Kristjáns. Þar man ég eftir, að Kristján gaf mér
nokkrar róandi töflur, sem ég tók inn, en ekki man ég, hvaða tegund það var. Ég get alls ekki munað
fyrir víst, hvort ég fór þarna inn í íbúðina tii Kristjáns og gisti þar um nóttina eða hvar ég svaf þessa
nótt, en ég kom ekki heim til mín á Hjallaveginn fyrr en kl. 1000 til 1030 um morguninn og kom þá í
leigubifreið. Það, sem ég hefi fullyrt áður, að ég hafi gist hjá Kristjáni, er engan veginn öruggt, þar sem
ég man ekki eftir nóttinni, en ég taldi líklegast, að ég hefði gist þar. Ekki varð ég var við Sigurð Óttar
Hreinsson þarna á Grettisgötunni."
Ákærði var spurður um, af hverju hann hefði fengið lánaðar skóflur hjá Guðjóni Skarphéðinssyni, þar
sem skóflur munu hafa verið til heima hjá Kristjáni Viðari á Grettisgötu. Hann skýrði svo frá:
„Er ég hitti Guðjón á Mokka 20. nóvember 1974, .þá var talað um að fela líkið, og Guðjón sagðist hafa
skóflur. Ég man ekki sérstaklega, af hverju skóflur voru ekki teknar hjá Kristjáni. Skóflunum var síðan
185